Nadie Sabe Que Estoy Aquí eleştirileri

Senaryosunu da, Josefina Fernández ve Enrique Videla ile birlikte kaleme alan ve ilk uzun metrajlı (debut) sinema filmini de çeken Gaspar Antillo'nun yönetmen koltuğunda oturduğu “Nadie Sabe Que Estoy Aquí / Nobody Knows I'm Here”; müzikal bir drama olarak geliyor karşımıza...

Gelin isterseniz, yapımcılıklarını Şili sinemasının önemli isimlerinden Pablo Larraín ile biraderi Juan de Dios Larraín'in üstlendikleri; denizden çıkartılan ham incilerle işlenen bir gerdanlık kadar sade ve bir o kadar da düşük bütçeli olduğu her halinden belli olan bu "sıra dışı / nadide" Netflix filmine:

Aynı Pablo Larraín'in İstanbul Film Festivali'ndeki "Altın Lale" ödülünü de kazanan unutulmaz “Tony Manero” (2008) filminin, bir başkasının kopyası olarak ünlenmeyi neredeyse delilik noktasına varacak kadar bir takıntı haline getirmiş olan ana kahramanının; buradaki senaryoda öne çıkartılan Memo karakterinin tam da tersi olan hikayesini de, aklımızın bir köşesinde tutmak kayıt ve "ön koşuluyla" biraz daha yakından bakalım...

***

Başkalarının gizlice girdiği evlerinde, şarkıcı olma hayalleri kurduğu çocukluk günlerindeki anılarına dalan (oyunculuk performansının hastası olduğumuz Jorge Garcia'nın canlandırdığı) Memo Garrido; küçük bir Güneydoğu Şili kasabası olan Llanquihue'deki tenha bir adada, amcası Braulio (Luis Gnecco) ile birlikte münzevi bir hayat sürdürmektedir...

***

Geçimlerini, hayvancılık ve hayvan derilerini işlemek suretiyle kazanan amca yeğenin; kendilerine, düzenli olarak ada dışından deri temin eden iş ortaklarından biri de Sergio'dur (Nelson Brodt)...

Ki bu Sergio Memo'ya, (arka planda olup bitenleri filmin ilerleyen bölümlerinde anlayacağımız) Ángelo Casas'ın (Gastón Pauls) yazdığı kişisel gelişim kitabı "Mi Camino (Benim Yolum)"yu da getirmiştir...

***

Derken...

Günlerden Sergio'nun hastalanarak yatağa düştüğü bir gün adaya, motoruna doldurduğu koyun derileriyle Sergio'nun genç ve alımlı yeğeni Marta Navarro (Millaray Lobos) gelir...

***

Tek başına kaldığı akşamlarda, tırnaklarına sürdüğü ojeler, giyindiği parıltılı sahne kostümü ve kurduğu fanteziler aracılığıyla kendini şarkıcı olarak hissedip öyle de davranan Memo'nun amcası; işte aksilik bu ya, kendi teknelerinin motorunu kurcalarken, aniden elinden yaralanıverir...

Böyle olunca da Memo, amcasını tedavi maksadıyla ana karaya götürürken kendisi de; yeniden plak stüdyosundaki hülyalarına dalarak, bizleri çocukluk günlerindeki gizemin perde arkasındaki olayları anlamamıza yardımcı olan adasına geri döner...

Şöyle ki:

Muhteşem bir sesi olmasına karşın, fizki görünümünün ünlü bir şarkıcı olmasına izin vermeyeceğini iddia eden bir müzik yapımcısıyla (Solange Lackington) anlaşan babası Jacinto'nun (Alejandro Goic) imzaladığı sözleşmeye göre küçük Memo (Lukas Vergara); sahne alacağı programlarda playback yapacak olan kendi yaşlarındaki Ángelo Casas (Vicente Alvarez) adındaki bir başka çocuğun namı hesabına, perde arkasındaki hayalet şarkıcı rolünü oynayacaktır...

Hani zaten öyle de olur...

Ve...

Ángelo Casas, aslında Memo'nun seslendirdiği "Nobody Knows I'm Here" isimli şarkı ile şöhret merdivenlerinde hızlıca tırmanmaya başlar...

Elbette kendisini ömrü boyunca takip edecek olan bu şan ve şeref hırsızlığı durumu, Memo açısından son derece ıstırap vericidir...

***

Neyse...

Yine böyle bir gün, ışıl ışıl parlayan kostümünü giyinip adadaki ağaçlıklar arasında şarkısını mırıldanırken Memo; ana karadaki amcasının eşyalarını, bir torbaya doldurmuş olan Marta çıkarak gelir...

Bu arada...

Çocukluğunda Miami'de yaşayan ve o yüzden de İspanyolcayı aksanlı konuşan Memo'ya verdiği kart vizitinden Marta'nın, bir moda tasarımcısı olduğunu da öğreniyoruz...

***

Çok geçmez...

Sıklıkla ziyaretine gelmeye başlayan Marta; Memo'yu, Llanquihue'de düzenlenecek bir müzik festivaline davet eder...

Ama...

Eder etmez de, gerçekleşen ani bir öfke patlamasının ardından; Memo'nun gizli kalmış sırları da, ortalığa saçılmaya başlar...

Zira görünürde Memo'nun, dili gibi talihi de açılmıştır artık...

Dakika 45...

Geride sizleri, gönül rahatlığıyla izleyeceğinizi umduğumuz; ters köşe sürpriz ve hesaplaşmaları da bünyesinde barındıran, 46 dakikalık bir bölüm daha bekliyor olacak...

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Meraklıları için, "Tony Manero" filmine dair detaylı bir yorumu da; yine bu mecrada paylaşmış olduğumuzu da, belirtmiş olalım...

Yani yıllardır hep vurguladığımız bir biçimde, asla ezbere belletilmiş abuk subuk bir propaganda lisanıyla konuşmuyoruz biz; ülkenin sosyal mecralarındaki, "sinema dili ve Türkçe'nin imla kurallarından" bihaber olan vasıfsız kitleleri gibi...