Şans Tanrıçası eleştirileri

Ferhan Özpetek'in diğer filmleri gibi ortalamada, izlenebilir ancak ilerleyişiyle ters köşe olmayan bir film.

“La dea fortuna / The Goddes of Fortune”, senaryosunu da Silvia Ranfagni ve diğer filmlerinin senaryosunda da imzası bulunan Gianni Romoli ile birlikte yazan Ferzan Özpetek’in yönetmen koltuğunda oturduğu sıklıkla “yürek de burkan” sımsıcak bir drama…

Film, nerede olduğunu bilmediğimiz ve ancak finale doğru öğrenebileceğimiz bir mekânda küçük bir kız çocuğunun:

“Anne, Lorenzo nefes almıyor boğuluyor… Kapıyı aç, ne olur…” şeklindeki ağlamaklı yalvarışı ile başlıyor…

Bu “giriş” aklınızın bir köşesinde dursun…

Birden kendimizi, 15 yıldır beraber yaşayan eşcinsel Arturo (Stefano Accorsi) ve Alessandro Marchetti’nin (Edoardo Leo) evlerinde yapılan bir düğün kutlamasında buluyoruz…

Kim mi bu evlenenler?

Elbette ikisi de erkek olan Marco (Edoardo Purgatori) ile Claudio (Daniele Foresi) …

Ortalık oldukça kalabalık…

Ama bizi daha çok Roma’nın ünlü düğün organizatörlerinden Mina (Cristina Bugatty) ve Esra’nın (Serra Yılmaz) yanı sıra Filippo (Filippo Nigro) ve Ginevra (Pia Lanciotti) çifti ilgilendiriyor…

Zira onlar Arturo ve Alessandro’nun sadece arkadaşları değil aynı zamanda her fırsat da görüştükleri komşuları da…

Derken kapı çalınır…

Küçük çocukları Martina (Sara Ciocca) ve Alessandro (Edoardo Brandi) ile Palestrina’dan gelen, yıllar önce Arturo ve Alessandro’nun tanışmalarına da vesile olmuş olan Annamaria Muscarà’dır (Jasmine Trinca) …

Peki şimdi niye geldi bu kadın?

Üstelik de çocuklarıyla…

Şöyle ki, migren ağrıları problemi olan Annamaria üç gün boyunca hastanede yatacak ve çocuklarını da eski dostları (kitap tercümeleri yapmakla yetinen başarısız edebiyatçı) Arturo ve (inşaatlar ile evler de su tesisatçılığı yapan) Alessandro’ya emanet edecektir…

Fakat Alessandro’nun Annamaria’dan telefonda aldığı habere göre tetkikler üç günde bitmeyecek ve süreç daha da uzayacaktır…

Bunun üzerine topluca hastaneye gidilir…

İşte tam da o arada Arturo hemşireden (Barbara Chichiarelli) tesadüfen de olsa Annamaria’nın ameliyat olacağı bilgisini alır ve bildiği halde kendisinden sakladığını düşündüğü Alessandro ile tartışır…

Ki bu, aralarındaki “ilk” büyük çatlaktır…

Yaşanacak olan “ikincisi” ise hem kendileri ve hem de Annamaria’nın başına bir şey gelmesi halinde çocuklar için daha da kötü olacaktır…

Nasıl mı?

Filmde henüz dakika 30…

Bu sorunun yanıtını, kadroya anneanne Elena (Barbara Alberti) ve yardımcısı Lea’nın da (Dora Romano) katılacağı geriye kalan 74 dakika içinde kendiniz öğreneceksiniz…

Bitirmeden yorumumuza ilave edeceğimiz son birkaç husustan birincisi, “homofobik” ön yargılarına yenik düşerek Pedro Almodóvar ve Ferzan Özpetek gibi sinema sanatına “gökkuşağının” tüm renklerini de katan sıra dışı yönetmenlerin filmlerini ıskalayanlara yönelik olarak:

“Kendiniz kaybediyorsunuz” biçiminde olacak…

Diğerleri ise, mütevazi bir yapıya sahip olan oyuncu kadrosunun kendi içindeki uyumdan tutunda, Özpetek’in vazgeçemediği görüntü yönetmeni Gian Filippo Corticelli’nin yer yer baş döndüren görüntüleri ve editör Pietro Morana’nın kurgusuna eşlik eden Pasquale Catalano’nun müziklerine kadar her şeyin tam kıvamında olduğu şeklinde sıralanacak…

Keyifli seyirler,