İlk kısım acemi birliğinde geçiyor. Başlarda komik eğleniyorsunuz,
çavuşun bağırışı ve o edebi sövüşleri kulaklarınızda çınlıyor. İlk kısmın sonlarına doğru şişkonun psikolojiyi kaldıramayıp önce komutanı sonra kendini öldürmesi dramatikti, etkileyici sahneydi. Çok fazla mesaj ve ironi içeriyor aslında. Filmin en sevdiğim kısmı o röportaj sahnesiydi, her şey orada anlatılıyordu. O röportajdan bir kesit ''...özgür olacaklarına hayatta kalmak istiyorlar, zavallılar...'' ve askerler neden orada olduklarını bilmiyorlar.
Çavuşun şişkoyu aşağılayıp, şişko tarafından öldürülmesi ve askerlerin Vietnamlı kadınları fahişe görmesi, en son sniper sahnesinde bir Vietnamlı kadının 3 askeri öldürmesi bir anlam mı taşıyor tartışılır
. Stanley Kubrick bence bu yüzden harika, filmlerinde bir mesaj oluyor, sahnelerde ince ayrıntılar ile diyaloglar oluyor ve düşündürüyor.