Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
4,2
109 Puanlama
Pink Floyd Duvar hakkında görüşlerin ?
5
7 Eleştiri
4
8 Eleştiri
3
2 Eleştiri
2
2 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
Senaryosunu da "Comfortably Numb", "Young Lust", "Run Like Hell" ve "The Trial" dışında kalan albümdeki (1979) parçaların tamamını tek başına yazan Roger Waters'ın kaleme aldığı “Pink Floyd: The Wall”, usta sinemacı Alan Parker'ın yönetmen koltuğunda oturduğu fantastik bir drama...
Başlamadan, yukarıda isimlerini saydığımız ilk üç parçanın Roger Waters - David Gilmour dördüncüsünün ise Roger Waters - Bob Ezrin ortak çalışması olduğunu belirtelim...
Albümün kendisinde olduğu gibi filmde de olaylar zinciri, gençliğini Bob Geldof'un canlandırdığı (Pink Floyd'un efsanevi kurucularından Roger Keith "Syd" Barrett'ın neredeyse birebir kopyası olan) depresif rock müzisyeni Pink'in çocukluğunda (Kevin McKeon), Anzio cephesinde savaşmakta olan babasının (James Laurenson) hayatını kaybetmesinin üzerine yalnızlaşarak kendi etrafında bir duvar örmeye başlar...
Ek bir bilgi olarak, dostlarının bir türlü unutamadıkları benzeri bir Syd Barret vurgusunu, grubun "Wish You Were Here" (1975) adındaki konsept albümünde yer alan "Shine On You Crazy Diamond" ta da görürüz...
Neyse...
Ordusu, polisi, yargısı, kilisesi ve eğitim sistemi ile tüm insanları tek bir tornadan çıkmış ruhsuz ve beyinsiz varlıklar haline getirmeye çalışan devlet aygıtı ve kendi korkularını Pink'e ezberletmeye çalışan annesi (Christine Hargreaves), duvara yepyeni taşların eklenmesine neden olmaktadır...
Elbette karısı (Eleanor David) aracılığı ile evlilik kurumu ve cinsellik de sorgulanır...
Artık Pink'i çevreleyen bu duvar, geri dönüşü olmayacak bir biçimde günden güne yükselmektedir...
Hele de eşcinseller, yahudiler, Afrika kökenliler ve uyuşturucu kullananları ölümle tehdit eden faşist diktatör tiplemesi de birden peyda olunca, Pink'in dünyası tamamen değişecektir...
Hepsi bu kadar mı?
Olur mu hiç...
Pink Floyd'un entelektüel donanımının sergilendiği müziklerdeki orijinal replikler dışında her hangi bir konuşmaya yer verilmeyen filmde, Alan Parker'ın marifetlerine Bob Geldof'un performansının yanı sıra Gerald Scarfe'nin son derece çarpıcı animasyonlarının da eklendiği 95 dakikalık bir müzik ziyafeti sizleri bekliyor...
Eğer türün meraklılarındansanız, birer The Who klasiği olan "Tommy" (1975) ve "Quadrophenia" (1979) ile "Roger Waters: The Wall"u da (2014) izlemenizi önereceğiz..
Keyifli seyirler,
Başlamadan, yukarıda isimlerini saydığımız ilk üç parçanın Roger Waters - David Gilmour dördüncüsünün ise Roger Waters - Bob Ezrin ortak çalışması olduğunu belirtelim...
Albümün kendisinde olduğu gibi filmde de olaylar zinciri, gençliğini Bob Geldof'un canlandırdığı (Pink Floyd'un efsanevi kurucularından Roger Keith "Syd" Barrett'ın neredeyse birebir kopyası olan) depresif rock müzisyeni Pink'in çocukluğunda (Kevin McKeon), Anzio cephesinde savaşmakta olan babasının (James Laurenson) hayatını kaybetmesinin üzerine yalnızlaşarak kendi etrafında bir duvar örmeye başlar...
Ek bir bilgi olarak, dostlarının bir türlü unutamadıkları benzeri bir Syd Barret vurgusunu, grubun "Wish You Were Here" (1975) adındaki konsept albümünde yer alan "Shine On You Crazy Diamond" ta da görürüz...
Neyse...
Ordusu, polisi, yargısı, kilisesi ve eğitim sistemi ile tüm insanları tek bir tornadan çıkmış ruhsuz ve beyinsiz varlıklar haline getirmeye çalışan devlet aygıtı ve kendi korkularını Pink'e ezberletmeye çalışan annesi (Christine Hargreaves), duvara yepyeni taşların eklenmesine neden olmaktadır...
Elbette karısı (Eleanor David) aracılığı ile evlilik kurumu ve cinsellik de sorgulanır...
Artık Pink'i çevreleyen bu duvar, geri dönüşü olmayacak bir biçimde günden güne yükselmektedir...
Hele de eşcinseller, yahudiler, Afrika kökenliler ve uyuşturucu kullananları ölümle tehdit eden faşist diktatör tiplemesi de birden peyda olunca, Pink'in dünyası tamamen değişecektir...
Hepsi bu kadar mı?
Olur mu hiç...
Pink Floyd'un entelektüel donanımının sergilendiği müziklerdeki orijinal replikler dışında her hangi bir konuşmaya yer verilmeyen filmde, Alan Parker'ın marifetlerine Bob Geldof'un performansının yanı sıra Gerald Scarfe'nin son derece çarpıcı animasyonlarının da eklendiği 95 dakikalık bir müzik ziyafeti sizleri bekliyor...
Eğer türün meraklılarındansanız, birer The Who klasiği olan "Tommy" (1975) ve "Quadrophenia" (1979) ile "Roger Waters: The Wall"u da (2014) izlemenizi önereceğiz..
Keyifli seyirler,
THE WALL (Duvar) – Alan Parker (1982
Bir adam bundan 20 yıl önce arşivinden bir kaset çıkardı ve karşısında duran çocuğa ‘’sen bu grubu hiç dinledin mi ?’’ dedi .
Tuhaf kapağı , ilginç şarkı isimleriyle daha önce hiç duymadığı bu tarza alışmakta zorlanan çocuğun ‘’bu adamlar ne anlatıyor? ‘’ diye sorması için 5 yıl kadar geçmesi gerekiyordu.
Şarkıları çözmeye başlaması , bütün bir albümün bir çocuğun hayatından ibaret olduğunu anlaması ve bunu beynine işlemesi için o filmi beklediğini bilmiyordu…
Hollywood’un önemli yönetmenlerinden Alan Parker’ın belki de yaptığı en önemli iş olan The Wall, efsane grup Pink Floyd’un en çok satan albümünü film haline getiriyor.
Dahi adamların müzik yeteneği , Alan Parker’ın büyük tecrübesiyle birleşince
Bob Geldof'un eşsiz oyunculuğu eşliğinde Pink karakteri ete kemiğe bürünüyor ve daha önce hiç denenmemiş bir hayat hikayesinin yolu çiziliyordu.
Babasını savaşta kaybeden Pink’in, annesinin korumacı tavırlarıyla başlayan ve bütün ömrünü kapsayacak duvar imgesi , başına gelen her olayla o duvara bir tuğla daha eklenmesine sebep oluyordu.
İki dünya savaşının ortasında kalmış Avrupa'da ortaya çıkan bu yaraya merhem arayan Pink'in çığlığı duvarın öte tarafına geçti mi tartışılır fakat o kültürün büyük yalanını çok net ortaya koyduğu aşikar.
Kulaklarınızın müziğe doyacağı , gözlerinizin görsel şölenle şenleneceği bu muazzam filmi izlediğinizde,20 yıl önce o grupla ilk defa tanışan çocuğun heyecanını duyacak mısınız bilmiyorum ama o çocuk bu satırları yazarken yıl boyunca değişen beğenilerini,kızgınlıklarını,sevinçlerini tekrar sorguluyor.
Arşivinden Pink Floyd albümünü çıkaran adam mı ?
Sanırım bu teşekkürü okuduğunda o günü hatırlayacaktır.
Bir adam bundan 20 yıl önce arşivinden bir kaset çıkardı ve karşısında duran çocuğa ‘’sen bu grubu hiç dinledin mi ?’’ dedi .
Tuhaf kapağı , ilginç şarkı isimleriyle daha önce hiç duymadığı bu tarza alışmakta zorlanan çocuğun ‘’bu adamlar ne anlatıyor? ‘’ diye sorması için 5 yıl kadar geçmesi gerekiyordu.
Şarkıları çözmeye başlaması , bütün bir albümün bir çocuğun hayatından ibaret olduğunu anlaması ve bunu beynine işlemesi için o filmi beklediğini bilmiyordu…
Hollywood’un önemli yönetmenlerinden Alan Parker’ın belki de yaptığı en önemli iş olan The Wall, efsane grup Pink Floyd’un en çok satan albümünü film haline getiriyor.
Dahi adamların müzik yeteneği , Alan Parker’ın büyük tecrübesiyle birleşince
Bob Geldof'un eşsiz oyunculuğu eşliğinde Pink karakteri ete kemiğe bürünüyor ve daha önce hiç denenmemiş bir hayat hikayesinin yolu çiziliyordu.
Babasını savaşta kaybeden Pink’in, annesinin korumacı tavırlarıyla başlayan ve bütün ömrünü kapsayacak duvar imgesi , başına gelen her olayla o duvara bir tuğla daha eklenmesine sebep oluyordu.
İki dünya savaşının ortasında kalmış Avrupa'da ortaya çıkan bu yaraya merhem arayan Pink'in çığlığı duvarın öte tarafına geçti mi tartışılır fakat o kültürün büyük yalanını çok net ortaya koyduğu aşikar.
Kulaklarınızın müziğe doyacağı , gözlerinizin görsel şölenle şenleneceği bu muazzam filmi izlediğinizde,20 yıl önce o grupla ilk defa tanışan çocuğun heyecanını duyacak mısınız bilmiyorum ama o çocuk bu satırları yazarken yıl boyunca değişen beğenilerini,kızgınlıklarını,sevinçlerini tekrar sorguluyor.
Arşivinden Pink Floyd albümünü çıkaran adam mı ?
Sanırım bu teşekkürü okuduğunda o günü hatırlayacaktır.
Pink Floyd bir Ruh halidir ve ruh anlatılmaz...Filmi defalarca izleyip sonrasında The Wall 'ı izleyenler arasında olmak bir onurdu....İnsanların genelinin anlamasını bekleyebileceğiniz bir film değil...Bu soyutluk...Farkındalık...Bize kurulan tuzakların hepsi...
yorumlara aldanmayın yoksa benim gibi hayal kırıklığı ile karşılaşabilirsiniz..
pink floyd dunyada muzigin ulastigi son nokta kesinlikle ......
ben bu grubun uzaydan geldigine inaniyorum gezegen otesi bir yetenek kesinlikle ewrensel:)))
Pink Floyd vazgeçilmezdir. Felsefe, müzik çok uzun anlatmaya kelime yetse, notalarımız yetmez. Benim için çok özel.
Müzikleriyle bütünleşen, kesinlikle birden fazla seyredilebilirliği olan muhteşem bir film...
"eşsiz"...
pink floyd seven birisi için bir ziyafet, floyd’un müziğini pek bilmeyen birisi için ise eziyet sayılabilecek bir film. the wall’u dinlememiş bir insanın izlememesini tavsiye ediyorum çünkü bir filmden çok kısa metrajlı bir derlemeye benziyor. albümü bilmiyorsanız konular arasındaki bağlantıları da anlayamayacağınız için çok sıkıcı bulabilirsiniz.
izlememek büyük kayıp,izlemek farkındalıktır...muhteşem şiirsel ve görsel anlatıma birde tarihin en iyi müzikleri eşlik edince bi dah bi daha izlenesi bir film..
İlk önce albüm,sonra film.Pink floyd albümüne klip tadında film çekmiş.Bu filmi izlediğinizde kendinizi duvarın,bir tuğlası yerine koyacaksınız.'Faşist çekiçler ve Bir duvar '9/10
floyd büyüksün. büyüksün efsanevi soloların yaratıcıcaları ve toplumun yol göstericileri. izleyemedim ne yazıkki elime geçmedi bi türlü bulamadım ağlamak üzereyim bi pink floyd fanatiği olarak:(
bu film varya bu film sinema tarihinin tartışmasız en iyi filmlerinden 15 kere felan izleyenler varsa oturup konuşalım the wall bir ikon bir yaratı şaheser ölürüm
bu film benim hayata bakısımı degiştirdi.harika bi film...
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler