Küçük Joe - Beyazperde.com eleştirisi : Antidepresanların istilası

Salgıladığı kokuyla sizi mutlu eden bir çiçek. Doğal bir antidepresan gibi. Onu seveceksiniz, sıcak tutacaksınız, ona çok iyi bakacaksınız. O da size aradığınız tatmini, mutluluğu verecek. “Anne hormonu” da denen bir kimyasal bileşim aracılığıyla.

Avusturyalı sinemacı Jessica Hausner’in Küçük Joe (Little Joe) filminin peşinden gittiği iki tema da son derece net. Film bizden derdini, meselesini gizlemeye hiç çalışmıyor. Antidepresan kullanımının çok yaygın olduğu günümüz dünyasına bir bakış da var elbette bunun içinde. Fakat filmin esas meselesi annelikle ilgili. İşini her şeyin, kendi çocuğunun bile önüne koyan bir bekar anne Alice, laboratuvar ortamında mutluluğun formülünü geliştirmeye çalışıyor. Fakat yarattığı bitkinin, bir bilim fuarına yetişmesi için acele edilirken, aslında kokusunu soluyan insanlar üzerinde yarattığı gerçek etkiyi vaktinde fark edemiyor.

Kült korku filmi Invasion of the Body Snatchers’ı hatırlatan, insanların bu çiçek yüzünden tanımsız başka bir şeye dönüştükleri, bir tür dış faktör tarafından kontrol edildikleri ve bitkiyi korumak uğruna her şeyi göze alabildikleri Küçük Joe, tuhaf ama yaratıcı, ana akımdan ziyade sanat sineması kalıpları içinde bir korku filmi. Ve anneliğe dair derdini bağıra çağıra söylemekten çekinmeyişi, filmin birtakım estetik ve işitsel tercihlerine de yansıyor. Özellikle müzik kullanımı huzursuz edici cinsten.

Açık konuşayım, bu kadar kör gözüne parmağım bir alegoriyi ciddiye almak zorlaşabiliyor. Fakat Hausner’in estet olarak becerisi, filmin yapım tasarımından renk paletine kadar çok sofistike ve göz çelici bir görsel dünya kuruşu, Küçük Joe’yu her halükarda sıradan bir film olmaktan kurtarıyor. Asıl sinemacılığından zevk alacağınız türde bir iş karşımızdaki.

Hal böyleyken, stilin her şeyin önüne geçtiği bir filmin Cannes Film Festivali’nden Emily Beecham’a En İyi Kadın Oyuncu ödülünü kazandırarak dönmüş olması enteresan. Oldukça minimal, kontrollü ve sessiz bir performans veriyor İngiliz aktris. Tam da sevgiden ziyade saygımızı kazanan bu filme uygun bir oyunculuk yani.

Neticede, annelik ve ebeveynlik alegorisi ya da modern toplum kritiği olarak değilse bile, korku janrı içinde bir nevi istila filmi olarak ilgi çekici, orijinal bir iş Küçük Joe. Antidepresanların istilası!