Adopt A Highway eleştirileri

“Adopt a Highway”, hikâyesini de yazan Logan Marshall-Green’in yönetmen koltuğunda oturduğu ilk uzun metrajlı ("debut") sinema filmi…

Dünya prömiyeri, 10 Mart 2019’da South by Southwest’de (SXSW) yapılan ve 1 Kasım 2019 tarihinde Amerika’da vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…

O yüzden bizde, yapımcılığını Blumhouse Productions’ın üstlendiği düşük bütçeli bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…

Bunun içinde, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, yirmi yılı aşkın bir süre hapis yatıp çıktıktan sonra “kendi hayat otobanında temizlik yapmaya çalışan” 44 yaşındaki yalnız bir adamın, Ethan Hawke’nin sıra dışı oyunculuk performansı ile birleştirilmiş hikâyesinin anlatıldığı, oldukça “basit” fakat bir o kadar da “anlamlı” mesajlara sahip bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…

Ki, zaten bugüne kadar, 4 kez Academy ödülüne aday olan ancak bir türlü şeytanın bacağını kırmayı başaramayan Hawke’nin bu göz alıcı performansını, Consequence of Sound (COS) için yazdığı 12 Mart 2019 tarihli yorumunda Michael Roffman, son derece haklı bir biçimde:

“(Richard) Linklater okulunun en baba öğrencisi olarak, bunu uykusunda bile yapabilir” diyerek tanımlamış…

Tabii filmin, Hawke’nin dışında üç ağır ve önemli topu daha var:

1. Şirketinin yapım bütçesinin % 80’lik bölümünü korku filmlerine ayırırken, geriye kalan % 20’lik kısmı ile bu tür filmleri finanse eden ve bunu, bu filmin SXSW’deki prömiyerinde bizzat kendisi açıklayan Jason Blum…

2. Amerika ve Kanada’da sıkça rastlanan bir yol kenarı tabelası olan “Adopt a Highway” üzerinden, Amerika’ya yönelik pek çok gönderme ve eleştiri de içeren değerli bir hikâye üreten Logan Marshall-Green...

3. Müzikleriyle duygularda doping etkisi yaratan Jason Isbell…

Özellikle de bu sonuncusuna inanmakta zorlandıysanız (yahut da olabilir ya, filmi izlerken bu duyguyu hissedemediyseniz), youtube’a, Adopt A Highway ''Nobody's Watching'' yazın ve 3.55 dakikalık bu harika besteyi arkanıza yaslanarak sessizce dinleyin…

Bakın bakalım neler dillendirmiş Isbell…

Eğer “rafine” müzikten hoşlananlardansanız, emin olun yeni nesil Bob Dylan ve Bruce Springsteen olarak da takdim edilen bu adamın kesin müptelası olacak ve acilen diğer şarkılarına da hiç düşünmeden takılacaksınız…

Nereden mi biliyoruz…

Zira bu yorumu karalarken, yaklaşık otuz dakikadır hiç ara vermeden onu dinliyoruz…

O nedenle, sizleri de bir haberdar edelim dedik…

Bu arada unutmadan…

İzlerken finaldeki, Amerikan toplumunca değil ama doğrudan öz babasınca kendisine verilen ikinci şansın “şık” bir benzerini çöplükte bulduğu küçük Ella’den de esirgemeyen Russell Millings’in son hamlesini de ıskalamayın…

Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…

İlk önerimize gelince:

O hakkımızı da bu kez; “A Serial Killer's Guide to Life” (2019) filmi için yazdıklarımızın bir kısmını tekrarlamış olmak pahasına, “gelecek vadeden” sinemacıların “ilk uzun metrajlı filmlerini” arşivleme hobisine sahip olan sinemasever dostlara (bizim böyle birkaç sinefil abla ve ağabeyimiz olduğu için bu tarz bir tanımlamayı özellikle uygun bulduk), “Bu filmi arşivlerinize, Logan Marshall-Green’i de takip listelerinize eklemeyi unutmayın” diye seslenerek kullanmak isteriz…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz yorum ve puanları dikkate almadan, “izleyerek kendinize bir iyilik yapın” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler