La diosa del asfalto eleştirileri

Gerçek olaylara dayandığı ifade edilen senaryosunu, Inés Morales ile Susana Quiroz'un yazdığı ve yönetmen koltuğunda da Julián Hernández'in oturduğu "La diosa del asfalto / Asphalt Goddess / Asfalt Tanrıçası"; merkezindeki lüks plazalar da yaşanan varsıllığın tersine, aynı kentlerin varoşlarının tüm hücrelerine sızmış olan "erkek egemen" sefaletin, oldukça sert ve acımasız bir biçimde gözler önüne serildiği, "feminen" sinema diline sahip bir drama olarak geliyor karşımıza...

Gelin isterseniz; 1980'li yılların Meksika'sının, Alfonso Cuarón'un ki gibi "Roma" (2018) değil ama Santa Fe semtinde yaşanan olaylar çerçevesinde anlatılanlarına biraz daha yakından bakalım...

Ama önce; "kan kardeşler" arasındaki, tutulmak üzere verilen bir sözün tersine, tam 9 yıl 11 aylık bir gecikme ile 1992 yılının Temmuz ayındayız...

Cezasını tamamlayarak hapisten henüz yeni salınmış olan Ramira (Mabel Cadena), kendisini karşılayan çantacısı Carcacha'dan (Nelly González) Pitirijas'ın (Javier Oliván) , ödemesi gereken aylık haracı geciktirdiğini öğrenir öğrenmez, beline sokuşturduğu tabancası ile tahsilatı, silah zoru ile bizzat kendisinin gerçekleştireceği aynı Pitirijas'ın mekanına doğru yola koyulur...

Bu arada şimdilerde, kendi kurduğu "Asfalt Tanrıçası ve Heder Olanlar" isimli bir grup ile Tijuana'da rock müzik icra etmekte olan bir zamanların ünlü "Santa Fe'nin Hadım Edicileri (Las Castradoras de Santa Fe)" çetesinin "lideri" Max (Ximena Romo), "Çağın Panterleri (Las panteras de La Era)" çetesinin üyelerinden La Gata (Jimena Mancilla) ile bir markette karılaşacağı eski mahallesine şöyle bir uğrar...

Zira Asfalt Tanrıçası lakaplı Max, orada bir konser verecektir...

Bunu, "karşılıksız kalan bir aşkla sevdiği" ve "ihanetine uğradığını düşündüğü" Max'i öldürerek intikamını alabileceği bir fırsat olarak değerlendiren Ramira, Carcacha'yı da yanına alarak o konsere gider...

Hangi nedenle mi?

Onu anlayabilmek için uzunca bir flashback ile Max, Sonia (Samantha Orozco), Carcacha, Juamo (Alejandra Herrera) ve Ramira isimli, birbirlerine "kardeş" olarak hitap eden mahalle arkadaşı genç kızların ekip oluşturdukları on yıl öncesine dönmemiz gerekiyor...

Çünkü orada, erkek şiddetine maruz kalan Max'in annesi Esperanza'dan (Claudia Lobo) kent çöplüğünden topladığı eşyaları satarak geçimini sağlayan Juamo ve üvey babası Casiano (Pascacio López) tarafından sürekli taciz edilen Sonia'ya kadar her şeyi teker teker görerek, bütün parçaların yerli yerine oturduğu bir toplumsal durum analizi yapabilelim...

Sonia dışında kızların hepsi gündüzleri "Bally" koklayarak bir yandan kafa bulup diğer yandan da açlıklarını bastırırlarken, akşamları da lezbiyen bir eşcinsel olduğu için Muñeca (Paulina Goto) ile takılan Ramira hariç diğerleri mahallenin oğlanları ile gecelere akarlarken Juamo, kendisi ile olmayı reddettiği için Siete (Marcelo Ceron) tarafından dövülerek hastanelik edilmiştir...

O yüzden, aralarında Tuca (Raquel Robles), La Gata, Zenaida (María Balam), Candela (Karla Cruz) ve Muñeca gibi kızların da bulunduğu Çağın Panterleri çetesi ile işbirliğine giderek Siete gibi erkeklere savaş açarlarken, sokaklarda günlerce meteliksiz ve açbilaç dolanan Max, Sonia, Carcacha ve Ramira, bıçakla tehdit etmek suretiyle silahlı soygun yapmayı da ihmal etmezler...

Zaten, fahişelik yapmayı akıllarından dahi geçirmemeleri sebebiyle, para bularak karınlarını doyurmaları için bir başka çareleri de bulunmamaktadır...

Fakat hikayenin, mevzuyu ivmelendiren itici gücü olması açısından bütün bunların daha da beteri; aşık olduğu kadın Muñeca tarafından tek edilen Ramira'nın kötü geçen gününün akşamında, cinsel tercihi nedeniyle erkek kardeşlerince hakaret ve kötü muameleye tabi tutularak terslenmesinin ardından annesi tarafından evden kovulmasıdır...

Dakika 61...

Geride, dünyanın; yoksulluk, kadına şiddet uygulaması, cinsel taciz, "homofobi" ve yaygın uyuşturucu kullanımı ile yoğurulmuş tüm kenar mahallelerinde yaşanan acıların, Meksika özelinde ele alınarak:

Bir anlamda farkında dahi olunmadan, Türkiye'deki Hasan Ferit Gedik vakasının da yaşandığı "kent yamaçlarını" anımsatacak tarzda betimlendiği 65 dakikalık inanılmaz bir bölümün daha bulunduğu, prömiyeri 2 Ekim 2020 tarihinde ZeFestival LGBT Film Festivalinde (Fransa) yapılan bu filmi, "toplumsal ve olmazsa olmaz insani değerler" temalı filmlerden hoşlanan tüm sinemasever dostlara, gönül rahatlığı ile önerebiliyoruz...

Keyifli seyirler,