Shang-Chi ve On Halka Efsanesi - Beyazperde.com eleştirisi : “Ejderhaya binmiş bir süper kahramandan daha etkileyici ne olabilir!”

İtiraf ediyorum; salona girmeden önce, “adını hiç duymadığım bir süper kahramanın filmi ne kadar iyi olabilir ki” diye hayıflanıyordum, şahitlerim var ama Shang-Chi yumruklarıyla düşmana korku bana da seyir zevki verdi. Marvel sinematik evreninden ve Avengers’lardan iyice sıkılmışken bu yeni ve taze macerayı başından sonuna kadar ilgiyle izledim.

Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings, babası tarafından suikastçı olmak üzere yetiştirilen Shang-Chi’nin hikayesini konu ediyor. Karakterin orijinal hikayesi, Asya pazarı düşünülerek biraz değiştirilmiş. Çizgi romandaki annesi Amerikalıyken filmde Çinli olmuş.

2001’den beri yapılması düşünülen, pandemi yüzünden Şubat 2021’de yapılması planlanan gösterimi Eylül ayına ertelenen Shang-Chi filmi salonların özlediği filmlerden biri… Öte yandan, bu film Çin hükümeti tarafından ülkede dağıtımı onaylanmayan ilk Marvel filmi… Marvel filmlerinin küresel hasılatının %20’si Çin’den geliyor ve Çinli bir kahramanın filmi, üstelik de o pazara göre ayarlanmış hikayesiyle gösterilemiyor. Marvel için kötü haber! Çin’in aldığı bu kararın filmden değil filmin uyarlandığı çizgi romanlardan kaynaklandığı düşünülüyor. Shang-Chi çizgi romanları Asya ırklarına karşı pek çok indirgeyici fikir barındırıyor(muş).

Filme dönersek; Shang-Chi’nin çıkış hikayesi bir noktada Demir Adam ve Doktor Strange filmlerindeki yan karakterler ile etkileşime sokularak Marvel sinematik evrenine konumlandırılıyor ama bu kez iş bir Marvel kahramanları resmi geçit törenine dönmemiş. İyi ki de öyle olmuş zira Avengers’larla hava basmaktan hikâye anlatmaya vakit bulamıyorlardı.

Daha önce hiç süper kahraman filmi yönetmemiş Destin Daniel Cretton bu işin altından kalkmayı başarmış. Bir yan karakter hikayesi olmasına rağmen o kadar iddialı ve büyük bir film çekmiş ki, kısa sürede Marvel’ın favori yönetmenine dönüşebilir.

Dave Callaham, Destin Daniel Cretton ve Andrew Lanham imzalı senaryo fantastik sinemanın günümüzdeki örneklerini iyi takip etmiş. Shang-Chi’nin senaryosu, ilhamını Pekin Operası’ndan alan Wuxia filmleri, 80’ler Jacky Chan maceraları ve günümüz Kaiju filmlerine kadar uzanan geniş bir alandan referanslarla yazılmış. Oldukça iyi açılan bir senaryo bu, ABD’de arabaları park eden bir vale olarak görev yapan Shang-Chi’yi finalde ejderhanın üstüne binmiş Dünyayı kurtarırken gördüğünüzde şaşırmıyorsunuz.

Oyuncu kadrosu son derece uyumlu, başroldeki Simu Liu afişte Çinli bir komedyen gibi duruyor ancak filmde son derece etkili. Tony Leung ve Michelle Yeoh’u (80’ler seyircisi için Michelle Khan) izlemek çok keyifli.

Aslına bakarsanız bu da diğer Marvel filmlerinde olduğu gibi aidiyet hikayesi. Shang-Chi’nin macerası, aile olmanın altını çiziyor ve başka tavsiyeler de veriyor. Bunlardan en önemlisi şu olabilir; bizi iyi ya da kötü yapan şey seçimlerimizdir ve onları değiştirme iradesine sahibiz.

Filmin en iyi kısımları, Shang-Chi’nin düşmanlarıyla kapışırken kendi potansiyelini keşfettiği anlar. Atari (Arcade) salonlarında jeton tükettiğimiz oyunlardaki gibi her dövüşün kendi seti var ve dövüşün hızı yetmiyormuş gibi dövüşülen platformlarda hareketli. Otobüste, Gökdelenin dışında ve son hız uçan bir ejderhanın üstünde… Jacky Chan’in rakibini oyalayarak dövüşmesini andıran bir koreografi ustaca uygulanmış.

Shang Chi’nin, Asya seyircisi hedefli bir iş olduğu belli ancak film, izleyen herkesin beğenisini kazanacak. Bir zamanlar Hong Kong sinema endüstrisi kendisini aşağılanmış hisseden Çinliler için gaz alıcı filmler yapardı. Öyle ki bütün Bruce Lee filmlerinin motivasyonu bu duygudan gelir. Bruce Lee, Roma’daki Kolezyumda sarışın bir Amerikalıyı (Chuck Norris) patakladığında Çin’de salonların kapıları kırılmıştı. Şimdi aynı işi Marvel yapıyor ancak bu kez kültürleri düşman etmeden.

Gerçekten Marvel’ın en iyi çıkış hikayelerinden biri bu olabilir. Avengers’ın son macerasını izlemeyi yarısında bırakmış biri olarak yazıyorum; bu film çok eğlenceli! Bunu da, bir Marvel filmi gibi gözükmemesine bağlıyorum. Şimdiye kadar izlediklerimiz arasındaki en bağımsız hikâye… Thor’la birlikte Aasgard’a, Kara Panter’le birlikte Wakanda’ya gitmek gibi Ta-Lo’ya gitmek de çok eğlenceli hatta Ta-Lo sekanslarında filmin Avatar’a bile göz kırptığını yazabilirim.

Son cümlem; tek bir Marvel kahramanı tanımayan bile bu filmden keyif alacaktır ve hatta çizgi roman kültürüne hakim olmak dahi gerekmiyor. Shang-Chi sizi 2 saatliğine bu dünyadan kaçıracak bir iş… İyi seyirler…