İlk İnek eleştirileri

“First Cow”, senaryosunu da, “The Half-Life” (2004) isimli romanın yazarı Jonathan Raymond ile beraber sinemaya uyarlayarak kaleme alan Kelly Reichardt’ın yönetmen koltuğunda oturduğu “enfes” bir drama…

1820 yılının Oregon kırsalında yolları kesişen, Otis "Kurabiye (Cookie)" Figowitz (John Magaro) ve Çinli mülteci King-Lu’nun (Orion Lee), Orhan Veli’nin:

“Bedava yaşıyoruz, bedava;
Hava bedava, bulut bedava;
Dere tepe bedava;
Yağmur çamur bedava;
Otomobillerin dışı,
Sinemaların kapısı,
Camekânlar bedava;
Peynir ekmek değil ama
Acı su bedava;
Kelle fiyatına hürriyet,
Esirlik bedava;
Bedava yaşıyoruz, bedava.”

Dediği, “Bedava” şiirinde olduğu gibi bir hayatla başlayan hayallerle dolu hikâyeleri, gerçeklere tosladıkça ses getirmeye başlayacaktır…

Zira Lu, büyük bir arazi kapatıp çiftçilik yapmayı düşlerken, Kurabiye ’de fırın ve Los Angeles’ta otel işletmeciliği hülyaları görmektedir…

Ki, kendilerinin de itiraf ettikleri gibi bunun için “sermayeye”, olmadı bir “mucizeye” ihtiyaçları vardır yahut da “hırsızlık” yapmaları gerekecektir…

Fakat bir de bakıyorsunuz ki, bunların hepsi bir arada gerçekleşmeye başlıyor…

Ve böylelikle de sermaye biriktireceklerdir…

Peki, nasıl mı?

İşte tam da bu noktada biz, elbette doğrudan “spoiler” vererek değil de filmdeki diğer iki önemli karaktere daha dikkat çekerek konuya açıklık getirmeye çalışırken, siz de filmin tamamını izleyerek olan biteni bütün berraklığı ile anlayabileceksiniz…

Bu ikiliden ilki, oldukça varlıklı bir İngiliz olan ve kendini Londra ile Paris’in büyülü havasından bir türlü kurtaramayan, “gösteriş meraklısı” tüccar “Şef/Baş Faktör (Chief Factor)” (Toby Jones) dür…

Diğeri de, onun filme adını veren sağmal “ineği” (Evie)…

Lütfen, “ne alaka” demeyin…

Zaten yalnızca “Şef/Baş Faktör” adı dahi müthiş bir ironi içermektedir, “toplumsal” ve “sınıfsal” analizin müthiş bir zarafetle dibine vurulduğu bu harika filmde…

Konuya dair söyleyeceklerimizi burada kesip, birkaç satırla da olsa teknik hususlara da değinelim istiyoruz…

Her şeyden önce filmde, döneme uygun bir biçimde, inanılmaz derecede “bakir” ve “sade” bir atmosfer ile karşı karşıya kalıyorsunuz…

Yani, kıtayı işgal ederek kuşatan Avrupalı sömürgecilerin öncülüğünü yaptıkları “kapitalizmin çarkları”, henüz bütün hücrelerine nüfuz edememiş Amerika’nın…

Bunu çok net görüyorsunuz…

Bu da aslında, prodüksiyon tasarımı ile sanat yönetimi işinin, hakkını vererek yapıldığı anlamına geliyor sinema tekniği açısından…

Oyuncu kadrosuna gelince, Amerikalı John Magaro ile tiyatro kökenli iki İngiliz, Orion Lee ile Toby Jones’un birlikte ortaya koydukları “abartısız” ama bir a kadar da “şahane” performanslarını izlemek, emin olun sinema sanatı adına mutlu ediyor insanı…

Belki, yine klasik bir laf olacak ancak diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu son derece özgün satırlar, filme ilişkin aydınlatıcı tespitler toplamımız olsun…

Sinema sanatına yaraşır; “emek ve bilgi verilerek” yazılmış bir başka kapsamlı yorumda yeniden buluşmak üzere, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz yorum ve puanlara aldırmadan, “muhakkak bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 7 Ağustos 2020 günü saat 22.12’de yazılarak paylaşılmıştır...