Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
3,1
3 Puanlama
Gretel And Hansel hakkında görüşlerin ?
5
0 Eleştiri
4
0 Eleştiri
3
1 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
Senaryosu, Rob Hayes tarafından Jacob ve Wilhelm Grimm Biraderlerin aynı isimli Alman halk masalından (1812) uyarlanarak yazılan (ve “Gretel & Hansel: A Grim Fairy Tale” olarak da bilinen) “Gretel & Hansel”, yönetmenliğini Oz Perkins’in üstlendiği, “klasik korku filmi meraklılarına” pek uymayacak tarzda kurgulamış fantastik bir drama…
Zira ne yazık ki, William Bibbiani’nin The Wrap’taki 30 Ocak 2020 tarihli yorumunda da ifade ettiği gibi:
“Görünebilir dış tehditlerden çok huzursuzluk ve kaygı içeren bir korku filmi olarak, Perkins’in kült statüsündeki bu filmi de, ekran karşısında patlamış mısır yemekten daha fazlasını yapabilen bir izleyici kitlesine gereksinim duyuyor”…
Aslında Bibbiani daha fazlasını da söylemiş ama biz yazdıklarını biraz yumuşatarak buraya almayı daha uygun bulduk…
Ancak sanıyoruz bu kadarı dahi hem bizim hem de Bibbiani gibi eleştirmenlerin meramını anlatmaya fazlasıyla yetti de arttı bile diye düşünüyoruz…
Eğer devam etmeden buraya kadar sıraladıklarımızı toparlayarak çok kısa bir giriş özeti yapacak olursak, Perkins’in “Gretel & Hansel”inin, ciddi anlamda “sabır” ve “çaba” gösterilmesi gereken bir film olduğunu söyleyebiliriz…
Bu iddialarımızı detaylandırabilmek için gelin isterseniz biraz da Perkins’in teknik ekibine bir göz atalım ve bakalım kimler varmış bir görelim…
Galo Olivares (Görüntü Yönetmeni):
Bu beyefendiyi, biri “Görüntü Yönetmenliği” kategorisinde olmak üzere üçer Academy ve BAFTA ödüllü “Roma” dan (2018) tanıyoruz…
Kendisi o filmin kamera operatörü olmanın yanı sıra Alfonso Cuarón’un görüntü yönetmenliğindeki ortağı da olup, bu filmde de Perkins’in tercihi olan “mum ışığı” ve (idare lambası olarak da bilinen) “gaz lambası” ışığında, pastel renklere sahip koyu karanlık bir atmosferin hâkim olduğu muhteşem görüntülere imza atmış…
Hani neredeyse sahnelerin bazıları, (pek çok eleştirmeninde isabetle belirttikleri gibi) İspanyol ressam Francisco Goya’nın ünlü “Kara Resimlerini” (Pinturas Negras) anımsatan nefasetteki gizemli bir yağlıboya tablo kıvamında…
Jeremy Reed (Prodüksiyon Tasarımcısı):
Perkins, meraklı gözlerden kaçarak ıskalandığını fark ettiğimiz “I Am the Pretty Thing That Lives in the House” (2016) filminde de yine aynı pozisyonda Reed ile çalışmış…
Christine McDonagh (Sanat Yönetmeni):
Kendisini, ünlü “Into the Badlands” (2015–2019) dizinden bu yana yakından tanıyor ve marifetlerini de biliyoruz…
İsim saymaya, istesek daha da devam edebiliriz…
Fakat bu “listelemedeki amacımızı” anlayan sinemasever dostlara, bu kadarı dahi yeterli olacaktır diyoruz…
Bu arada film de Gretel’i canlandıran Sophia Lillis’i hepimiz, “It” (2017) ve “It Chapter Two” (2019) dan tanıyoruz zaten…
Yani nihayetinde yorumumuza son noktayı:
Gretel ve Hansel isimli kardeşler ile bir cadı arasındaki olaylara odaklanan oldukça bilindik eski bir masalın, Perkins’in kullandığı farklı bir sinema diliyle “yeniden tasarlayarak” beyazperdeye aktardığı bu film, “Maalesef atıştırmalıklar eşliğinde gerine gerine izlenebilecek türde filmlerden biri değildir” diyerek koyabiliriz…
Ki, bu duruma yukarıda, Bibbiani’den yaptığımız alıntıda da özel bir vurgu yapmıştık…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu son derece özgün satırlar, filme ilişkin aydınlatıcı tespitler toplamımız olsun…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde 3 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz yorum ve puanlara aldırmadan, “bir şans da siz verin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Zira ne yazık ki, William Bibbiani’nin The Wrap’taki 30 Ocak 2020 tarihli yorumunda da ifade ettiği gibi:
“Görünebilir dış tehditlerden çok huzursuzluk ve kaygı içeren bir korku filmi olarak, Perkins’in kült statüsündeki bu filmi de, ekran karşısında patlamış mısır yemekten daha fazlasını yapabilen bir izleyici kitlesine gereksinim duyuyor”…
Aslında Bibbiani daha fazlasını da söylemiş ama biz yazdıklarını biraz yumuşatarak buraya almayı daha uygun bulduk…
Ancak sanıyoruz bu kadarı dahi hem bizim hem de Bibbiani gibi eleştirmenlerin meramını anlatmaya fazlasıyla yetti de arttı bile diye düşünüyoruz…
Eğer devam etmeden buraya kadar sıraladıklarımızı toparlayarak çok kısa bir giriş özeti yapacak olursak, Perkins’in “Gretel & Hansel”inin, ciddi anlamda “sabır” ve “çaba” gösterilmesi gereken bir film olduğunu söyleyebiliriz…
Bu iddialarımızı detaylandırabilmek için gelin isterseniz biraz da Perkins’in teknik ekibine bir göz atalım ve bakalım kimler varmış bir görelim…
Galo Olivares (Görüntü Yönetmeni):
Bu beyefendiyi, biri “Görüntü Yönetmenliği” kategorisinde olmak üzere üçer Academy ve BAFTA ödüllü “Roma” dan (2018) tanıyoruz…
Kendisi o filmin kamera operatörü olmanın yanı sıra Alfonso Cuarón’un görüntü yönetmenliğindeki ortağı da olup, bu filmde de Perkins’in tercihi olan “mum ışığı” ve (idare lambası olarak da bilinen) “gaz lambası” ışığında, pastel renklere sahip koyu karanlık bir atmosferin hâkim olduğu muhteşem görüntülere imza atmış…
Hani neredeyse sahnelerin bazıları, (pek çok eleştirmeninde isabetle belirttikleri gibi) İspanyol ressam Francisco Goya’nın ünlü “Kara Resimlerini” (Pinturas Negras) anımsatan nefasetteki gizemli bir yağlıboya tablo kıvamında…
Jeremy Reed (Prodüksiyon Tasarımcısı):
Perkins, meraklı gözlerden kaçarak ıskalandığını fark ettiğimiz “I Am the Pretty Thing That Lives in the House” (2016) filminde de yine aynı pozisyonda Reed ile çalışmış…
Christine McDonagh (Sanat Yönetmeni):
Kendisini, ünlü “Into the Badlands” (2015–2019) dizinden bu yana yakından tanıyor ve marifetlerini de biliyoruz…
İsim saymaya, istesek daha da devam edebiliriz…
Fakat bu “listelemedeki amacımızı” anlayan sinemasever dostlara, bu kadarı dahi yeterli olacaktır diyoruz…
Bu arada film de Gretel’i canlandıran Sophia Lillis’i hepimiz, “It” (2017) ve “It Chapter Two” (2019) dan tanıyoruz zaten…
Yani nihayetinde yorumumuza son noktayı:
Gretel ve Hansel isimli kardeşler ile bir cadı arasındaki olaylara odaklanan oldukça bilindik eski bir masalın, Perkins’in kullandığı farklı bir sinema diliyle “yeniden tasarlayarak” beyazperdeye aktardığı bu film, “Maalesef atıştırmalıklar eşliğinde gerine gerine izlenebilecek türde filmlerden biri değildir” diyerek koyabiliriz…
Ki, bu duruma yukarıda, Bibbiani’den yaptığımız alıntıda da özel bir vurgu yapmıştık…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu son derece özgün satırlar, filme ilişkin aydınlatıcı tespitler toplamımız olsun…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde 3 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz yorum ve puanlara aldırmadan, “bir şans da siz verin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler