Kelimerle tarif edilemeyecek kadar kıymetli, sonsuz naiflik ve duruluğun, en içten duygularìn ve gerçekliğin şiir gibi anlatıldığı, benim için filmden çok öte bir yerde olan yaşamın ta kendisi.18 yaşında evden ayrilmıştık evden, ablacığımla.Farklı sehirlerde üniversite hayatina başlamışken dil kanserine yakalanmıştı. İkimizden de bu hastalığın ismi gizlenmişti 3-4 yıll. Cep telefonu bizim için vazgeçilmez olmuştu ama en hakikisi birbirimiz için koşulsuz varlığımızdı yollar ayırıp birleştirse de. Sevginin gücü ile, 30 küsür ameliyat olmasına rağmen biricik oğluna kavuştu tarif edilemez bir aşkla. Ablacığımı 37 yaşında kaybettik. Herkesi kavuştursun bütün çocuklar mutlu olsun ister , can-ı gönülden sayısız yardımlara koşardı.Diğer yarım, eşsiz canım, yanım. Cep telefonundan görmüştü minik oğlunu son defa, hastanede. Şimdi ise bambaşka görüyor ve hissediyor. Biz kavuştuk tarif edilemez hal ve duygularla..Bizi Hatırla" ile," Gülizar" ile ve "Çocuklar sana Emanet" ile ve muhteşem şarkılar ve müzikler ile. Sevdikleriniz için, sevdiklerimiz için hep kıymetli zamanımız, anlarımız olsun.
Çagan Irmak; eşi benzeri olmayan, kalbi pamuk, yardımlarla bağışlarla bir çok çocuğu ve nicelerini yaşatan,herkesi kavuşturan çok özel bir insan...sonra eşsiz bir senarist,yönetmen ve sanatçı. Yolları hep açık, hep mutlu olsun. sevdikleriyle, sevenleriyle çook yaşasın...