All Day And A Night eleştirileri

“All Day and a Night”, senaryosunu da yazan Joe Robert Cole’un yönetmen koltuğunda oturduğu bir Netflix draması…

Öncelikli bir ilk tespit olmak üzere; karşımızdakinin, iyi (ve hatta yer yer etkileyici) oyunculuk performanslarına karşın, (toplumsal analiz yapıyoruz teranesi ile) işlene işlene izleyicide artık bıkkınlık yaratmaya başlamış olan hikâyesi nedeniyle insanı pek de saramayan bir film olduğunu söyleyebiliriz…

Bu filmde anlatılanlara benzeyenlerin, yine Oakland, Kaliforniya merkezli olan “Fruitvale Station” (2013) ve “Blindspotting” (2018) gibi daha iyi örneklerini de biliyoruz zaten…

O yüzden de sinema literatürüne artı bir katkısı bulunmayan bu film için, “Şimdi ne gereği vardı?” biçiminde bir soru sormaktan da alıkoyamıyoruz kendimizi…

Eğer “Moonlight” (2016) ve “Captive State” (2019) gibi filmlerden de tanıdığımız Ashton Sanders ile “Westworld” (2016 – 2020) dizisinin Bernard Lowe’u Jeffrey Wright’da olmasaydı filmde, eminiz işler daha da karışacaktı…

Zira Afro – Amerikan kökenli uyuşturucu çeteleri arasındaki çatışmalardan tutunda, hapishane içindeki gruplaşmalara kadar ekrana getirilen hemen her şey aynı…

Üstelik bu filmdeki suç şebekeleri de bütün kirli işlerinde yine kendi yoksul insanlarını kullanmaya devam ediyorlar…

Yine her zaman ki gibi bolca kan dökülüyor…

Yine bolca uyuşturucu tüketiliyor…

Yine benzeri aile dramları yaşanıyor…

Bir başka çıkış yolu bulamadıkları için çocuklar, (hem de göz göre göre) yine babalarının yolunda yürümek zorunda kalıyor…

Yani neticede, bol flashback geçişi ile kriminal bir konuyu işleyen bu filmin, söyleyebilecek çok da yeni bir sözü yok gibi aslında…

O nedenle biz de bu kez biraz kısa keserek yorumu burada noktalıyoruz…

Olsun ben izlerim diyenlere de keyifli seyirler…