Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
3,3
4 Puanlama
Islıkçılar hakkında görüşlerin ?
5
0 Eleştiri
4
0 Eleştiri
3
2 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
“La Gomera / The Whistlers”, hikâyesini de yazan Corneliu Porumboiu’nun yönetmen koltuğunda oturduğu bir drama…
Prömiyeri, 18 Mayıs 2019’da büyük ödül “Altın Palmiye” için yarıştığı Cannes Film Festivalinde yapılan ve 13 Eylül 2019 tarihinde Romanya’da vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O yüzden bizde, “En İyi Uluslararası Film” kategorisindeki 92. Academy Ödülü için Romanya adına “Giriş”te yer alan ama “Aday” olamayan üç dilli (İngilizce, İspanyolca ve Romence) bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Bunun içinde, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, birbirini tekrarlayan alışıldık Hollywood polisiyelerinden “gına gelmiş” olanların, İskandinav ve Latin polisiyeleri kadar zevkle izleyecekleri bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
E, tabii bunun için Vincenzo Bellini ile Jacques Offenbach’ın operetleri ve Bertolt Brecht’in, burjuvaziyi bir yeraltı suç örgütü olarak tasvir ettiği “ölümsüz” sözleriyle Kurt Weill tarafından bestelenen muhteşem “Die Moritat von Mackie Messer / Üç Kuruşluk Opera” nın yanı sıra, “Baba” ve “Oğul” Strauss’lar ile Mozart, Tchaikovsky (olarak yazılan ve Çaykovski olarak okunan) büyük besteciler hatta Iggy Pop’ın “sıra dışı” müziklerinden hoşlanıyor olmak da gerekiyor…
Yoksa yandı gülüm keten helva…
O nedenle, hep aynı tip oyuncuların arz – ı endam eyledikleri, Los Angeles polis teşkilatı ve İtalyan yahut İrlanda veya Meksika kökenli suç şebekelerinin işin içinde oldukları, bol aksiyonlu bir film bekleyenler, “La Gomera” dan uzak durmalılar…
Zira çekimleri, Romanya, Kanarya Adaları (İspanya) ve Singapur’da yapılan ve filmdeki otel sahnelerinden birinde, resepsiyondaki görevli István Téglás tarafından Vlad Ivanov’a da (Cristi) ifade edildiği gibi, en azından kullanılan müzikler yüzünden bu film, bazı bünyeler de telafisi imkânsız “kültürel şoklara” yol açacaktır…
Henüz yol yakınken biz uyarımızı yapmış olalım…
“Romen Yeni Dalgasının” tanınmış simalarından Corneliu Porumboiu’nun, hamuruna, klasik “noir” ve “dark comedy / kara mizah” unsurlar da ekleyerek kurguladığı, müthiş bölümler arası geçişlerde bulunan bu film, bize göre 2019’un en başarılılarından biri…
Bakmayın siz, hiçbir anlam ifade etmeyen IMDB yorum ve puanlarına…
Büyük sinema ustaları John Wayne ile Alfred Hitchcock’a saygı duruşunun da yapıldığı ve Cannes’da iki (Un Certain Regard Jüri ve FIPRESCI) ödül birden kazanan “Politist, adjectiv / Police, Adjective” in (2009) devamı olduğu hususunda profesyonel eleştirmenler arenasında ciddi bir mutabakatın da bulunduğu filmde, her şey tam anlamıyla yolunda…
Oyuncu kadrosundaki, Vlad Ivanov, Catrinel Marlon, Rodica Lazar, Agustí Villaronga, Sabin Tambrea, István Téglás, Cristóbal Pinto ve Antonio Buíl gibi isimlerde, canlandırdıkları “renkli” karakterlere, “cuk” oturmuşlar…
Öyle ki, büyük çoğunluğunu ilk kez görüyor olmanıza karşın kesinlikle yadırgamıyor ve “dikkat” kesiliyorsunuz…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu son derece özgün satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı da bu kez; nitelikli film izlemeyi tarz edinmiş sinemasever dostlara, “Avrupa sinemasının bu türden seçkin yönetmenlerinin filmlerini de listelerinize eklemeyi unutmayın” diye seslenerek kullanmak isteriz…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu film için önerimiz de olumsuz yorum ve puanları ciddiye almadan, “izleyerek kendinize bir iyilik yapın” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Prömiyeri, 18 Mayıs 2019’da büyük ödül “Altın Palmiye” için yarıştığı Cannes Film Festivalinde yapılan ve 13 Eylül 2019 tarihinde Romanya’da vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O yüzden bizde, “En İyi Uluslararası Film” kategorisindeki 92. Academy Ödülü için Romanya adına “Giriş”te yer alan ama “Aday” olamayan üç dilli (İngilizce, İspanyolca ve Romence) bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Bunun içinde, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, birbirini tekrarlayan alışıldık Hollywood polisiyelerinden “gına gelmiş” olanların, İskandinav ve Latin polisiyeleri kadar zevkle izleyecekleri bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
E, tabii bunun için Vincenzo Bellini ile Jacques Offenbach’ın operetleri ve Bertolt Brecht’in, burjuvaziyi bir yeraltı suç örgütü olarak tasvir ettiği “ölümsüz” sözleriyle Kurt Weill tarafından bestelenen muhteşem “Die Moritat von Mackie Messer / Üç Kuruşluk Opera” nın yanı sıra, “Baba” ve “Oğul” Strauss’lar ile Mozart, Tchaikovsky (olarak yazılan ve Çaykovski olarak okunan) büyük besteciler hatta Iggy Pop’ın “sıra dışı” müziklerinden hoşlanıyor olmak da gerekiyor…
Yoksa yandı gülüm keten helva…
O nedenle, hep aynı tip oyuncuların arz – ı endam eyledikleri, Los Angeles polis teşkilatı ve İtalyan yahut İrlanda veya Meksika kökenli suç şebekelerinin işin içinde oldukları, bol aksiyonlu bir film bekleyenler, “La Gomera” dan uzak durmalılar…
Zira çekimleri, Romanya, Kanarya Adaları (İspanya) ve Singapur’da yapılan ve filmdeki otel sahnelerinden birinde, resepsiyondaki görevli István Téglás tarafından Vlad Ivanov’a da (Cristi) ifade edildiği gibi, en azından kullanılan müzikler yüzünden bu film, bazı bünyeler de telafisi imkânsız “kültürel şoklara” yol açacaktır…
Henüz yol yakınken biz uyarımızı yapmış olalım…
“Romen Yeni Dalgasının” tanınmış simalarından Corneliu Porumboiu’nun, hamuruna, klasik “noir” ve “dark comedy / kara mizah” unsurlar da ekleyerek kurguladığı, müthiş bölümler arası geçişlerde bulunan bu film, bize göre 2019’un en başarılılarından biri…
Bakmayın siz, hiçbir anlam ifade etmeyen IMDB yorum ve puanlarına…
Büyük sinema ustaları John Wayne ile Alfred Hitchcock’a saygı duruşunun da yapıldığı ve Cannes’da iki (Un Certain Regard Jüri ve FIPRESCI) ödül birden kazanan “Politist, adjectiv / Police, Adjective” in (2009) devamı olduğu hususunda profesyonel eleştirmenler arenasında ciddi bir mutabakatın da bulunduğu filmde, her şey tam anlamıyla yolunda…
Oyuncu kadrosundaki, Vlad Ivanov, Catrinel Marlon, Rodica Lazar, Agustí Villaronga, Sabin Tambrea, István Téglás, Cristóbal Pinto ve Antonio Buíl gibi isimlerde, canlandırdıkları “renkli” karakterlere, “cuk” oturmuşlar…
Öyle ki, büyük çoğunluğunu ilk kez görüyor olmanıza karşın kesinlikle yadırgamıyor ve “dikkat” kesiliyorsunuz…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu son derece özgün satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı da bu kez; nitelikli film izlemeyi tarz edinmiş sinemasever dostlara, “Avrupa sinemasının bu türden seçkin yönetmenlerinin filmlerini de listelerinize eklemeyi unutmayın” diye seslenerek kullanmak isteriz…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu film için önerimiz de olumsuz yorum ve puanları ciddiye almadan, “izleyerek kendinize bir iyilik yapın” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Gözden kaçan iyi bir filmdi. Sinema tarihine göndermeler vardı. Örneğin kadın karakter klasik bir femme fatale'di. Hicckock'un sapık filmi, John Ford'un çok aslanı filmini hatırlattı. Islık mevzusu biraz zorlama olsa da zevkle izledim.
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler