Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
4,1
105 Puanlama
Paris, Texas hakkında görüşlerin ?
5
7 Eleştiri
4
7 Eleştiri
3
4 Eleştiri
2
4 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
Film, genel olarak yalnızlık ve kaybolmuşluk teması üzerine yazılmış ve bu güçlü unsurlarla desteklenmiştir. Örneğin, filmde uzun ve uçsuz bucaksız Texas çölü görüntüleri, Travis’in yapayalnız olduğunu ve kaybolmuşluk hissine kapıldığını en iyi vurgulayan unsurdur. Travis’in filmin başında çocuk gibi davranması ve yeniden şehir hayatına alışmaya çalışması, Texas’ın çöllerinin onu yabancılaştırdığını anlatır ve kaybolmuşluk hissini çok iyi verir.
Abisi Walt’un onu bulduktan sonra onu yeniden modern hayata alıştırmaya çalışması, bir yerden sonra Walt’u bıktırır; bu da Travis’in davranışlarının değiştiğinin bir işaretidir. Travis geri döndüğünde, oğlu Hunter ile ilişkisi iyi gider. Oğluna yıllarca bakan yengesi Anne ise bu durumdan pek hoşnut olmaz; çünkü Hunter, gün geçtikçe babasına bağlanır. Travis'in oğluyla ilişkisi gün geçtikçe iyileşir. Bu da insanlarla iletişim becerisi azalmış Travis’in ailesinden biriyle ilişki kurduğunda zorlanmadığını, aksine bu ilişkinin onu daha sosyal bir insan yaptığını gösterir.
Travis’in ailesiyle olan eski videosunu izlediğimiz sahnede ortamı görmeyiz, yalnızca videoyu izleriz. Video, mutlu ve huzurlu bir andır ve bu, izleyiciyi de mutlu eder. Video bitince bir anda kameranın karanlık odada hüzünlü oturan Travis’e odaklanması, izleyicide ani bir duygu değişimi yaratarak derin bir etki bırakır.
Travis ve Jane’in birlikte konuştuğu sahnede aralarında sadece bir cam vardır. Bu küçük engeller nedeniyle ilişkilerinin kötü gittiği anlatılmaya çalışılmıştır burada. Sonlara doğru, Travis’in oğlu Hunter ile birlikte karısı Jane’i bulmaya gitmesi sırasında Travis ve Hunter çok iyi anlaşır. Ancak Travis, karısı Jane’i bulduktan sonra Hunter’ı bir otele bırakır, oteli Jane’e söyler ve Hunter’ı Jane’e bırakıp gider. Bunu yapmasının temel nedeni, ailesiyle ilişkisi kötü gittiği için tekrar bir araya gelirlerse hayatlarını olumsuz etkileyeceğini düşünmesidir. Bu durumu yaşatmamak için fedakarlıkta bulunur.
Son sahnede Travis’in şehirde tek başına arabada gitmesi, aslında onun her yerde yalnız bir insan olduğunu anlatır. Travis karakteri yalnızlığından kurtulamaz ve film biter.
Abisi Walt’un onu bulduktan sonra onu yeniden modern hayata alıştırmaya çalışması, bir yerden sonra Walt’u bıktırır; bu da Travis’in davranışlarının değiştiğinin bir işaretidir. Travis geri döndüğünde, oğlu Hunter ile ilişkisi iyi gider. Oğluna yıllarca bakan yengesi Anne ise bu durumdan pek hoşnut olmaz; çünkü Hunter, gün geçtikçe babasına bağlanır. Travis'in oğluyla ilişkisi gün geçtikçe iyileşir. Bu da insanlarla iletişim becerisi azalmış Travis’in ailesinden biriyle ilişki kurduğunda zorlanmadığını, aksine bu ilişkinin onu daha sosyal bir insan yaptığını gösterir.
Travis’in ailesiyle olan eski videosunu izlediğimiz sahnede ortamı görmeyiz, yalnızca videoyu izleriz. Video, mutlu ve huzurlu bir andır ve bu, izleyiciyi de mutlu eder. Video bitince bir anda kameranın karanlık odada hüzünlü oturan Travis’e odaklanması, izleyicide ani bir duygu değişimi yaratarak derin bir etki bırakır.
Travis ve Jane’in birlikte konuştuğu sahnede aralarında sadece bir cam vardır. Bu küçük engeller nedeniyle ilişkilerinin kötü gittiği anlatılmaya çalışılmıştır burada. Sonlara doğru, Travis’in oğlu Hunter ile birlikte karısı Jane’i bulmaya gitmesi sırasında Travis ve Hunter çok iyi anlaşır. Ancak Travis, karısı Jane’i bulduktan sonra Hunter’ı bir otele bırakır, oteli Jane’e söyler ve Hunter’ı Jane’e bırakıp gider. Bunu yapmasının temel nedeni, ailesiyle ilişkisi kötü gittiği için tekrar bir araya gelirlerse hayatlarını olumsuz etkileyeceğini düşünmesidir. Bu durumu yaşatmamak için fedakarlıkta bulunur.
Son sahnede Travis’in şehirde tek başına arabada gitmesi, aslında onun her yerde yalnız bir insan olduğunu anlatır. Travis karakteri yalnızlığından kurtulamaz ve film biter.
Kesinlikle burada ve diğer pek çok film eleştiri sitesinde yer alan "olumlu" eleştirenlere aldanarak izlemeyin.
Filmdeki hiç bir motivasyon duygusu yerinde değil 140 dakikalik süreç içinde hiç bir anlatilmiyor adam çöle düşmüş sebep "tirt" kadın kötü yola düşmüş sebep "tirt" yahu bir kere filmdeki en büyük mantık hatası adamla kadın 16-17 yaşlarında evleniyor ve evliliklerinin ardından 2 yıl sonra çocukları oluyor ve adam çocuk 3 yaşındayken 4 yıllığına kayboluyor
Gelin hesaplayalım
17+2+3+4= 26 allahasen o adam sizce 26 yaşında mi 50 yaşında mi ?
Neyse es geç gitsin kesinlikle 8.1 puanı hak eden bir film değil izlemeyin ben yandım siz yanmayın.
Filmdeki hiç bir motivasyon duygusu yerinde değil 140 dakikalik süreç içinde hiç bir anlatilmiyor adam çöle düşmüş sebep "tirt" kadın kötü yola düşmüş sebep "tirt" yahu bir kere filmdeki en büyük mantık hatası adamla kadın 16-17 yaşlarında evleniyor ve evliliklerinin ardından 2 yıl sonra çocukları oluyor ve adam çocuk 3 yaşındayken 4 yıllığına kayboluyor
Gelin hesaplayalım
17+2+3+4= 26 allahasen o adam sizce 26 yaşında mi 50 yaşında mi ?
Neyse es geç gitsin kesinlikle 8.1 puanı hak eden bir film değil izlemeyin ben yandım siz yanmayın.
Klasik bir Amerikan kulturu hikayesi..Kiz cok genc,16-17 yaslarinda,erkek olgun yasta,ani bir etkilesim,meydana gelen bir cocuk,kirilmis,dokulmus,parcalanmis hayatlar..Bazen genclikte yapilan hatalarin bedelini aileden pekcok insan cekiyor..PARIS,Texsas.
Paris, Texas; filmlerinde modern hayattaki yabancılaşma, iletişimsizlik ve yalnızlık, kimlik bunalımı gibi konuları ele alan Alman yönetmen Wim Wenders'in başyapıtı.
Film geçmişinden pişmanlık duyan bir adamın (yani Travis'in) öyküsüne odaklanıyor. Travis her şeyini geride bırakarak kendisini yollarda aramaya koyulmuş ,kırmızı şapkalı, pek konuşkan olmayan bir adam. Durum böyle olunca kendini bulmak için Paris, Texas'ın medeniyetten uzak çölünü kendisi ile benzetmesi ise kaçınılmaz oluyor. Bu çöl yolunda Travis'in de tıpkı çöl gibi akıbetinin ne olduğu bilinmemektedir. Çöllerde yitip giden kahramanımız hafızasının kaybederek maziyi hatta kendini dahi unutuyor.
Wim Wenders filmdeki bazı sessizlikler ve sıfır diyaloglar ile bizim modern hayatı Travis'in gözünden görmemizi sağlamış. Travis aslında bize "dünyanın hali"nin tasvir ediyor. Modernleşmek uğruna çöl ve Travis gibi yitip gitmiş insanlar ve ilişkiler ise Travis'in yol görüntülerinden zihnimize kazınıyor.
Travis'in "yapmacık" uygarlığa bir yanlış anlaşılma olarak tarif edebileceğimiz "saadetli" yaşama dönmek uğruna aşkı arayışını, geçmişin arkasından gidişini ise bir boğuntu olarak adlandırabilmek mümkün.
Bundan sonrasında ise Travis'i hayatının en güzel (!) günlerine geçirdiği biricik Jane'ini (yani aşkı) arayışını izliyoruz.
Lafı fazla uzatmadan filmin asıl kahramanı görüntü yönetmeni Robby Müller'den bahsetmek istiyorum. Daha filmin açılış sahnesinde müthiş çöl görüntüleri ile bizleri büyüleyen Müller, Travis ve Jane'in camdan bölmelerle çevrelenmiş karşılıklı iki odada buluştuğu sahnede ise zirveye tırmanıyor. Özellikle bu sahnede Jane'in kafasına Travis'in suratını katarak (kuşkusuz bu görüntü camdan yansıyor) Wenders ile birlikte inanılmaz bir kurgu numarası yapıyor. Ayna-biçim ilişikisine yeni bir boyut getiriyor demek daha doğru olur.
Uzun lafın kısası Paris,Texas yaptığı atıflar ,baba-oğul ve kadın-erkek ilişkisine kazandırdığı boyut ile bir başeser olmuş, gelmiş geçmiş en iyi yol filmi.
Film geçmişinden pişmanlık duyan bir adamın (yani Travis'in) öyküsüne odaklanıyor. Travis her şeyini geride bırakarak kendisini yollarda aramaya koyulmuş ,kırmızı şapkalı, pek konuşkan olmayan bir adam. Durum böyle olunca kendini bulmak için Paris, Texas'ın medeniyetten uzak çölünü kendisi ile benzetmesi ise kaçınılmaz oluyor. Bu çöl yolunda Travis'in de tıpkı çöl gibi akıbetinin ne olduğu bilinmemektedir. Çöllerde yitip giden kahramanımız hafızasının kaybederek maziyi hatta kendini dahi unutuyor.
Wim Wenders filmdeki bazı sessizlikler ve sıfır diyaloglar ile bizim modern hayatı Travis'in gözünden görmemizi sağlamış. Travis aslında bize "dünyanın hali"nin tasvir ediyor. Modernleşmek uğruna çöl ve Travis gibi yitip gitmiş insanlar ve ilişkiler ise Travis'in yol görüntülerinden zihnimize kazınıyor.
Travis'in "yapmacık" uygarlığa bir yanlış anlaşılma olarak tarif edebileceğimiz "saadetli" yaşama dönmek uğruna aşkı arayışını, geçmişin arkasından gidişini ise bir boğuntu olarak adlandırabilmek mümkün.
Bundan sonrasında ise Travis'i hayatının en güzel (!) günlerine geçirdiği biricik Jane'ini (yani aşkı) arayışını izliyoruz.
Lafı fazla uzatmadan filmin asıl kahramanı görüntü yönetmeni Robby Müller'den bahsetmek istiyorum. Daha filmin açılış sahnesinde müthiş çöl görüntüleri ile bizleri büyüleyen Müller, Travis ve Jane'in camdan bölmelerle çevrelenmiş karşılıklı iki odada buluştuğu sahnede ise zirveye tırmanıyor. Özellikle bu sahnede Jane'in kafasına Travis'in suratını katarak (kuşkusuz bu görüntü camdan yansıyor) Wenders ile birlikte inanılmaz bir kurgu numarası yapıyor. Ayna-biçim ilişikisine yeni bir boyut getiriyor demek daha doğru olur.
Uzun lafın kısası Paris,Texas yaptığı atıflar ,baba-oğul ve kadın-erkek ilişkisine kazandırdığı boyut ile bir başeser olmuş, gelmiş geçmiş en iyi yol filmi.
Filmin en büyük artısı karakterlerin çok doğal, gerçek hayattanmış gibi gelmesi izleyene. Bu da çokta mükemmel olmayan senaryonun zaaflarını kapatmayı başarıyor. Galiba yaşamdan elini eteğini çekmiş karakterleri perdede her zaman göremediğimizden bu izleyene gayet etkileyici geliyor. Başyapıt olmasa da kendisini ilgiyle izlettiren ''sağlam bir duygu filmi''. Wenders'ın da en iyi filmlerinden. İyi seyirler.
Yol filmlerinin usta yönetmeni Wim Wendersin bir başyapıtı...
müzikleri,sahneleri,replikleriyle boğaza bir yumruk sıkıştıran modern bir yabancılaşma hikayesi...
kesinlikle mükemmel.
müzikleri,sahneleri,replikleriyle boğaza bir yumruk sıkıştıran modern bir yabancılaşma hikayesi...
kesinlikle mükemmel.
Bence yol filmi kategorisine sokamayacağımız,son derece abartılmış bir yapım...Aslında senaryosu bir hayli eski türk filmlerine benziyor,karşılaşma sahnesini saymıyorum tabi.Hapishane psikolojisini andıran müzikleride başka bir abartılan yanı,yani zaten başka müzikte yoktu farkettiğim kadarıyla.Gayet sıradan baba-anne-oğul hikayesi.6/10
Wim Wendersin Berlin Üzerindeki Gökyüzüden sonra gelen en başarılı filmlerinden.Ebeveynlerle iletişimsizlik,babalık ve annelik kavramlarını sorgulatırken dozunda bir dramla film dengeleniyor.Travisin ruh hali öyle güzel bir anlatımla veriliyorki,karakterle özdeşleşmek zor olmuyor.Ve içiçe geçmiş ancak çok iyi harmanlanmış bu senaryoya,muhteşem bir aşk hikayesi son noktayı koyuyor.Karşılıklı pencerelerden Travisin eski karısıyla sade ve son derece etkileyici konuşması kesinlikle aşkı en güzel anlatan filmlerden biri yapıyor Paris Texası.
abartı olcak ama final sahnesini izlemek için herşey den vazgeçebilirim..sinema tarihinin en iyilerinden
müthiş müzikleri,muhteşem kişilik analizli senaryosu ve ilk 30 dakkası dışında bence pekte abartılacak bir film değil...son 30 dakkası durağan ama çok iyidi...yavaş yavaş ne olduğunu tümüyle kavratıyor insana... aslında başlarda daha hareketli birşey bekliordum ama beklediğim gibi çıkmadı... oyuncuların hepsi üzerlerine düşen görevleri fazlasıyla yapmışlar ayrıca... yönetimde gayet iyi...ama eksik birşeyler var gibi geldi bana...yinede 10/8 i ve arşivde yeri hak edior...
Durağanlığının bir şahesere; anlattığı konuya dönüşümüne yardımcı olduğu; hayatımızı, ailemizi anlatan yönetmeninin en iyi filmi kanımca.
film güzel,yavan veya içi boş bir film değil tabii ki,wim wenders çekmiş sonuçta,benim de yönetmenle tanışmamı sağladı paris texas bu arada.ancak biraz fazla abartıldı bana göre.önemli şeyler söylüyor ve insanla ilgili çarpıcı noktalara değiniyor fakat yaklaşık iki buçuk saat sonunda pek de tatmin olmadım.filmle ilgili aklımda kalacak birinci şey harry dean stantondır,çok hisli oynamış cidden,karakterin içine girmeyi başarmış.diğer oyunculuklar da iyi,bariz bir olumsuzluk söyleyemiyorum ama rahatlıkla öneremiyorum da.çok çok sıkılmazsınız yalnız bunu söyleyebilirim,yönetmenin sinemasını merak edenler için en ünlü filmlerinden biriyle başlamak fena olmaz.bu arada filmin finali izleyiciye bırakılmış.kendi adıma bu tarz finalleri de pek sevmem aslında.
Kült filmlerle ilgili bir araştırma yaparken bu filmi gördüm ilginç bilgiler vardı filmle ilgili, baya ilgimi çekti, filmi buldum ama henüz izleme fırsatı bulamadım...
gerçekten etkileyici bir film bu filmi izleyince şuan yapılan filmlerin ne kadar yavan ve içinin boş kaldığını anlıyorum...
Harikulade bir film Paris, Texas.Kült karakterler, kayda değer görüntüler, sıkmayan geçişler ve diyaloglarla muhteşem ve unutulmaz bir seyirlik.Wim Wenderstan unutulmayacak bir başyapıt.
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler