Frankie eleştirileri

“Frankie” senaryosunu da Mauricio Zacharias ile birlikte yazan Ira Sachs’ın yönetmen koltuğunda oturduğu romantik bir drama…

İlerlemiş kanseri nedeniyle, birkaç aylık ömrü kalmış olan ünlü Fransız aktris Frankie (Isabelle Huppert), tüm ailesinin yanı sıra New York’ta kuaförlük yapan Amerikalı arkadaşı Ilene’i de (Marisa Tomei), başkent Lizbon’a sadece 28 km mesafede olmasının da sağladığı avantajla turistlerle dolup taşan UNESCO Dünya Mirası Listesi’ndeki Sintra’ya davet eder…

Filmde ilk önce, ikinci kocası Jimmy’nin (Brendan Gleeson), kendi kocası Ian (Ariyon Bakare) ile boşanma arifesindeki kızı Sylvia (Vinette Robinson) ve bu ikilinin ergenlik çağındaki kızları Maya (Sennia Nanua) ile tanışıyoruz…

Daha sonra karşımıza, restoran işletmecisi ilk kocası Michel’den (Pascal Greggory) olan ve annesi Frankie, annesinin yeni kocası Jimmy ve Jimmy’nin kızı Sylvia ile beraber Londra’ya gitmek yerine babasıyla Paris’te yaşamak zorunda kalan ve şimdi de New York’a yerleşme planları yapan oğlu Paul (Jérémie Renier) ile karşılaşıyoruz…

Şu, Londra yerine Paris’te yaşamak olayının perde arkasını, filmin sonlarına doğru bir yerinde, bizzat Paul’ün ağzından öğreniyoruz…

Ki, zaten yaşanan bütün bu davet şamatasının asıl nedeni de Frankie’nin yıllar sonra oğlundan özür dilemeye çalışmasıdır…

Buraya kadar sıraladıklarımız, Frankie’nin aile üyeleri…

Geride bir de Frankie’nin ölmeden önce, (bir anlamda yıllar öncesinde yaptığı Londra hatasının telafisi de olarak) oğlu Paul ile baş göz etmeyi kafasına koyduğu Ilene’i vardır ki, o da bir son dakika sürpriziyle çekimleri İspanya’da yapılmakta olan “Star Wars” filminin kameramanı olan erkek arkadaşı Gary ile gelmiştir bu davete…

Yani Frankie’nin, oğlunun New York’ta aynen çocukluğunda Paris’te olduğu gibi yalnız kalmaması için yaptığı planları tehlikeye düşmüştür…

Tabii, her ne kadar hikâyede önemli bir rolü bulunmasa da tur rehberliği yapan Tiago’yu da (Carloto Cotta) atlamamak lazım…

İşte 100 dakikalık bu film de isimlerini tek tek saydığımız bu karakterlerin, bir günlük süre boyunca gizli kalmış gerçeklere ilişkin itiraf ve birbirleriyle olan oldukça renkli yüzleşme hatta kimi zaman kopma noktasına varan sürtüşmelerini izliyoruz…

Peki, ağırlıklı olarak karşılıklı diyaloglarla geçen bu filmi neden listelerimize almalıyız?

Elbette oyuncu kadrosunun kalitesi ilk sırada yer alır…

Kentsel dönüşüm, bilinçsiz restorasyon ve çevre talanı denilen vandallıktan etkilenmemiş olan Sintra ile yakınlarındaki “Praia das Maçãs’ın (Elma plajı)” doğal güzellikleri de ikinci sırada…

“O Ornitólogo / L'ornithologue” (2016) ve “Zama” (2017) gibi filmlerdeki kamera arkası başarılarından da tanıdığımız Portekizli görüntü yönetmeni Rui Poças’ın, yapay tatlandırıcılar ile bu doğallığa ihanet etmemiş olması ise, filmin en baba golü…

Keyifli seyirler,