Feedback eleştirileri

“Feedback”; senaryosunu, Alberto Marini ile birlikte yazan Pedro C. Alonso’nun yönetmen koltuğunda oturduğu ilk uzun metrajlı (debut) sinema filmi…

1 Mart 2019 tarihinde İspanya’da vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması bulunmamaktadır…

O nedenle bizde; hazır başrolü kapmışken, Jarvis Dolan karakterindeki performansını şova dönüştüren İngiliz aktör Eddie Marsan’ın yıldızlaştığı bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…

Bunun için de, oldukça düşük bir bütçeyle çekildiği her halinden belli olan filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…

Bu bağlamda da işe; eğer vakti zamanında izlerken Michael Haneke’nin o asap bozucu filmi “Funny Games” i (1997) beğendinizse, emin olun karşımızdakinin de, sizi ziyadesiyle memnun edecek filmlerden biri olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…

Elbette, Alonso sinemada henüz Haneke kadar usta olmadığı gibi konu da bire bir aynı değil… Fakat izlerken sinirlerinizin Haneke’nin o filmindeki kadar alt üst olacağı konusunda (beğenmeyenlere koşulsuz iade ile) kesin garanti verebiliriz…

İşin daha da iyisi, eli silahlı maskeli manyakların mekân basarak terör estirdiği bu tür filmlerde kanlı sahneler görmek isteyenler için de Alonso, elini korkak alıştırmayarak o sahneleri de son derece “vahşice” kurgulamış…

Yani “yetersiz bütçe” bahanesine sığınmadan, bu tür de bir korku – gerilim filminde olması gereken her şeyi, filmi bir gerilim şölenine çevirerek eksiksiz yapmış…

Gördüğümüz kadarıyla eksik olan tek şey, filme dair gerekli tanıtımlar doğru dürüst yapılamamış olduğu için ne yazık ki, “izleyicinin ilgisi”…

Hâlbuki “Feedback”, bir ilk film olarak yeterince iyi…

Yukarıda Eddie Marsan’ın performansına değindik… Ancak suratı maskeli manyaklardan biri olan Alex’i canlandıran Oliver Coopersmith’inkine değinmeden geçmek hiç de insaflı bir yaklaşım olmaz bu film adına…

Neden mi?

Zira artık sıradan bir tesadüf müdür bilinmez ama Alonso’nun gözü dönmüş Alex’inin çılgınlıkları ile Kubrick’in “A Clockwork Orange” (1971) deki ele avuca sığmaz Alex’inin (Malcolm McDowell) çılgınlıkları arasındaki benzerlikleri fark etmemek neredeyse imkânsız gibi…

Tabii filmde, küçük bir rolde de olsa, efsane dizi “Buffy the Vampire Slayer” ın (1997 – 2003) Rupert Giles’ı Anthony Head’i izlemekte, “Bir yerlerden gözüm ısırıyor” diyerek sarılıp kucaklamak istediğiniz çok eski bir dostu yeniden karşınızda görmek kadar hoş bir duygu…

Gidişata bağlı beklentilerin çok ötesinde, oldukça sürpriz bir finale de sahip olan bu film için anlatılacak daha pek fazla şey mevcut…

Yalnız “spoiler” vermemeyi prensip edindiğimiz klasik yorum tarzımız gereği biz onları, yazdıklarımızın ardından meraka kapılarak filmi izlemeye karar verecek olanlara bırakalım istedik…

Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…

İlk önerimize gelince:

O hakkımızı da bu kez, “Girl on the Third Floor” (2019) filmi için yazdıklarımızın bir kısmını tekrarlamış olmak pahasına, “gelecek vadeden” sinemacıların “ilk uzun metrajlı filmlerini” arşivleme hobisine sahip olan sinemasever dostlara, “Bu filmi arşivlerinize, bugüne kadar adlarını pek duymadığımız Pedro C. Alonso’yu da takip listelerinize eklemeyi unutmayın” diye seslenerek kullanmak isteriz…

Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz yorum ve puanlara aldırmadan, “bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 22 Aralık 2019 günü saat 19.05’de yazılarak paylaşılmıştır...