Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
3,0
82 Puanlama
Ayin hakkında görüşlerin ?
5
1 Eleştiri
4
5 Eleştiri
3
3 Eleştiri
2
2 Eleştiri
1
9 Eleştiri
0
7 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
Film ile ilgili söylenecek pek çok şey var fakat sanırım hepsinden önce 'farklılığına' vurgu yapmak gerekiyor. Bu farklılıklar neler peki? Örneğin korku-gerilim filmlerinde ne yazık ki sıklıkla göremediğimiz (son yıllardaki bazı örneklerde değişmekte olsa da) kaliteli oyunculuklar. Yalnız buradaki öyle böyle kalite değil. Özellikle Toni Collette, bırakın korku türünü neredeyse sinema tarihine geçecek kadar başarılı. Belki biraz abartılı oldu, ancak gerçekten performansı filmin önüne geçiyor diyebiliriz rahatlıkla. Yine çok ses getiren genç oyuncu Milly Shapiro, her anlamda aklınızda uzun süre yer edecek bir karakter ortaya koyuyor. Çekimler yine son derece başarılı. Kamera kullanımı yine bu tarz filmler göz önüne alındığında gerçekten kaliteli. Son sahneye kadar sürükleyiciliğini koruyan film, özellikle son 15 dakikada, belki de çok az filmde görebileceğimiz şekilde 'kontrolden çıkıyor'. Sanırım en doğru tabir bu: kontrolden çıkmak. Gözleriniz kocaman açılıyor ve o 15 dakika boyunca jenerikler girene kadar kapanmıyor neredeyse. Bir de tabii tüm bu kısa yorumların ötesinde, daha geniş çerçeveli baktığımızda, klişe bir yaklaşım gibi görülse de 'türe yeni bir soluk getirmek' mevzusu var. Ne kadar klişe duyulursa duyulsun, bu tanımlama da gerçekten "Hereditary" için son derece uygun. Son yıllarda bunu başaran farklı örnekler de yok değil. Örneğin yine salt bir korku filmi olmayan, tarihi bir altyapı üzerine kurulmuş "The Witch" bunlardan biri. Korku filmi demişken bu pek çok izleyicinin anladığı haliyle bir korku filmi de değil bu arada. "Korkunç değildi" yorumları son derece yavan kalıyor. Gerilim veya sinema sanatında sıklıkla kullanılan 'tekinsizlik' olarak tanımlasak daha yerinde olabilir. Senenin mutlaka görülmesi gereken yapımlarından biri.
Bu film gerçekten çok ürkütücü. Filmin sonunun beğenilmemesi de normal çünkü bizler parapsikolojik bir olay izlediğimizi sanırken filmin sonlarına doğru ve finalin tamamında aslında ne izlediğimizi ve neye tanık olduğumuzu öğreniyoruz. Final kısmı bu yüzden filmin geri kalanındaki psikolojik gerilim ögelerinin tamamını alt üst ederek öyküyü başka bir yere yerleştiriyor. Bu yenilik ise gerçeklik duygumuzu zedeliyor, oysa film aslında başka bir gerçeklikten, aşina olmadığımız ama var olan ve kendi kültürü, psikolojisi, ayini ile sürüp giden, kadim bir gerçeklikten, dinden, şeytandan, tanrıdan besleniyor. Benzerleri defalarca çekilmiş bir öykü olsa da bu tarzda, bu şekilde çekilmiş bir filmi ben hatırlamıyorum kendi adıma. Belki The Witch'i andırıyor diyebilirim. Tekinsizlik hissi birbirine benziyor, ancak burada filmi boyunca bitmek bilmeyen, film müziği diyemeyeceğimiz ama bir korku filmi ses çalışması adını verebileceğimiz kimi zaman müziği andıran ses kullanımı filmin ağır atmosferine ilgi çekici bir hava katıyor kesinlikle, bunu The Witch filminde görmemiştik diye hatırlıyorum.
En büyük korkunun ceset görmek, ruh çağırma seansları, kara büyü ya da şeytana tapmak değil de korkunun insan bedenine ve ruhuna, psikolojisine yaptığı büyük zararlar ve hasarlar olduğunu düşünürsek Hereditary yani "Irsi" bunu çok iyi kotarıyor, bu hissi çok iyi geçiriyor ve ciddi bir etki yaratıyor bence. Eğer gece vakti izlemiş olsaydım kendimi çok rahatsız hissederdim gibi geliyor bana. Gerçek üstü şeyleri, olayları ve sebep olduğu korkuları böylesine gerçekçi bir atmosfer yaratarak verebilmek bir yetenek gerçekten. Bu sebeple izlenmesi gerektiğini düşünüyorum: bir korku mekanı olarak tekinsiz bir ev, bir aile ve insan ruhu. Herkese öneririm.
En büyük korkunun ceset görmek, ruh çağırma seansları, kara büyü ya da şeytana tapmak değil de korkunun insan bedenine ve ruhuna, psikolojisine yaptığı büyük zararlar ve hasarlar olduğunu düşünürsek Hereditary yani "Irsi" bunu çok iyi kotarıyor, bu hissi çok iyi geçiriyor ve ciddi bir etki yaratıyor bence. Eğer gece vakti izlemiş olsaydım kendimi çok rahatsız hissederdim gibi geliyor bana. Gerçek üstü şeyleri, olayları ve sebep olduğu korkuları böylesine gerçekçi bir atmosfer yaratarak verebilmek bir yetenek gerçekten. Bu sebeple izlenmesi gerektiğini düşünüyorum: bir korku mekanı olarak tekinsiz bir ev, bir aile ve insan ruhu. Herkese öneririm.
Filmin başlarında deneyimsiz oyuncuların olması ve ağır bir tempoda seyretmesi benim açımdan zaman kaybı niteliğinde görünüyor derken olayın kurgusu ve gizemi ağırdan ağırdan etkili olmaya başladı ta ki filmin finaline kadar. Filmin finali bir çuval inciri berbat etme tabirine tıpatıp uydu. Finalde iyi olsaydı son yılların en iyi filmi olabilirdi. Özellikle Tony Collette'in oyunculuğu şapka çıkarttı. Mutlaka izleyin.
Yine saçma bir yapım.Oysa çok büyük beklentiler ve hayaller ile almıştım..Korku filmleri hatta çoğu film de saçmalıklar olur bunlara artık alıştık ve normal karşılıyoruz fakat bu deli saçması olmuş çok absürt bir film hatta filmin sonunda bayağı bir kahkaha attık çok komikti hakkını yemeyeceğim..Yani korku değil komedi filmi olarak izleyebilirsiniz sadece sonunu izler iseniz bayağı güleceğinizden eminim.HÜSRAN VE VAKİT KAYBI DİYEBİLİRİM SADECE BU KADAR,BU İKİ KELİME FİLMİN ÖZETİ...(HÜSRAN VE VAKİT KAYBI..:D)
Gerçekten bu filme eksik senaryo sıkıcı diyen ekmek kafalılar yazık size.Bi elinizde telefon öbür eliniz kıçınızı kaşırken film izleyip senaryoyu kaçıramayacağınız Recep İvediği izlemeye devam edin.Bi korku filminde böyle sinematografiyi isteseniz de bulamazsınız.Korkunç değilmiş senin beynin psikolojik korku anlayacak kadar gelişmiş değilse biz normal iq seviyesindeki insanlar ne yapalım?İlla birden çat par korkunçlu karı mı atlayacak ekrana?Yazık size o2 israfları
“Hereditary”, aynı zamanda senaryosunu da yazan Ari Aster’in (debut) ilk uzun metrajlı sinema filmi…
Metacritic’in “Mutlaka İzlenmeli” kategorisindeki filmler arasında yer alan filmin yapım aşaması notları arasında en fazla dikkat çeken hususlardan birisi, Ari Aster’in kendi filmini bir “korku filmi” olarak değil de daha ziyade “kâbusa dönüşen bir trajedi” olarak tanımlamasıdır…
Yine aynı Ari Aster’in söylemlerinde yer bulan dikkat çekici bir diğer önemli hususta, kendisinin bu filmin yapımında “Rosemary's Baby” (1968), “Cries and Whispers” (1972), “Don't Look Now” (1973), “Carrie” (1976), “Ordinary People” (1980) ve “The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover” (1989) gibi filmlerden etkilenmiş olduğunu açıkça ifade etmesi…
Dünya prömiyerini 21 Ocak 2018’de Sundance Film Festivalinde yapan ve 8 Haziran 2018’de vizyona giren 10 milyon dolar bütçeli filmin, gişe hasılatı da tamı tamına 80,2 milyon dolar…
Aynı başarılı çizgi kendini, 7.3/10 (243.883 oy) ve 3.5/5 (10.000 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 8.3/10 (376 yorum) ve 87/100 (49 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritics yorum ortalamalarında da gösteriyor…
Gelin isterseniz, kâğıt üstündeki bilgilere göre oldukça başarılı duran filmimize, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle biraz daha yakından bakalım…
Oyuncu denilince de profesyonel yorumların neredeyse yüzde yüze yakın bölümünde Toni Collette’in performansının öne çıkartıldığını görüyoruz…
Evet, iyi oynamış…
Ama bize göre filmde, “yandım anam!” diye feryat figan edercesine köşe bucak koşuşturmadan da iyi oynanabileceğini gösteren bir Gabriel Byrne ve Alex Wolff faktörü de vardı…
Şaşkın ve çaresiz baba (Steve) ile oğul (Peter) rollerindeki performansları, bize göre gerçekten de takdire şayandı…
Eminiz bu filmdeki dikkat çekici performansı, genç yetenek Alex Wolff’a Hollywood’daki pek çok kapıyı ardına kadar açacaktır…
Umarız gelecek yıllarda da artan bir ivme ile kendisini hep böyle nitelikli işlerde görürüz…
İşin mekân, dekor, kostüm, makyaj, müzik, kurgu ıvır zıvır vs. kısmına gelince…
Henüz ilk işi olmasına rağmen Ari Aster, filmin hikâyesini yazmış olmanın avantajını da kullanarak ekibini oldukça iyi yönetmiş…
Öyle ki, özel efekt ve sanal efekt ekibinin ciddi katkılarıyla yaratılan ürkütücü atmosfere, dahiyane bir fikir olan minyatür dekorları da dâhil ederek son derece sıra dışı ve etkileyici bir işe hep birlikte imza atmışlar…
Başta da belirttiğimiz gibi “Hereditary”yi, Ari Aster’in kendi ifadesiyle bir “korku filmi” olarak değil de “kâbusa dönüşen bir trajedi” olarak kabul edip öyle izlemek lazım…
Yoksa nafile bir çaba olarak, “korku da korku” diye tutturmanın hiçbir anlamı yok…
Zira filmin hikâye yazarı ve yönetmeni kendi filmini böyle tanımlamıyor…
Sonuç olarak, kendi türüne özgün bir katkı olarak değerlendirilebilecek bu film için naçizane puanımız 3,5 olacak…
Arşivimize de dâhil ettiğimiz bu filmi biz, büyük bir ilgi ve zevkle izledik…
Umarız sizlerde sever ve aynı alakayla izlersiniz…
Keyifli seyirler,
Metacritic’in “Mutlaka İzlenmeli” kategorisindeki filmler arasında yer alan filmin yapım aşaması notları arasında en fazla dikkat çeken hususlardan birisi, Ari Aster’in kendi filmini bir “korku filmi” olarak değil de daha ziyade “kâbusa dönüşen bir trajedi” olarak tanımlamasıdır…
Yine aynı Ari Aster’in söylemlerinde yer bulan dikkat çekici bir diğer önemli hususta, kendisinin bu filmin yapımında “Rosemary's Baby” (1968), “Cries and Whispers” (1972), “Don't Look Now” (1973), “Carrie” (1976), “Ordinary People” (1980) ve “The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover” (1989) gibi filmlerden etkilenmiş olduğunu açıkça ifade etmesi…
Dünya prömiyerini 21 Ocak 2018’de Sundance Film Festivalinde yapan ve 8 Haziran 2018’de vizyona giren 10 milyon dolar bütçeli filmin, gişe hasılatı da tamı tamına 80,2 milyon dolar…
Aynı başarılı çizgi kendini, 7.3/10 (243.883 oy) ve 3.5/5 (10.000 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 8.3/10 (376 yorum) ve 87/100 (49 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritics yorum ortalamalarında da gösteriyor…
Gelin isterseniz, kâğıt üstündeki bilgilere göre oldukça başarılı duran filmimize, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle biraz daha yakından bakalım…
Oyuncu denilince de profesyonel yorumların neredeyse yüzde yüze yakın bölümünde Toni Collette’in performansının öne çıkartıldığını görüyoruz…
Evet, iyi oynamış…
Ama bize göre filmde, “yandım anam!” diye feryat figan edercesine köşe bucak koşuşturmadan da iyi oynanabileceğini gösteren bir Gabriel Byrne ve Alex Wolff faktörü de vardı…
Şaşkın ve çaresiz baba (Steve) ile oğul (Peter) rollerindeki performansları, bize göre gerçekten de takdire şayandı…
Eminiz bu filmdeki dikkat çekici performansı, genç yetenek Alex Wolff’a Hollywood’daki pek çok kapıyı ardına kadar açacaktır…
Umarız gelecek yıllarda da artan bir ivme ile kendisini hep böyle nitelikli işlerde görürüz…
İşin mekân, dekor, kostüm, makyaj, müzik, kurgu ıvır zıvır vs. kısmına gelince…
Henüz ilk işi olmasına rağmen Ari Aster, filmin hikâyesini yazmış olmanın avantajını da kullanarak ekibini oldukça iyi yönetmiş…
Öyle ki, özel efekt ve sanal efekt ekibinin ciddi katkılarıyla yaratılan ürkütücü atmosfere, dahiyane bir fikir olan minyatür dekorları da dâhil ederek son derece sıra dışı ve etkileyici bir işe hep birlikte imza atmışlar…
Başta da belirttiğimiz gibi “Hereditary”yi, Ari Aster’in kendi ifadesiyle bir “korku filmi” olarak değil de “kâbusa dönüşen bir trajedi” olarak kabul edip öyle izlemek lazım…
Yoksa nafile bir çaba olarak, “korku da korku” diye tutturmanın hiçbir anlamı yok…
Zira filmin hikâye yazarı ve yönetmeni kendi filmini böyle tanımlamıyor…
Sonuç olarak, kendi türüne özgün bir katkı olarak değerlendirilebilecek bu film için naçizane puanımız 3,5 olacak…
Arşivimize de dâhil ettiğimiz bu filmi biz, büyük bir ilgi ve zevkle izledik…
Umarız sizlerde sever ve aynı alakayla izlersiniz…
Keyifli seyirler,
Özellikle teknik işçilikle ve yönetmenin benimsediği tarz ile ön plana çıkan film, korkudan ziyade atmosferi ile geren bir yaklaşımla ilerliyor. Konusu ortalama bir senaryo etrafında dönerken biçim olarak tebrik edilmeyi hak ediyor
Bir kaç eleştirimde örnek vermiştim ama kendisi için yorum yapmamışım ilginçtir.Bu film korku-gerilim türünde standartları yükselten efsane bir film oldu 2018'de.Korku-gerilim türünde uzun zamandır görmediğimiz,psikolojik ve duygusal yaklaşım.Bu tür filmler özlenmişti doğrusu...
Film güzel zaten en iyiler listesinde bulup izlediğim bi film. Psikolojik gerilim türü daha ağır basıyor. Merak uyandıran çok ağır ilerlesede sonuna ulaştırabilen bi film. Filmin en büyük eksisi sahneler gereksiz uzatılmış çok ağır işlenmiş. Bir buçuk saatlik filmi gereksiz yere iki saatin üstüne çıkarmışlar. Filmdeki kız Charlie otistikmiydi bilmiyorum ama inanılmaz gıcık kaptım o karaktere. Abi Peter ise benden tam not aldı. Yaşadığı korkuyu duyguları muhteşem oyunculuğuyla bize çok iyi yansıttı. Kaza sahnesi cidden iyiydi. Fakat film bi konuda bana ters köşe yaptı onuda spoiler vererek yazacağım
spoiler:
anneden oğlunu kurtarmak için çok daha büyük çabalar bekliyorken pasif kalıp çabuk ölmesi beni hayal kırıklığına uğrattı. Büyük cesaretler gösterip büyük adımlar atıp oğlunu ne kadar sevdiğini oğluna göstermesini ve ölmeden önce son bi kezde olsa kötü olan anne oğul ilişkisini düzeltip oğlunun güvenini kazanmasını istemiştim. Ama maalesef kötü sonla bitti. spoiler:
Finali benim için tatmin edici değildi güzel bağlanmadı basitleştirdi filmi. İyi seyirler...
anneden oğlunu kurtarmak için çok daha büyük çabalar bekliyorken pasif kalıp çabuk ölmesi beni hayal kırıklığına uğrattı. Büyük cesaretler gösterip büyük adımlar atıp oğlunu ne kadar sevdiğini oğluna göstermesini ve ölmeden önce son bi kezde olsa kötü olan anne oğul ilişkisini düzeltip oğlunun güvenini kazanmasını istemiştim. Ama maalesef kötü sonla bitti. spoiler:
Finali benim için tatmin edici değildi güzel bağlanmadı basitleştirdi filmi. İyi seyirler...
Oyuncular vasat, konu vasatın üzerinde, Film zaten gereğinden fazla uzun, gereksiz yere uzattıkça uzatmışlar sahneleri. IMDB'nin puanını haketmeyen filmler bölümüne eklenebilir. Ben konu aramıyorum arkadaş beni korkutsun yeter diye izleyecekseniz 2sahnesi var filmin. 4.5/10
film oldukça yavaş ilerliyor gerilim öğesi sallantıda.film kesinlikle başarılı değil sonu hele ne alaka dediğiniz saçmalıkta tavsiye etmiyorum filmı
İmdb ye olan güvenimi yerle bir eden film. An itibariyle imdb notu 8 olduğuna güvenip seyrettik. 2 saatim ziyan oldu, çok başarısız bir filmdi. Kesinlikle korku filmi beklemeyin, sonlara doğru kısa süre tedirgin eden bir kaç sahnesi var ama hiç biri korkunun doruk noktasına sizi çıkarmıyor, bu kesinlikle korku filmi olamaz. Filmin yüzde 75 i drama ve psikolojik analiz ağırlıklı - ağırlıklı olmaya çalışmış diyelim. Çünkü bence bu konuda da başarısız, filmdeki hiç kimsenin ruh halini anlamadım, kesinlikle onların ruh haline giremedim. Olay örgüsü havada kalmış, film gereksiz uzun olmasına rağmen yine de anlatmak istediği hikayeyi anlatamamış. Ve filmin sonunda çalan müzik - belki hayal kırıklığıyla geçen 2 saatten sonra hissettiğim duygular yüzünden böyle düşünüyorum - tam bir lise müsameresi sonu müziği
Korku filmlerinde fazla mantık aramamak lazım fakat filmi hiç beğenmedim gerçekten çok saçmaydı. Ayrıca korkulacak herhangi birşey de olmadı ara ara gerilim dozu artıyor sadece bu kadar. Sonunda ise ne olduğunu anlamıyorsunuz zaten boş yere geçen 2 saat..
Kesinlikle tavsiye etmediğim bir filmdi .filmi korkunç bulanların ne yaşadığına anlam veremiyorum .Bir sürü korku filmi izledim fakat buna korku filmi diyemem.Beni izlemeye yönlendiren fragmanındaki korku başyapıtı cümlesiydi ama bu film ne korku ne de bir başyapıt .bence tam bir zaman kaybı.iyi günler dilerim .
Genelde bu tarz sanatsal ve derin yapıda olan filmleri beğenirim fakat benim için bu film büyük bir hüsrandı. Başından sonuna kadar aklımda cevaplanmayan bir sürü soru oluştu. Tam korku ve gerilim yaşayacağım sanarken senaryonun eksikleri kendini belli etti.Gereksiz yavaş ve sıkıcı olmuş.Psikolojiye ağırlık verelim derken filmde tat bırakmamışlar.Zaman kaybı dediğin nadir filmlerden olmuştur.
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler