Kabus Sokağı eleştirileri

Senaryosunu da, William Lindsay Gresham'in aynı isimli romanından (1946) Kim Morgan ile beraber uyarlayarak yazan Guillermo del Toro'nun yönetmen koltuğunda oturduğu "Nightmare Alley", "neo - noir" tarzda kurgulanmış psikolojik bir gerilim olarak geliyor karşımıza...

Gelin isterseniz, Stan karakterini dönemin resmen bir "ikon" haline getirilmiş erkek oyuncularından Tyron Power'ın canlandırdığı 1947 tarihli ilk filmin yeniden bir çevrimi olan ve 60 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilmesine karşın "aksiyon" içermeyen pek çok "neo - noir" gibi gişeye çakılan bu filme biraz daha yakından bakalım...

Yıl 1939...

Henüz Polonya işgal edilmedi...

Film, "neo - noir" ın alameti farikalarından "sigarasını" ağzından hiç düşürmeyen Stanton "Stan" Carlisle'ın (Bradley Cooper) cansız bir insan bedenini ortasına sürükleyerek taşıdığı evi, sigarasını yaktığı bir kibrit ile tutuşturduğu bir sahne ile başlar...

Aynı Stan, uzunca bir yolculuk yaptığı otobüsten, neon ışıklarıyla aydınlatılmış karnavalın bulunduğu yerde iner ve Büyük Sivrisineği (Mark Povinelli) takip etmek suretiyle Clement "Clem" Hoatley'in (Willem Dafoe) sergilediği aslında yasa dışı olan ve "Ucube Şov / Freak Show" olarak da bilinen "Geek" (Paul Anderson) gösterisinin ardından Bruno (Ron Perlman) tarafından söküm ve taşıma işinde çalışmak üzere 1 dolar karşılığında geçici olarak işe alınır...

Ancak o 1 dolardan gösteri ücretini düşerek ödeme yapan ve Stan'in radyosunu 5 dolar karşılığında satın almak isteyen Clem, onu taşınmakta oldukları 30 km ötedeki yeni karnaval alanına da davet eder...

"Neo - noir" ın bir başka olmazsa olmazlarından, filmin ikinci bölümünde kara dönüşecek olan yağmurun hız kesmeden yağdığı yeni mekanda, ısmarlanan yemeğini yerken kendisini Clem, yardımına çağırır...

Zira Geek kaçmış olup bir an önce bulunarak geri getirilmesi gerekmektedir...

Gizlenen Geek'in saldırısı sonrasında başından yaralansa da Stan onu bulur ve bu sayede geceyi, karnavalın patronu Clem'in kendisini devamlı olarak çalışabileceği bir biçimde işe aldığı karnaval alanın içinde geçirir...

Sabah uyanır uyanmaz da soluğu, karnavalın karşısındaki tarot kartlarını da okuma yetisine sahip olmasının yanı sıra karnavallar da "Kahinlik" yapan Zeena Krumbein (Toni Collette) ve alkolik kocası Peter "Pete" Krumbein'in (David Strathairn) işlettikleri banyo da alır...

Zeena'ya yardımcılık yapacak olan Stan'e Pete'de birkaç numara öğretecektir...

Fakat Pete ara sıra alkolü fazla kaçırınca Zeena'ya etkileyci şovlarında "promptırlık" yapma görevini Mary Margaret "Molly" Cahill'de (Rooney Mara) üstlenecektir...

Neyse...

Stan'in Pete'den öğreneceği ilk numara, bir anlamda filmin açılış sahnesindeki yangına da açıklık getirecek olan Stan'in kişisel hikayesi ile de alakalıdır...

Bu arada "Electrik Kız" lakaplı Molly'e Stan, gösterisi için yepyeni bir drama tasarlar...

Bu dramaya göre cellatlık görevini üstlenen Büyük Sivrisinek, Molly'i elektrikli sandalyede infaz edecektir...

Stan'in Molly'e gösterdiği bu yakınlık Bruno'yu, Stan'i uyarma ihtiyacı duyacak kadar rahatsız etmiştir...

Ama Stan asla hız kesmez ve Molly konusunda vites büyütmeye de devam eder...

Yalnız yakalanmasının ardından bir kafese tıkılmış olan Geek'in sağlığı iyice bozulmuş ve bir an önce de bir sağlık kuruluşuna götürülmesi gerekmektedir...

Derken, götürülür ve bir kilise kuruluşunun kapısının önüne öylece bırakılıverir...

İşte bu vazifede de Stan, Clem'i yalnız bırakmayacak ve üstüne, bir restoranda birlikte yemek yerlerken normal bir insandan hangi yollarla Geek yaratılabileceği bilgisini de alacaktır...

Stan gerçekten de Pete ile Clem'den edindikleriyle, sürekli olarak kendini geliştirmektedir...

Gerçi ayık gezmeyi bir türlü beceremeyen Pete, çok geçmez ve hayatını kaybeder...

Aynı esnada, hastalanan eski Geek'in yerine yeni bir Geek (Jesse Buck) daha bulmuş ve onu yetiştirmeye de başlamıştır Clem...

Bulmuştur bulmasına da, yapılan bir ihbar nedeniyle polis karnavalı basmış ama polislerin gelmekte olduklarını önceden fark eden Stan sayesinde Clem, Geek'i götürerek saklamayı becerebilmiştir...

Elbette bu da yetmez...

Çünkü polislerin başındaki oldukça dini bütün olan kasabanın Şerifi Jedediah Judd (Jim Beaver), mayo giyinmiş olan Molly'i sahnede çırılçıplakmış hissiyatı ile görünce karnavalı büsbütün kapatmaya karar verir...

Eğer Stan, Pete'in defterinden öğrendiği bir numara ile yine devreye girmemiş olsaydı...

Bu son gelişme, Stan ile Molly'nin iyice yakınlaşması ve karnavalı terk ederek kendi şovlarına başlamalarına yol açacaktır...

Ve...

Aradan iki yıl geçer...

Artık sıradan Amerikan kasabalarında değil New York'tayız...

Stan ile Molly, neredeyse Pete'in defterindeki her ayrıntıyı zihinlerine nakşetmişler ve lüks gece kulüplerinde gösterilerini sunarak kandırdıkları insanlardan iyi para kazanmaktadırlar...

Ta ki, şifreli sözcüklerle yaptıkları hilelerine uyanmış olan "neo - noir"ın kadın karakteri psikolog Dr. Lilith Ritter (Cate Blanchett) ile gösterilerinden fazlasıyla etkilenen Yargıç Charles Kimball (Peter MacNeill) ve onun yönlendirmesiyle, Stan'in yolunacak kaz olarak gördüğü milyarder Ezra Grindle (Richard Jenkins) faktörleri devreye girene kadar...

Halbuki vakti zamanında, ana eğitmenleri de olan Zeena ile Pete Stan'i, "hayalet" şovuna girmemesi hususunda bayağı bir uyarmışken...

Dakika 70...

Geride sizleri, baştan tahmini imkansız "ters köşe" bir finali de bünyesinde barındıran ve yapımcıları arasında usta sinemacı Guillermo del Toro ile beraber yer alan Bradley Cooper'ın inanılmaz bir oyunculuk performansı da sergilediği; sinema tarihine "neo - noir" klasiklerinden biri olarak geçeceğinden "kesinlikle emin olduğumuz", dönemin atmosferinin birebire yakın bir şekilde yansıtıldığı 80 dakikalık bir bölüm daha bekliyor olacak...

Keyifli seyirler,

Şimdi tamam oyunculuklar,sinematografi falan muhteşemde çok dağınık ve düzensiz bir film olmuş biraz daha düzenlenip 2 buçuk saatten 2 saate düşürülseymiş mükemmel olurmuş yinede herşeyiyle iyi daha olsa net 4/5'i vardı yinede soluksuz izlediğim çok fazla yer vardı gayet iyi tavsiye ederim 7/10

Gerçekten nefis bir film ilk 30 dakikasını sıkılarak izledim yalan yok ama sonradan film adeta vites artırıyor. Final sahnesi mükemmel

Yansıttığı dönem ambiyansı içinde, geneli karanlık ve puslu bir havada geçen film, başındaki açık kalan gizem unsuru ile ortalara kadar ağır ve sanki bir şeyler olacakmış beklentisi içinde devam ediyor. Blanchett'in sahneye çıkmasıyla farklı bir seyre bürünse de uzun süresine rağmen seyircinin beklediği o sıçrayışı bir türlü veremiyor ve ''küçük bir aşağılamanın intikamı'' ile çok da aman aman olmayan bir sürpriz yapıyor. ''Cin olmadan adam çarpma'' temasının ağırlıkta olduğu ve son sahnedeki ''etme bulma dünyası'' görüntüsü bırakan o acı gülümseme ile film uzun süresini tamamlıyor ve sizde de karamsar bir tablo bırakarak bitiyor.

Filmin öyle çok da büyük oyunculuklar vadettiğini düşünmüyorum. Çünkü gerek yönetmenin ve gerekse ünlü oyuncu kadrosunun daha üst düzey oyunculuklarının olduğu filmlerini izlemiştik. Ortalama diyeyim. Kötü bir film diyemem ama çok da üst düzey bir film değil kanımca. Ancak yorumum geneli bağlamaz, beğenen ve beğenmeyenlere saygı ile izleyecek olanlara iyi seyirler dilerim...