Deri Ceket - Beyazperde.com eleştirisi : Benim güzel ceketim!

Quentin Dupieux, Deri Ceket filmi ile bizi yine acayiplikler dünyasına, sevimli ve biraz da şok edici bir şekilde çekmeye devam ediyor. Yönetmen, Lastik filminde telepatik güçleri olduğunu keşfeden bir kamyon lastiğinin maceralarını anlatıyordu. Elbette cansız nesneleri kişiselleştirmek hüner değil ama Dupieux onlara cezbedici bir yenilik, bağlayıcı bir seyir zevki ekliyor. Ve filmlerinin hemen hepsinde aynı tadı, bulanık tadı bulmak mümkün. Deri Ceket / La Daim Dupieux evreni için gayet normal başlayan, sonrasında absürdleşen ve en sonunda da cinayet filmine dönüşen bir kara komedi. 77 dakikalık kısa döngüsünü o kadar iyi kullanıyor ki, bir yandan tekrarlı bir anlatım izlerken bir yandan da sonraki hamleyi bekler hale geliyoruz.

Deri Ceket, oyuncusu Jean Dujardin ile o kadar iyi örtüşüyor ki, ceket oyuncunun üstüne tamı tamına oturuyor. Hatta Georges kendinden uzaklaşan güvenine kavuştukça tamamlanıyor, ceketiyle kendisi arasındaki muhteşem ilişkiyi başkalarını yok edici bir biçimde kullanıyor. Barda çalışan ama aslında kurgucu olan Denise'in katkılarıyla tuhaf film gerçekçi bir biçimde şekilleniyor.

Yönetmen Dupieux aynı zamanda Mr. Oizo mahlasıyla hatrı sayılır bir üne sahip tekno ve elektronik müzik dj’i. Takıntılardan ilham alan ve bunu yaşam biçimi haline getiren karakterler yaratmayı seçen yönetmen burada da karısından ayrıldıktan sonra arabasıyla yollara düşen ve püsküllü süet cekete neredeyse servet ödeyen Georges’un dönüşümünü anlatıyor. Karısının kredi kartına bloke koydurmasıyla parasız kalan Georges, evlilik yüzüğüyle yaşamını sürdürmeye çalışıyor. Hatta öyle ki kendisine inanan kurgucu Denise sayesinde para problemini bile hallediyor. Ve bir süre sonra baştan aşağı deri ve süetle kaplanıyor. Üzeri deriyle kaplandıkça o da inanılmaz bir şekilde güçleniyor. Adeta bir deri adam / süper adamı oluyor. Hatta ceketi onunla konuşuyor ve Georges o saatten sonra süet ceketinin dünyadaki tek ceket olması için çalışmaya başlıyor. Önceleri insanlardan parayla ceketlerini alırken, sonrasında bunu çeşitlendirdiği bir ölüm oyununa dönüştürüyor. Yani ölüm filmine! Tekin olmayan ortamlarda, acayip karakterlerle desteklenmiş film tam bir Dupieux yapımı! Filmin başlangıcıyla geldiği nokta arasındaki tür değişimi, karakter değişimi, onu besleyen faktörlerin hepsi gerçeküstü çizgisine ulaşmayı başarıyor.

Deri Ceket’i i izlemeden önce yönetmenin diğer filmlerine göz atmanızda fayda var. O zaman Deri Ceket’in ruhunu daha fazla kuşanıp, absürdleşen ve aynı zamanda ilginç bir şekilde lezzetleşen filmden daha fazla keyif almanız olası! Ama yönetmen, yarattığı kahramanları bir fiskede yok edecek kadar da acımasız! Deri Ceket, hayatımızdaki nesnelere yüklediğimiz anlamları sorgulayan, aynı zamanda onların etkisinde kalıp bencilleşen ve saçmalayan insanı anlatmak konusunda da bir o kadar tutarlı! Herkese tavsiye, sıkmadan aksine içine çekerek sevdiren bir yapım!