Uslu Çocuklar - Beyazperde.com eleştirisi : 2019 Model Superbad

Ergenlik zor. Şimdilerde daha da zor. Çocuklarımız internetten her türlü “ahlaksızlığa” maruz kalıyor diye paniğe kapılan bir ebeveyn (veya muhafazakar sosyal medya kullanıcısı) iseniz, Uslu Çocuklar (Good Boys) kabusunuz olmaya geliyor!

Tam ergenliğin başlangıcında, 11-12 yaşlarında üç oğlanın iki güne sığan macerası anlatılıyor. 2007 tarihli, kaçınılmaz olarak bu filmle mukayese edilecek (Çok Fena) (Superbad) filmindeki karakterlerden rahat beş-altı yaş daha küçük yani karakterler. Ama bunun gerçek bir karşılığı var. Bugünün çocukları cinsellikle, uyuşturucuyla, yetişkin dünyayla daha erken tanışıyorlar. Kaçınılmaz olarak. Çağın getirdiği bir hakikat bu. Yasaklarla, engellerle çözülemeyecek bir gerçek. Bilmek ve gözardı etmemek, çocukları korumak için de en sağlıklısı.

Anaokulundan beri arkadaş olan Max, Lucas ve Thor da böyle bir dönem geçiriyorlar. Öğrendikleri her küfrü çekinmeden kullanan, cinsel arzular hissetmeye başlayan ama bir yandan da bilgileri henüz çok sınırlı, dolayısıyla bir kızla öpüşmek fikrinden bile ölesiyle korkan, yetişkin olmaya özenen çocuklar bunlar. Her insanın geçirdiği bir evre. Fakat günümüz çocukları bizlerden daha hızlı giriyorlar bu evreye. Max, Lucas ve Thor gibi. Bir dizi hata ve acemilik, sadece bir ev partisinde hoşlandığı kızı öpebilme fırsatı isteyen Max’i ve onun için her şeyi yapmaya hazır arkadaşlarını, iki günlük hızlandırılmış bir büyüme dersine sokuyor adeta. Sadece kendilerini keşfedecekleri değil, yaş aldıkça anaokul arkadaşlarından kopmanın kaçınılmaz olduğunu da öğrenecekleri…

İşin o dramatik tarafına çok sonradan ve biraz zoraki dalıyor Uslu Çocuklar açıkçası. Uzun bir süre, “Bakın! Bu ufacık çocuklar sizin tabu gördüğünüz, öğrenmelerinden korktuğunuz her şeyi biliyorlar aslında!” fikri üstünden, oğlanları yetişkin dünyanın farklı yüzleriyle (seks oyuncaklarından pedofiliye) çarpıştırarak komedi sağıyor. Yer yer “Bir çocuk oyuncuyu böyle sahnelerde oynatmak doğru mu?” diye düşündürebilecek sınırlarda geziniyor ama dengeyi sağlıyor, istismar alanına girmiyor. Aynı şakanın farklı versiyonlarını üst üste defalarca izlemek biraz yoruyor ama kesinlikle çalışan bir mizahı var filmin. Mizahın en iyi bu çetrefilli alanlardan çıktığını da hatırlatıyor. Çoluk çocuk sahibi yetişkin seyirciyi (en azından bir kısmını) paniğe sevk etmesi mümkün ama böyle bir komedinin özellikle gençler (ve ergenler) için cazip olduğu kesin.

Tabii çok Amerikan kafası bir film Uslu Çocuklar ama çağımızda büyümek her medeni ülkede üç aşağı beş yukarı aynı. Biz Türkiye’de gelişmeye direnen ciddi bir kesimle birlikte yaşıyor olsak bile çocukların zihinlerine zincir vurmak artık zor. İnsan bedeninden ve cinsellikten korkmamak, sağlıklı bireysel ve toplumsal gelişimin kaçınılmazı. Bizimki gibi aksi örneklerde neler yaşandığı da ortada. Din adamlarının küçücük çocuklara tecavüz edişinin bunca sık gündem olduğu bir ülkede netameli konular bunlar. Ancak mizah işte o nazik konuları işlemenin ideal silahı. Uslu Çocuklar da buna başarılı bir örnek.