Mürit - Beyazperde.com eleştirisi : Çocuklar ve sorunlar!

Daha önce Sundance Film Festivali’nden övgülerle dönen, Goodnight Mommy’ye imza atan Avusturyalı Severin Fiala ve Veronika Franz ikilisinin korku türündeki yeni filmi; The Lodge. The Lodge da Sundance Film Festivali’nden övgülerle döndü ve Goodnight Mommy ile olay örgüsü açısından benzerlik taşıyor. Goodnight Mommy’de geçirdiği kazanın ardından yüzü sargılı bir biçimde eve gelen anneleriyle, gerginlik yaşayan iki kardeşin yaşadıkları anlatıyordu. Sargıların ardındaki kişinin anneleri olmadığını düşünen çocukların gerilimi gayet iyi bir biçimde yansımıştı seyirciye… Burada da benzer şekilde ebeveyn ve çocuk gerilimi var. Hatta alana sıkıştırılmış, psikolojik olarak hangi tarafın sorunlu olduğunun belirlenemediği bir akış, tıpkı Goodnight Mommy’de olduğu gibi ensemizi bırakmıyor. Karakterlerin sakinliği ve normalliği karşısında kimin ilk darbeyi vuracağını bekler hale geliyorsunuz!

Mia ve Aiden, annelerini trajik bir şekilde kaybeden ve babalarının yeni sevgilisiyle Noel tatili için dağ evine gitmek zorunda kalan iki çocuk. Baba iş için onları dağ evinde yalnız bırakınca Grace’in bastırmak için uğraştığı; geçmişi ve korkuları, dağ evinin atmosferinde bir hayli zorlu geçiyor. Hatta bir odadan odaya geçiş dramına dönüşüyor. Evin eski tarzı, eşyaların koyu renkli olması ve tipili bir ortamda zorunlu olarak bir arada kalma durumunun sancısını yaşatıyor bize yönetmenler. Işığın az olması, her yerin kar olmasına rağmen kardan yansıyanın sadece gerilim olması da etkili bir faktör. Burada Grace’in bastırılmış duygularının atmosferle mi, yoksa çocukların yarattığı birtakım travmalarla mı harekete geçtiğinin ikileminde kalıyoruz. O yüzden senaryo zaman zaman tekrarlı bir moda geçip, bizi yine de yoldan bir yerlerden almayı başarıyor. Zaten iki çocuk ve tanımadıkları bir kadının gerilimi karlı bir ortam olmasa da yaşanırdı. Filmde dikkatimi çeken bir şey de Grace’in köpeğinin köpek yatağından hiçbir şekilde kalkmaması oldu. Köpek filmde bir nevi insanüstü güçlerin varlığını anlatan bir unsur olarak karşımıza çıktı ama film onu da bastırmayı başardı. Ama yine de yerinden kalkmayan değişik bir detaydı!

Yönetmenler Grace’e babasının gölgesinde kalmış bir imaj çiziyor. Öyle ki babası, tarikatındaki insanları intihara sürükleyen bir lider. Kızı bir şekilde bu ayini atlatarak hayatta kalmayı başarıyor. Ama Lodge’un paranoyak ve uzak atmosferinde, çocukların kendisine olan güvensizliğiyle birlikte içindeki fanatizmi ve dengesizliği tekrar büyütmeye başlıyor. Film sakince bir çıkış yolu arayan Grace’den geçmişiyle hesaplaşma zamanı yaşayan Grace’e odaklanıyor. Film bunu ürkütücü boyutlara varan geniş açıyla ve depresif ışıklandırma modelleriyle karşımıza getiriyor. Ama bir Goodnight Mommy seviyesinde değil. Yine de yönetmenlerimizin Haneke ve Lanthimos etkileri taşıdıkları açıkça görülüyor ve böyle giderlerse bu mirasa iyi bir şekilde sahip çıkacaklarını düşünüyorum.