Dogman eleştirileri

“Dogman”, hikâyesi ile senaryosunu, Ugo Chiti ve Massimo Gaudioso ile birlikte yazmış olan Matteo Garrone’nin yönetmen koltuğunda oturduğu değişik bir drama…

Dünya prömiyeri, 16 Mayıs 2018’de aday olduğu Altın Palmiye için yarıştığı Cannes Film Festivalinde yapılan ve burada başrol oyuncusu Marcello Fonte’ye “En İyi Erkek Oyuncu” ödülünü kazandıran film, 91. Academy Ödüllerinin "Yabancı Dilde En İyi Film" kategorisinde İtalya’nın adayı olmuş ancak Aralık ayındaki kısa listede kendine yer bulamamış…

Türkiye’de, 1 Şubat 2019’da vizyona girmesi planlanan filmin, 7.4/10 (6.370 oy) ve 3.8/5 (141 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7.6/10 (52 yorum) ve 75/100 (14 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, her ne kadar oylamaya katılan izleyici ve eleştirmen sayısı çok yüksek olmasa da, hiç de fena olmayan bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…

Ancak tabii bu, sadece bir tahmin…

O nedenle, film hakkında daha gerçekçi konuşabilmek için gelin isterseniz, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle filmimize biraz daha yakından bakalım…

Evet, baş roldeki Marcello Fonte gerçekten de, Cannes’da kendisine verilen En İyi Erkek Oyuncu ödülünü hak edecek bir performans sergilemiş…

Bu bir…

Filmin yönetmeni de olan Matteo Garrone, kamerasıyla Nuri Bilge Ceylan kadar sağlam görüntüler yakalamış…

Bu da iki…

Bu ikisi dışında, bize göre filmde konuşulmaya değer pek de fazla bir şey yok…

Filmde anlatılan hikâye, Avrupa ve Amerika’nın büyük metropollerinin ayrıcalıklı semtlerindeki sırça köşklerinden pek fazla dışarı çıkmayan film eleştirmenlerine ilginç gelmiş olabilir…

Ancak bu anlatılanların neredeyse tamamına yakını, Balkanlardan Ortadoğu’ya, eski doğu blokundan uzak doğuya ve Latin Amerika’dan Afrika’ya kadar uzanan üçüncü dünya coğrafyalarında, vaka-ı adiyeden olduğu için oralarda yaşayan kimseyi şaşırtmaz…

O yüzden izlerken bizde şaşırıp, "Ne hikâyeymiş be" demedik…

Elbette bu durum filmi, “izlemeye değmez” de yapmıyor…

Tersine puan olarak 2,5 verdiğimiz bu filmi, fazladan bir 103 dakikası olan ve Matteo Garrone’nin sinemasını merak eden herkes gönül rahatlığıyla izleyebilir…

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 19 Aralık 2018 günü saat 00.15’de yazılarak paylaşılmıştır...

Garrone'yi pek çok sinema sever gibi "Gomorra"nın ardından takibe almıştım. Yine buram buram İtalya kenar semti/mahallesi, yine buram buram İtalyan insanı. Aslında ne kadar İtalyan gözükürse gözüksün, onun filmleri, hele "Dogman", başka bir dilde başka bir mahallede aynen çekilse sırıtmayacak türden. Konular, kişiler çok evrensel. Marce hiç kuşkusuz izleyenlerin uzun süre hafızalarından silinmeyecek bir karakter. Çok sade ancak çok ağdalı, karmaşık bir film aynı zamanda. Belli kısımlarda inandırıcılık kayboluyor gibi olsa da sonra yine toparlıyor. Senenin görülmesi gerekenlerinden. Tam bir Avrupa filmi.

Bir yere varamayan başrolünde bir aptalın,enayinin oynadığı yine saçma sapan bir film yine vakit kaybı yineee..Bu filmi izleyip nasıl beğendikleri konusunda hiçbir fikrim yok o kadar saçma sapan filmleri beğeniyorsunuz ki şaşıp kalıyorum artık komik geliyor bu durum.Birde neymiş Cannes film festivalinde ayakta alkışlanmış umarım bu kadar berbat olacağını tahmin etmezdik diyip alkışlamışlardır..