Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
3,0
4 Puanlama
Wasp Network hakkında görüşlerin ?
5
0 Eleştiri
4
0 Eleştiri
3
0 Eleştiri
2
1 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
“Wasp Network”, senaryosunu da Fernando Morais’in “Os Últimos Soldados da Guerra Fria / The Last Soldiers of the Cold War” (2011) isimli kitabından uyarlayarak yazan Olivier Assayas’ın yönetmen koltuğunda oturduğu bir drama…
1990 – 1997 yılları arasında yaşanmış olan gerçek olayların anlatıldığı hikâyesine, bolca “anti – Küba” ve “anti – Fidel” tarzında, Amerikan “kara propaganda” ögelerinin serpiştirildiği, yorulmadan izlenilebilen “hafif” bir casusluk filmi…
Özellikle de “iltica etmek” amacıyla ülkesi Küba’dan Guantanamo Körfezindeki ABD Deniz Üssüne kadar yüzerek giden Pilot Binbaşı Juan Pablo Roque’ye (Wagner Moura):
Coca – Cola’lı bir McDonald’s menüsünün ikram edildiği bir sahne ile o sahnedeki karşılıklı konuşmalar, “ifrat” ile “tefrit” arasında gidip gelen propagandanın, tamamen komediye dönüştüğü “acayip” bir andı…
Aslında Batı dünyasına yönelik olarak, açlık ve yokluktan insanların kırıldıkları, gıdasızlık ve ilaçsızlıktan da çocuk ölümlerinin tavan yaptığı Afrika ülkeleri gibi resmedilerek yaratılmaya çalışılan “olumsuz Küba imajı” kurgusu yüzünden, benzeri komikliklere, film boyunca da devam edilmiş…
Zaten izlediğinizde, bu bayatlamış FBI ve CIA yalanlarının hepsini hemen fark ediyorsunuz da…
Ki, bize göre işin en güzel tarafı da bu oluyor…
En azından, “Covid – 19” salgını süresince bütün dünya, ciddi ABD ambargolarına rağmen “bilim” ve “şeffaflığı” kendine referans edinmiş olan Küba gerçeği ile de yüzleşmiş oldu…
Yani dememiz o ki, eğer bütün bunları bilerek ekran başına geçerseniz, “Wasp Network”u izlememeniz için hiçbir neden de bulunmamaktadır…
Hele birde, işin içine Penélope Cruz, Édgar Ramírez, Wagner Moura, Gael García Bernal, Ana de Armas, Leonardo Sbaraglia ve Tony Plana gibi tamamı Latin kökenli olan oyuncuların, (ne yazık ki ciddi anlamdaki sağlam “performansları” değil ama) “renkli” katılımları da girince, 127 dakikalık bu filmi sıkılmadan izleyebiliyorsunuz…
Peki, film izleyicisine bir şey veriyor mu?
Elbette hayır…
Hatta tamamen “bomboş” bir TV filmine benzediğini dahi söyleyebiliriz…
Ancak hafta sonları 20.00 – 10.00 saatleri arasında uygulanan sokağa çıkma kısıtlamalarında yapacak başka da bir işi olmayanlara önerebiliriz…
Bu arada unutmadan, birkaç yerde “The Bodyguard” (1992) filmi ile filmin yıldızları Kevin Costner ile Whitney Houston’a gönderme yapılmış olduğunu da belirtmiş olalım…
Miami’deki, Küba ekonomisini baltalamaya çalışan, (“zımnen” ABD destekli) rejim karşıtı, kimisi uyuşturucu işine de bulaşmış olan Küba kökenli terörist örgütlerle, bu örgütlere sızan sosyalist Küba Cumhuriyeti ajanları arasındaki bir mücadeleye odaklanan bu Netflix filminin hikâyesine, filmi henüz izlememiş olanların ağızlarının tadını kaçırmamak adına hiç girmiyor ve yorumumuza son noktayı burada koyuyoruz…
Keyifli seyirler,
1990 – 1997 yılları arasında yaşanmış olan gerçek olayların anlatıldığı hikâyesine, bolca “anti – Küba” ve “anti – Fidel” tarzında, Amerikan “kara propaganda” ögelerinin serpiştirildiği, yorulmadan izlenilebilen “hafif” bir casusluk filmi…
Özellikle de “iltica etmek” amacıyla ülkesi Küba’dan Guantanamo Körfezindeki ABD Deniz Üssüne kadar yüzerek giden Pilot Binbaşı Juan Pablo Roque’ye (Wagner Moura):
Coca – Cola’lı bir McDonald’s menüsünün ikram edildiği bir sahne ile o sahnedeki karşılıklı konuşmalar, “ifrat” ile “tefrit” arasında gidip gelen propagandanın, tamamen komediye dönüştüğü “acayip” bir andı…
Aslında Batı dünyasına yönelik olarak, açlık ve yokluktan insanların kırıldıkları, gıdasızlık ve ilaçsızlıktan da çocuk ölümlerinin tavan yaptığı Afrika ülkeleri gibi resmedilerek yaratılmaya çalışılan “olumsuz Küba imajı” kurgusu yüzünden, benzeri komikliklere, film boyunca da devam edilmiş…
Zaten izlediğinizde, bu bayatlamış FBI ve CIA yalanlarının hepsini hemen fark ediyorsunuz da…
Ki, bize göre işin en güzel tarafı da bu oluyor…
En azından, “Covid – 19” salgını süresince bütün dünya, ciddi ABD ambargolarına rağmen “bilim” ve “şeffaflığı” kendine referans edinmiş olan Küba gerçeği ile de yüzleşmiş oldu…
Yani dememiz o ki, eğer bütün bunları bilerek ekran başına geçerseniz, “Wasp Network”u izlememeniz için hiçbir neden de bulunmamaktadır…
Hele birde, işin içine Penélope Cruz, Édgar Ramírez, Wagner Moura, Gael García Bernal, Ana de Armas, Leonardo Sbaraglia ve Tony Plana gibi tamamı Latin kökenli olan oyuncuların, (ne yazık ki ciddi anlamdaki sağlam “performansları” değil ama) “renkli” katılımları da girince, 127 dakikalık bu filmi sıkılmadan izleyebiliyorsunuz…
Peki, film izleyicisine bir şey veriyor mu?
Elbette hayır…
Hatta tamamen “bomboş” bir TV filmine benzediğini dahi söyleyebiliriz…
Ancak hafta sonları 20.00 – 10.00 saatleri arasında uygulanan sokağa çıkma kısıtlamalarında yapacak başka da bir işi olmayanlara önerebiliriz…
Bu arada unutmadan, birkaç yerde “The Bodyguard” (1992) filmi ile filmin yıldızları Kevin Costner ile Whitney Houston’a gönderme yapılmış olduğunu da belirtmiş olalım…
Miami’deki, Küba ekonomisini baltalamaya çalışan, (“zımnen” ABD destekli) rejim karşıtı, kimisi uyuşturucu işine de bulaşmış olan Küba kökenli terörist örgütlerle, bu örgütlere sızan sosyalist Küba Cumhuriyeti ajanları arasındaki bir mücadeleye odaklanan bu Netflix filminin hikâyesine, filmi henüz izlememiş olanların ağızlarının tadını kaçırmamak adına hiç girmiyor ve yorumumuza son noktayı burada koyuyoruz…
Keyifli seyirler,
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler