Bir Nefes Yeter - Beyazperde.com eleştirisi : Ağlatmanın en bilindik halleri

Türler arasında hayata geçirmesi en zorlu örneklerden bir tanesidir dram. Ne abartıya kaçıp, en sulu gözlü izleyiciyi dahi "yok artık" dedirtecek, ne de etliye sütlüye karışmadan ucuz bir hikaye anlatacaksınız. Hepsinden önemlisi ise elinizde sunacak gerçekten kaliteli bir hikaye olacak. Şayet bu sözkonusu olmazsa geriye Yeşilçam'ın artık akıllara ziyadesiyle kazınmış klişelerinden başka bir şey kalmaz. Lakin o dönemden günümüze kadarki süreçte vizyona girmiş, bir şekilde izlediğimiz, ünlensin ünlenmesin neredeyse her tür dram filmi bu tuzaklara düştü, düşüyor. Bu haftanın filmlerinden olan Bir Nefes Yeter için de durum bundan ibaret.

Geçtiğimiz dönem vizyona giren ve seyirciyi ikiye bölen Evlenmeden Olmaz adlı komedi filmi ile öne çıkmış, daha önce TV işlerine de imzasını atan Yasemin Erkul Türkmenli, bu kez romantizm soslu bir dram filmiyle gelmiş. Oyuncu kadrosu çizgiyi geçmiş, müzikler kayda değer ancak geriye kalanlar ise bilindik. Hem de ne bilindik. Zengin kız, fakir oğlan ya da tam tersi bu sefer pek geçerli değil. Değil ancak diğer bütün tür klişeleri yerli yerinde, sabit bir şekilde bekliyor. Hastalanan kız ya da oğlan, buram buram aşk, ümitsizlik, geçmiş travmalar yüzünden gerçeklikten kopuşlar, bir köşeye çekilip "hayat boş" ritüelleri. Hepsi de olduğu gibi duruyor.

Bir Nefes Yeter, bahsini ettiğim tüm bilindik öğeleri tekrar tekrar kullanmış ve neticede orijinal bir fikir varmışcasına seyircisini ele geçirmeyi hedeflemiş. Yani bol göz yaşı, geçmişin o tozlanmış romantizmi. Başka bir deyişle, yine aynı yolda yürüyoruz ve işin ucunda ışık yok.

Nefes genç, çok güzel ve iyi kalpli bir kız. Hayata dair pek bir beklentisi yok gibi. Doğuştan gelen rahatsızlığı yüzünden geleceği olmayan, daha doğrusu ölümü bekleyen bir karakter. Kısa süre önce tanıştığı Yaman ise yine iyi kalpli, sevgi dolu ve geçmişinde yaşadığı bir olay yüzünden ileriye pek bakamayan, ümitsiz sayılabilecek bir genç adam. Nefes ile yolları kesişen Yaman, güzel kıza gönlünü kaptırıyor, ömründen geriye sayılı gün kalan kadın da karşılık veriyor. Mutlu bir hayat sürmesi gereken çift, gerçeklerle yüzleşip hem geçmişlerinden sıyrılmak, hem de olmayacak bir geleceği yaratmak için çabalıyorlar.

Yasemin Erkul Türkmenli, görsel anlamda Refik Çakar ile müthiş bir uyum yakalayarak çok şık bir iş çıkartmış. Gözleri mutlu eden, ruhu hem ısıtan hem de acıtan bir masalın puslu, yapraklar altındaki "havası". Bu açıdan iki ismi de tebrik etmek gerekiyor. Keza besteci Gökhan Kırdar da hikayeyi destekleyecek, hoş tınılarıyla büyük destek sağlıyor filme. Yapımın en kuvvetli olduğu taraf ise oyunculuklardan yana. Filmin ana kahramanları kadar, irili ufaklı roller de izleyicisini tatmin edecek seviyede.

Nefes karakerine can veren Tuvana Türkay, daha önce yer aldığı komedi filmlerinden sonra burada gözleri rahatlıkla yaşartacak performansıyla mesut ediyor. Keza travmatik Yaman'ımız Seçkin Özdemir de yine üstüne düşeni yerine getiriyor, Türkay ile inandırıcı ve empati kurulması kolay iki karaktere dönüşüyor. Filmin oyunculuk açısından belki de en dikkat çeken ismi ise anne rolündeki Zuhal Gencer Erkaya. Tiyatro kökenli Erkaya, alkışı hak ediyor.

Bir Nefes Yeter, güzel bir kadro, teknik açıdan temiz bir sunum ve tatmin edici bir dramatik kurguya sahip olsa da, neredeyse tamamen klişelere bel bağladığı ve işin üstüne koyacak yeni bir tuğlası olmadığı için maalesef alıştığımız eski usul yapımlardan bir tanesi. Ağlamak içinse iyi bir tercih.

burcinaygun@gmail.com