Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
3,0
1 Puanlama
Une Saison en France hakkında görüşlerin ?
5
0 Eleştiri
4
0 Eleştiri
3
1 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
“Une saison en France / A Season in France”, senaryosunu da bizzat yazan Çad’lı sinemacı Mahamat-Saleh Haroun’un yönetmen koltuğunda oturduğu bir drama…
Prömiyeri, 8 Eylül 2017’de Toronto International Film Festivalinin Özel Sunumlar bölümünde yapılan ve 31 Ocak 2018 tarihinde Fransa’da vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O nedenle biz de bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce yine bu filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe, karşımızdakinin; dünyadaki mülteci sorununun ve bu sorunun, emperyalist blokun ağababaları olan ABD, İngiltere ve Almanya ile birlikte temel kaynaklarından birini oluşturan Fransa’nın ikiyüzlülüğünün yürek burkan bir dille ile anlatıldığı oldukça nitelikli bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Bunu, yani filmi yaparken de Mahamat-Saleh Haroun, kesinlikle duygu istismarı silahına başvurmadığı gibi, bir başka ikiyüzlülük olan inanç pazarlamacılığı işine de soyunmamış…
Böyle olunca da ortaya, eleştirinin dahi zerafet çerçevesinde yapılabileceğini gösteren harika bir iş çıkmış…
Öyle ki, Haroun, olaylara doğrudan müdahil olmayarak neredeyse bu süreçte yaşanan her şeyi anlama ve yargılama misyonunu bizzat izleyicinin kendisine yüklemiş…
O bunun için sadece, bir mültecinin öldüğünde dahi Paris’teki belediye mezarlığında en fazla beş yıl süreyle ikamet edebileceğine ve sonrasında muhakkak yakılarak bir kavanoza konulmak zorunda olduğuna dair küçük bilgilendirme notunda olduğu gibi yaşananlara dair önemli ipuçlarını vermekle yetinmiş…
Bütün bunlar yaşanırken filmde, baba Abbas ile çocukları Asma ile Yacine’i canlandıran Eriq Ebouaney, Aalayna Lys ve Ibrahim Burama Darboe isimli oyuncular son derece sade ama bir o kadar da samimi ve etkili bir performans sergilemişler…
Aynı şekilde, Carole rolünü oynayan Sandrine Bonnaire’de oldukça iyi bir iş çıkartmış…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama bu söylediklerimizin hepsi, filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
Bu film vesilesiyle, o hakkımızı bu kez, sektördeki büyük yapımcı ve yönetmenlere yönelik olarak, sinemanın tek görevinin insanları eğlendirmek olmadığını bir kez daha hatırlatmış olmak için kullanmış olalım…
Sonuç olarak, bir insanlık dramını oldukça etkileyici bir dille anlatan bu film için puanımız 3, önerimiz ise gerçek sinema tutkunlarının kesinlikle kaçırmaması gereken bir film olduğu şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Prömiyeri, 8 Eylül 2017’de Toronto International Film Festivalinin Özel Sunumlar bölümünde yapılan ve 31 Ocak 2018 tarihinde Fransa’da vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O nedenle biz de bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce yine bu filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe, karşımızdakinin; dünyadaki mülteci sorununun ve bu sorunun, emperyalist blokun ağababaları olan ABD, İngiltere ve Almanya ile birlikte temel kaynaklarından birini oluşturan Fransa’nın ikiyüzlülüğünün yürek burkan bir dille ile anlatıldığı oldukça nitelikli bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Bunu, yani filmi yaparken de Mahamat-Saleh Haroun, kesinlikle duygu istismarı silahına başvurmadığı gibi, bir başka ikiyüzlülük olan inanç pazarlamacılığı işine de soyunmamış…
Böyle olunca da ortaya, eleştirinin dahi zerafet çerçevesinde yapılabileceğini gösteren harika bir iş çıkmış…
Öyle ki, Haroun, olaylara doğrudan müdahil olmayarak neredeyse bu süreçte yaşanan her şeyi anlama ve yargılama misyonunu bizzat izleyicinin kendisine yüklemiş…
O bunun için sadece, bir mültecinin öldüğünde dahi Paris’teki belediye mezarlığında en fazla beş yıl süreyle ikamet edebileceğine ve sonrasında muhakkak yakılarak bir kavanoza konulmak zorunda olduğuna dair küçük bilgilendirme notunda olduğu gibi yaşananlara dair önemli ipuçlarını vermekle yetinmiş…
Bütün bunlar yaşanırken filmde, baba Abbas ile çocukları Asma ile Yacine’i canlandıran Eriq Ebouaney, Aalayna Lys ve Ibrahim Burama Darboe isimli oyuncular son derece sade ama bir o kadar da samimi ve etkili bir performans sergilemişler…
Aynı şekilde, Carole rolünü oynayan Sandrine Bonnaire’de oldukça iyi bir iş çıkartmış…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama bu söylediklerimizin hepsi, filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
Bu film vesilesiyle, o hakkımızı bu kez, sektördeki büyük yapımcı ve yönetmenlere yönelik olarak, sinemanın tek görevinin insanları eğlendirmek olmadığını bir kez daha hatırlatmış olmak için kullanmış olalım…
Sonuç olarak, bir insanlık dramını oldukça etkileyici bir dille anlatan bu film için puanımız 3, önerimiz ise gerçek sinema tutkunlarının kesinlikle kaçırmaması gereken bir film olduğu şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler