Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
3,0
2 Puanlama
Sweetheart hakkında görüşlerin ?
5
0 Eleştiri
4
0 Eleştiri
3
2 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
“Sweetheart”; senaryosunu da, Alex Hyner ve Alex Theurer ile birlikte yazan J.D. Dillard’ın yönetmen koltuğunda oturduğu bir gerilim filmi…
Prömiyeri, 28 Ocak 2019’da Sundance Film Festivalinde yapılan ve 22 Ekim 2019 tarihinde internet üzerinden VOD (video on demand) olarak vizyona sokulan filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O nedenle bizde, çekimleri Fiji Cumhuriyetine bağlı 20 turistik adacıktan oluşan Mamanuca takımadalarından Kadavulailai (Bounty) de yapılan bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Bunun için de, yapımcıları arasında az parayla çok iyi işler yapmasıyla da ünlü olan Jason Blum’un Blumhouse Productions’ın da bulunduğu filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, baş karakter Jenn rolündeki Kiersey Clemons’un tek kişilik şovuna dönüşen zekice kurgulanmış bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Düşünsenize, dünyanın en güzel köşelerinden birine bir Haziran (2017) ayında küçücük bir ekiple gidiyor ve film çekiyorsunuz… Muhtemelen (akıllılık edip bavulunuza mayolarınızı ve güneş yağlarınızı da koymayı ihmal etmediğiniz için) gitmişken o cennet gibi yerde tatil yapıp dinleniyorsunuz da…
Zira nihayetinde bu, çekimleri aylarca sürecek kadar zor sahneler içeren bir film de değil…
Gerçi yaşananları bu varsayımımızın tam tersi yönde bir senaryo ile okuyarak anlatmak da pekala mümkün…
Yani bir grup sinemacı, tatil için Pasifik Okyanusunun ortasındaki Fiji’ye gidiyor ve hazır eldeki senaryoya uygun böyle bir mekân bulunca da dayanamayıp filmi bir çırpıda çekiveriyor…
Doğrusunu isterseniz, filmin çekimleri adına kurguladığımız bu iki hikâyeden hangisi doğru olursa olsun (veya hiçbiri olmasın); bu filmin (“gerçek kazananları olarak”), genç yıldız Kiersey Clemons ve “Sleight” (2016) den sonraki ikinci filmini çeken J.D. Dillard için kendilerini göstermeleri açısından ciddi bir şans olduğunu söyleyebiliriz…
İlk dakikalarında insana, “Acaba ‘Cast Away’ in (2000) farklı bir versiyonunu mu izleyeceğiz?” diye sorduran ancak çok kısa bir süre sonra işin içine tehlikeli de olan gizemli bir yaratığın da dâhil olmasıyla birlikte Jenn’in (Kiersey Clemons) hayatta kalmaya çalıştığı ada, birdenbire “The Island of Dr. Moreau” ile “Jurassic Park”ımsı bir hal almaya başlıyor…
Fakat elbette bir Jason Blum klasiği olarak oldukça düşük bir bütçeyle çekildiği her halinden belli olan filmde bu duygu; milyon dolarlık dekor ve efektler yerine, ses, ışık ve müzikler ile ustalıkla desteklenen daha mütevazı efekt ve yaratık tasarımı ile gerçekleştiriliyor…
Ki, bize göre görüntü yönetmeni Stefan Duscio ile editör Gina Hirsch’in çıkardıkları iş de yeterince iyi…
82 dakika gibi kimseye sıkılma imkânı da tanımayan film için, özellikle de yaşanan gelişmelere dair söylenilecek daha pek çok şey var… Fakat onları keşfetme işini, yorumumuz sonrasında meraka kapılarak filmi izlemeye karar vereceklere bırakalım istedik…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı da bu kez; nitelikli film izlemeyi kendine tarz edinmiş sinemasever dostlara, “İçine, iyi film kokusu almakta mahir olan Jason Blum bulaşmış filmlere, yapılan negatif eleştirileri dikkate dahi almadan mutlaka siz de bir göz atın” diye seslenerek kullanmak isteriz…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz yorum ve puanlara aldırmadan, “bir şans da siz verebilirsiniz” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 27 Ekim 2019 günü saat 03.07’de yazılarak paylaşılmıştır...
Prömiyeri, 28 Ocak 2019’da Sundance Film Festivalinde yapılan ve 22 Ekim 2019 tarihinde internet üzerinden VOD (video on demand) olarak vizyona sokulan filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O nedenle bizde, çekimleri Fiji Cumhuriyetine bağlı 20 turistik adacıktan oluşan Mamanuca takımadalarından Kadavulailai (Bounty) de yapılan bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Bunun için de, yapımcıları arasında az parayla çok iyi işler yapmasıyla da ünlü olan Jason Blum’un Blumhouse Productions’ın da bulunduğu filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, baş karakter Jenn rolündeki Kiersey Clemons’un tek kişilik şovuna dönüşen zekice kurgulanmış bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Düşünsenize, dünyanın en güzel köşelerinden birine bir Haziran (2017) ayında küçücük bir ekiple gidiyor ve film çekiyorsunuz… Muhtemelen (akıllılık edip bavulunuza mayolarınızı ve güneş yağlarınızı da koymayı ihmal etmediğiniz için) gitmişken o cennet gibi yerde tatil yapıp dinleniyorsunuz da…
Zira nihayetinde bu, çekimleri aylarca sürecek kadar zor sahneler içeren bir film de değil…
Gerçi yaşananları bu varsayımımızın tam tersi yönde bir senaryo ile okuyarak anlatmak da pekala mümkün…
Yani bir grup sinemacı, tatil için Pasifik Okyanusunun ortasındaki Fiji’ye gidiyor ve hazır eldeki senaryoya uygun böyle bir mekân bulunca da dayanamayıp filmi bir çırpıda çekiveriyor…
Doğrusunu isterseniz, filmin çekimleri adına kurguladığımız bu iki hikâyeden hangisi doğru olursa olsun (veya hiçbiri olmasın); bu filmin (“gerçek kazananları olarak”), genç yıldız Kiersey Clemons ve “Sleight” (2016) den sonraki ikinci filmini çeken J.D. Dillard için kendilerini göstermeleri açısından ciddi bir şans olduğunu söyleyebiliriz…
İlk dakikalarında insana, “Acaba ‘Cast Away’ in (2000) farklı bir versiyonunu mu izleyeceğiz?” diye sorduran ancak çok kısa bir süre sonra işin içine tehlikeli de olan gizemli bir yaratığın da dâhil olmasıyla birlikte Jenn’in (Kiersey Clemons) hayatta kalmaya çalıştığı ada, birdenbire “The Island of Dr. Moreau” ile “Jurassic Park”ımsı bir hal almaya başlıyor…
Fakat elbette bir Jason Blum klasiği olarak oldukça düşük bir bütçeyle çekildiği her halinden belli olan filmde bu duygu; milyon dolarlık dekor ve efektler yerine, ses, ışık ve müzikler ile ustalıkla desteklenen daha mütevazı efekt ve yaratık tasarımı ile gerçekleştiriliyor…
Ki, bize göre görüntü yönetmeni Stefan Duscio ile editör Gina Hirsch’in çıkardıkları iş de yeterince iyi…
82 dakika gibi kimseye sıkılma imkânı da tanımayan film için, özellikle de yaşanan gelişmelere dair söylenilecek daha pek çok şey var… Fakat onları keşfetme işini, yorumumuz sonrasında meraka kapılarak filmi izlemeye karar vereceklere bırakalım istedik…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı da bu kez; nitelikli film izlemeyi kendine tarz edinmiş sinemasever dostlara, “İçine, iyi film kokusu almakta mahir olan Jason Blum bulaşmış filmlere, yapılan negatif eleştirileri dikkate dahi almadan mutlaka siz de bir göz atın” diye seslenerek kullanmak isteriz…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz yorum ve puanlara aldırmadan, “bir şans da siz verebilirsiniz” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 27 Ekim 2019 günü saat 03.07’de yazılarak paylaşılmıştır...
Sır ortam, o adada yaşama tutunma çabaları için bile izlenir. Ama canavar sahneleri pek germedi. Daha korkunç ve gerilim dolu dakikalar yaratabilirlerdi.
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler