Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
3,0
1 Puanlama
Nancy hakkında görüşlerin ?
5
0 Eleştiri
4
0 Eleştiri
3
1 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
“Nancy”; senaryosu da, ilk uzun metrajlı (debut) sinema filmini çekmek üzere yönetmen koltuğunda oturan Christina Choe tarafından yazılan gizemli bir drama…
Prömiyeri, 20 Ocak 2018’de Sundance Film Festivalinde yapılan ve 8 Haziran 2018 tarihinde vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O nedenle biz de bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce yine bu filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe, karşımızdakinin; Andrea Riseborough, Steve Buscemi, Ann Dowd, John Leguizamo ve J. Smith-Cameron gibi isimlerin, sanki rol yapmıyormuş da sakız çiğniyormuş kadar doğal bir rahatlık içinde sergiledikleri kaliteli oyunculuk performansları bütünü olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Öyle ki, bu bütün içinde özellikle de Andrea Riseborough ile J. Smith-Cameron’un, canlandırdıkları; yıllardır sıcak bir aile yuvası özlemi ile yanıp tutuşan Nancy Freeman ve bir AVM’de kaybettiği küçük kızı için (suçluluk duygusu ile karışık bir ruh hali ile) üzüntüden kahrolan Ellen karakterlerinde, pırıl pırıl bir işe imza atarak kadrodaki diğer oyunculardan bir adım öne geçtiklerini söylemenin de, kesinlikle abartılı bir yorum olacağını düşünmüyoruz…
Bunun yanı sıra, yönetmenlikte henüz ilk denemesi olmasına rağmen, filmin hikâyesinde anlatılanlar ve hikâyedeki karakterlerin yaşadığı duygusal kırılmalarla birebir örtüşen kasvetli ve soğuk bir atmosfer ile Peter Raeburn’ün, insanı huzursuz ederek 85 dakikalık süre boyunca uyanık kalmasını sağlayan müziklerinin tercih edilmiş olması nedeniyle Christina Choe’nin de ayrıca kutlanması gerektiğine inanıyoruz…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama bu söylediklerimiz filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı bu kez, düşük bütçesine ve mütevazı oyuncu kadrosuna rağmen iyi kotarılmış film peşinde koşan sinemaseverlere yönelik olarak, “bu tür özel filmleri kesinlikle ıskalamayın” diye seslenerek kullanmış olalım…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz puan ve yorumları dikkate almadan “bir fırsat da siz verin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Prömiyeri, 20 Ocak 2018’de Sundance Film Festivalinde yapılan ve 8 Haziran 2018 tarihinde vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O nedenle biz de bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce yine bu filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe, karşımızdakinin; Andrea Riseborough, Steve Buscemi, Ann Dowd, John Leguizamo ve J. Smith-Cameron gibi isimlerin, sanki rol yapmıyormuş da sakız çiğniyormuş kadar doğal bir rahatlık içinde sergiledikleri kaliteli oyunculuk performansları bütünü olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Öyle ki, bu bütün içinde özellikle de Andrea Riseborough ile J. Smith-Cameron’un, canlandırdıkları; yıllardır sıcak bir aile yuvası özlemi ile yanıp tutuşan Nancy Freeman ve bir AVM’de kaybettiği küçük kızı için (suçluluk duygusu ile karışık bir ruh hali ile) üzüntüden kahrolan Ellen karakterlerinde, pırıl pırıl bir işe imza atarak kadrodaki diğer oyunculardan bir adım öne geçtiklerini söylemenin de, kesinlikle abartılı bir yorum olacağını düşünmüyoruz…
Bunun yanı sıra, yönetmenlikte henüz ilk denemesi olmasına rağmen, filmin hikâyesinde anlatılanlar ve hikâyedeki karakterlerin yaşadığı duygusal kırılmalarla birebir örtüşen kasvetli ve soğuk bir atmosfer ile Peter Raeburn’ün, insanı huzursuz ederek 85 dakikalık süre boyunca uyanık kalmasını sağlayan müziklerinin tercih edilmiş olması nedeniyle Christina Choe’nin de ayrıca kutlanması gerektiğine inanıyoruz…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama bu söylediklerimiz filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı bu kez, düşük bütçesine ve mütevazı oyuncu kadrosuna rağmen iyi kotarılmış film peşinde koşan sinemaseverlere yönelik olarak, “bu tür özel filmleri kesinlikle ıskalamayın” diye seslenerek kullanmış olalım…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3 verdiğimiz bu film için önerimiz de, olumsuz puan ve yorumları dikkate almadan “bir fırsat da siz verin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler