‘93 Yazı eleştirileri

Bu filmin posterine baktığımda '93 Yazı'nın oldukça doğal, nostaljik ve sımsıcak bir aile filmi olacağını düşünmüştüm. Bu yüzden filmi sinemada izlemeye karar verdim. Ve yine de bu düşünceme rağmen beklentimi oldukça düşük tuttum ve ortaya çıkan sonucu olduğu gibi değerlendirmeye çalıştım. Ve bu film beni şaşırttı. Hem iyi anlamda, hem de kötü anlamda. Öncelikle, eğer bu filmin sımsıcak bir aile filmi olmasını bekliyorsanız tam olarak doğru yerde değilsiniz. Çünkü bu film gerçekte bazen izlemesi zor olan, oldukça yoğun bir drama. Bunu anca filmi izlediğimde fark edebildim. Şimdi konuya geçelim.

"Annesini bir hastalık yüzünden kaybeden Frida, birlikte yaşamak için anneannesi tarafından amcası ve halasının yanına gönderilir. Orada herkes eğlenirken Frida ise annesini unutup yeni hayatına adapte olmakta zorlanıyordur."

Önce iyi yanlardan başlayalım. Oyunculuklar dört dörtlüktü. Çocuk oyunculardan yetişkinlere kadar herkes çok gerçekçiydi, kimse sanki bir performans sergiliyormuş gibi hissettirmedi. Özellikle de Frida'yı canlandıran Laia Artigas'a hayran kaldım. Son zamanlarda izlediğim en iyi çocuk performanslarından birisiydi.

Ayrıca bu film görsel olarak da inanılmazdı. Manzaralardan filmin geçtiği yere kadar hiçbir şeyden gözlerinizi alamıyorsunuz. Üstelik filmin geçtiği zaman periyotu da çok iyi yansıtılmış, başarması oldukça zor olan nostaljik bir hava yakalanmış. Ve bütün bu etmenler sayesinde '93 Yazı, gerçekten de çok doğal hissettiriyor.

Bunun dışında film, yaşam ve ölüm temalarını çok iyi işlemiş. Böyle sade bir filmin içinde biraz derinlik olması oldukça takdir ediciydi.

Şimdi de filmin kötü yanlarına değinelim. Bu söyleyeceğim etmenleri bazılarınız kabul etmeyebilir çünkü bu benim daha çok kişisel düşüncelerim. Çünkü her ne kadar bu film çok başarılı olsa da, genel anlamda hiç benlik değildi.

Her ne kadar oyunculuklar inanılmaz olmasına rağmen filmdeki karakterlere bir türlü ısınamadım. Kime üzülsem, kime kızsam bilemedim. Mesela Frida, halasına ve amcasına karşı yaramaz davranıp onların diğer çocuğunun kolunu kırmasına sebep olduğu için hala ve amcaya üzülüp Frida'ya kızsam mı, annesini kaybettiği halde Frida'ya halası ve amcası ikinci planda baktıkları için hala ve amcaya kızıp Frida'ya üzülsem mi, veya gitmek istediği halde Frida'yı zorla halasının yanında bıraktıkları için Frida'nın aile büyüklerine kızsam mı, bilemedim. Üstelik bu bir süreden sonra iyice karmaşıklaşıyor.

Ayrıca filmin süresi 97 dakika olmasına rağmen '93 Yazı, bir türlü toparlanamayan aile draması yüzünden 2 saatmiş gibi hissettirdi. Üstelik bütün her şeyin bağlanma şekli de aşırı hızlı bir şekilde gerçekleşiyor ve film önceden yaşanan olayları hemen unutuveriyor. Şahsen eğer film her şeyin düzelme kısmına daha fazla yoğunlaşıp bütün bu karakter dramını birazcık azaltsaydı, ortaya biraz daha dengeli bir iş çıkabilirdi.

Eğer bu tarz filmleri seviyorsanız beklemeyin, '93 Yazı'nı izleyin. Çünkü dediğim gibi hiç de kötü bir film değil. Benim sadece film hakkında kişisel sorunlarım var, o kadar. Bu yüzden her ne kadar bu film hakkında bayıldığım şeyler olsa da '93 Yazı'nı bir daha izleyebileceğimi zannetmiyorum. Türünün sevenlerine tavsiye ederim.

FİLMİN İYİ YANLARI:

+ Gerçekçi, dört dörtlük performanslar.

+ Manzaralar, nostaljik hava.

+ Filmin içeriğinin daha derin olması.

FİLMİN KÖTÜ YANLARI:

- Fazla uzatılmış aile dramı.

- Hızlandırılmış bir final.

- Ağır tempo.

TOPLAM PUAN: 5.8/10