Ortalama puan
3,9
yayın
Her dergi ve gazetenin puanlama sistemi farklı olduğu için, Beyazperde, puanları 0.5 - 5 yıldız üzerinden, kendi barometresine göre vermiştir.
Her dergi ve gazetenin puanlama sistemi farklı olduğu için, Beyazperde, puanları 0.5 - 5 yıldız üzerinden, kendi barometresine göre vermiştir.
Sözcü
Frida'nın içinde kopan fırtınalarla bütün çocuksuluğuyla, biçareliğiyle başa çıkmaya çalışması; kimi zaman huysuzluk, kimi zaman asilik ve bazen de sessizliğiyle ortaya çıkmakta. Yönetmen bize Frida'nın ve çevresindekilerin ruh hallerini küçük detaylarla o kadar güzel anlatıyor ki, hiç kelimelere dökülmelerine gerek kalmıyor, hissediyorsunuz. Finalde neşeli bir anın tam ortasına bıçak gibi saplanan hüznüyle de içimizde bir yerleri düğümlüyor, salondan öyle gönderiyor bizi...
Arka Pencere
"93 Yazı"nın başarısı tüm karakterlerin gözünden gördüğü bir yaz kesitinin onlarda uyandırdığı duygularda ve bu duygularla hemhal olmamızda saklı. Frida'nın bakış açısından gördüğümüz her sahne, aileyi beraber gördüğümüz her plan, karmakarışık olmuş hayatın özetini sunan anları seyirciyle buluşturuyor. Acısının üstesinden güçlükle gelmek isteyen Frida kadar kuralsız ya da ne yapacağını bu kuralsızlıkla tekrar öğrenmek zorunda olan Irene kadar kızgınız hayata karşı.
Cumhuriyet
Frida’nın alabildiğine hassas duygusal dünyasını gerçekçi gözlemlerle, sıcak dokunuşlarla, ayrıntılı, dingin bir biçimde usul usul veren yönetmen Carla Simon’ın annesine ithaf ettiğini kapanış jeneriğinden öğrendiğimiz, konusundan anlatımına, karakterlerinden oyunculuklarına ve görüntülerine dek hikâyesini baştan sona seyirciye geçiren bu sıradışı filmin lokomotifi, farklı duygusal aşamalardan geçip yeni ailesiyle sürekli dönüşerek sonuçta bir sevgi ilişkisi kurabilen Frida rolündeki Laia Artigas kuşkusuz.
Hurriyet
Carlo Simón’un ilk uzun metrajlı filmi ‘93 Yazı’ (‘Estiu 1993’), sakin, soğukkanlı bir anlatım tutturmasına rağmen duygularını seyircisine geçirmede çok çok başarılı bir film. Katalan yönetmen, altı yaşındaki minik kız çocuğunun kendi yolunu bulma çabasının yanı sıra ait olduğu döneme ait bütün reflekslerini olağanüstü bir gerçekçilikle ve sevimlilikle perdeye aktarmayı başarmış. Film boyunca izleyici koltuğunda, Simón’un üslubuna paralel bir biçimde sakin bir gözlemci olmayı başarıyorsunuz ama nihayetinde gözyaşlarınızı teslim etmeden salondan ayrılmanız çok zor. O klişe tabiriyle ’93 Yazı’ insanın yüreğine işleyen yapımlardan.