Deadpool ve Wolverine - Beyazperde.com eleştirisi : Eğlenceli Bir Çorba

Son dönem gişede ve beğenide hayal kırıklığı yaratan yapımlara imza atan Marvel, yıllardır hayranların beklediği buluşmayı hayata geçirdi ve Deadpool & Wolverine filmiyle vizyon yolculuğuna başladı. İlk iki filmiyle Marvel evreninin mizah yükünü neredeyse tek başına sırtlayan Deadpool ve gerek Marvel gerekse sinefil grubunun pek sevdiği Wolverine, bu filmde ortak bir maceraya atılıyor. Marvel, bu ortaklık sonucu son birkaç yılın aksine şeytanın bacağını kıracak gibi görünüyor ve gişede iyi bir geri dönüşe imza atmak için günleri sayıyor. Başlıca rollerde Hugh Jackman, Ryan Reynolds, Morena Baccarin, Emma Corin, Matthew Macfadyen ve Rob Delaney gibi isimlerin olduğu filmin yönetmen koltuğunda Stranger Things, Free Guy ve The Adam Project gibi yapımlardan tanıdığımız Shawn Levy oturuyor.

Deadpool & Wolverine, kendi evrenini ve sevdiği insanları kurtarmak isteyen Deadpool’un, bu yolda kendisine yardım etmesi için Wolverine’i ikna etmesi üzerinden ilerliyor. İkili, süreç boyunca bazen sert kavgalar ediyor, arada sırada ise duygusal anlara imza atıyor ama sonunda omuz omuza verip mücadeleye girişiyor. Bunu yaparken çizilen hikaye ve yazılan senaryo ise oldukça zayıf, 80’li 90’lı yılların video kaset dönemindeki anlatılara benzeyen bir çatı mevcut. Haliyle, filmin en zayıf yönünün senaryosu olduğunu söylemek mümkün. Bu senaryonun durakları da adeta bir çorba gibi. Bir anda yükselen, enteresan geçişlere sahip, duygusallığa bodoslama dalan ve neyin ne olduğunu (hele de Marvel külliyatına çok vakıf değilseniz) anlamakta güçlük çekilen bir işleyiş var. Bu işleyiş içinde de dur durak bilmeyen Deadpool esprileri bizi karşılıyor. Bazı espriler oldukça başarılı. Hatta en çok güldüğüm Marvel filmi oldu diyebilirim. Şirketin kendisiyle, FOX’la ve Disney’le dalga geçtiği ve bol gönderme yaptığı anlar oldukça keyifli. Filmin defolarıyla dolu olan ve çoklu evren başarısızlığının aklanması için yapılan zorlama espriler de bir o kadar vasat. Bütün bunların toplamında da Scary Movie serisini andıran skeçler bütünü bir izlenceye kayan anlar oldukça fazla. Bu olumsuzluklara rağmen hakkını yemeyeyim! Süresini zerre hissettirmeyen, sıkmayan ve eğlenceli bir film var karşımızda. Bunları yeterli bulan izleyiciler salondan keyifle ayrılacaktır. Marvel hayranları da bu filmin açtığı yoldan çok mutlu olacakları için heyecanlarını artıran bir sonuç elde edecekler ama ötesini arayanlar için film büyük bir hayal kırıklığı olacak. Bir de tabii cameo mevzusu var...

Marvel Studios

Filmde, bazıları fragmanda açık edilen, bazıları sürpriz bolca cameo ve eski dost karşılaşması var. Buradan bir nostalji etkisi de yaratılmak istenmiş. Sürprizleri görmek seyirciyi her zaman memnun eder; bu açıdan sorun yok ve bazı eski dostlar yüzü epey güldürüyor ama karakterlerin kullanımı pek altından kalkılamamış seviyede duruyor. Yeteri kadar alan açılmamış ve sadece zorlama duran bazı aksiyon sahnelerinde yer alıyorlar. Spider-Man No Way Home’daki gibi bir etki maalesef kurulamamış ama fanları etkilemek için tasarlandığı için gişede büyük bir karşılık bulacaktır. Bir de çizgi roman hayranlarının etklienme durumu var. O açıdan da yine filmin hakkını vermem gerek. Çizgi roman estetiğini şiddetle buluşturma ve bunu biçimsel anlamda peliküle aktarma konusunda en başarılı işlerden biri Deadpool & Wolverine. Eğlence dolu yanını da en çok buradan alıyor ve insanı kendinden şüphe ettirecek, John Wick benzeri bir şiddet hazzı sunuyor. Kan gövdeyi götürüyor ama herkes çok mutlu ve çok keyifli...

Benim gibi biraz daha yaşı geçkin olan, Marvel ateşini o kadar da içinde hissetmeyen izleyicilerin bu filmden cameolar hariç alacağı en büyük zevk Wolverine’i ve dahası Hugh Jackman’ı yeniden bu rolle izlemek. Jackman, sinema dünyasının en underrated aktörlerinden biri bana göre ve performans anlamında yine herkesten birkaç gömlek üstün. Wolverine karakteri ve X-Men serisi de yine gönüllerde bambaşka bir yerdedir her zaman. Umarım bu filmle başlayan ve Jackman’ın 90 yaşına kadar Wolverine oynaması esprileri nispeten gerçeğe dönüşür de en azından birkaç sağlam film daha izleme şansımız olur. Ryan Reynolds ise zaten komedi aksiyon türü, hani farklı türle entegre olursa olsun başrole yakışan ve dinamik bir performans sergileyen bir oyuncu. Bu anlamda film hayranları doyurucu nitelikte.

Son tahlilde; Deadpool & Wolverine, büyük usta Martin Scorsese’yi destekler nitelikte bir film diyebilirim. Sinema olarak anmak mümkün değil, elle tutulur bir senaryo yok ve anlatı oldukça zayıf ama bir lunapark akşamı kadar eğlenceli, çılgın ve estetik. Marvel’ın özellikle genç fanlarından geçer not alacak. Marvel filmlerini salt eğlence aracı olarak gören ve mizah sosunu yeterli bulan izleyiciler de gişede filme güzel bir sonuç hediye edecektir. Ancak, yinelemek gerekirse, ötesini arayan, türün birkaç örneğinde olduğu gibi kendi içinde bir başyapıt arayanlar pek memnun kalmayacak. Her şeye rağmen sinemada ve toplu izlence için güzel bir örnek demek sanırım yanlış olmaz. Bu arada, Wolverine olarak bilmem ama Hugh Jackman umarım 90 yaşına kadar oyunculuk yapmaya devam eder.