Capone: en yeniler yorumlar

“Capone”, senaryosunu yazmanın yanı sıra editörlüğünü de üstlenen Josh Trank’ın yönetmen koltuğunda oturduğu biyografik bir drama…

Yoruma başlamadan önce bir yanlış anlaşılmayı düzeltelim…

O da şöyle ki, film kesinlikle Al(phonse) Capone’un “gençlik” yahut da gangsterlik kariyerindeki “yükseliş dönemini” anlatmıyor… Tersine onunla, ayrıntılarına birazdan gireceğimiz hazin bir “finalin galası” yapılıyor…

Yani bu, bir “The Godfather” (1972) veya “The Untouchables” (1987) değil…

Unutun bunların hepsini…

Zaten bu durum:

1. “This is the final year of his life / Bu, onun hayatının son yılıdır” denilmek suretiyle filmin ilk dakikalarındaki "bilgi notu” yazısında,

2. Filmin ortalarında bir yerler de Bayan Capone (Linda Cardellini) tarafından, “Bu evde artık ona (eski şaşalı günleri anımsattığı için) ‘Al’ demiyoruz” diyerek çok net bir biçimde vurgulanmış da…

Bu nedenle de filme dair yorumların da “bu tarihsel çerçeve” bağlamında yapılmasının da çok daha doğru olacağını düşündüğümüzü belirtmek istiyoruz…

Zira tersi bir durum, henüz izlememiş olan sinemaseverlerin, film hakkında ciddi bir “yanılgıya düşmelerine” yol açacak "gereksiz bir şamata" olacaktır...

Şimdi gelelim, 20.6 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilmiş olan filmin kendisine…

Biz bu kez, hikâyeden çok, dikkatimizi çeken daha önemli iki husus üzerine odaklanacağız…

Ki, bunlardan ilki Tom Hardy’nin performansı olurken, ikincisi de Josh Trank’in kurgusu üzerine olacak…

Haydi başlayalım öyleyse…

Doğrusunu söylemek gerekirse “Capone”, “Inception” (2010), “The Dark Knight Rises” (2012) ve The “Revenant” (2015) sonrasındaki en iyi Tom Hardy filmi olmuş…

“Ahı gitmiş, vahı kalmış” Capone’u gerçekten de mükemmel canlandırmış…

Fakat bize göre filmin asıl yıldızı, Josh Trank’ti…

Nasıl mı?

Bunun için de öncelikle, Capone’un lakabının "Scarface / Yaralı Yüz" olduğunu bilmek gerektiği gerçeğini vurgulayalım ve ardından da Tom Hardy’nin sol yanağına yapılan derin kesiklerle dolu olan “çarpıcı surat makyajını” da bir kez daha anımsayalım…

Tabii Trank’in, Stanley Kubrick ve Stephen King’e yönelik sağlam saygı duruşlarını da atlamamamız gerekiyor…

Eğer gerekli özeni gösterirseniz, hemen fark edeceğiniz gibi:

Capon’un artık tamamen sıradanlaşan “sanrılarından” bir kısmında, The Overlook Hotel’den fırlamış gibi duran “evinin koridorlarının” ve aslında var olmayan insanların kutlama için toplandığı “balo salonu mizanseninden”, “The Shining” (1980) …

Aynı sahnelerin bir iki yerinde elinde (“kırmızı” değil ama) “sarı” da olsa bir balonla dolaşan küçük çocuğun da (Tony), “It” e (1990) (2017) gönderme olduğunu da söyledikten sonra yorumumuza son noktayı koyalım…

Belki, yine klasik bir laf olacak ancak diğer yorumlarımızda olduğu gibi “spoiler vermeden” yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu son derece özgün satırlar, filme ilişkin aydınlatıcı tespitler toplamımız olsun…

Sinema sanatına yaraşır; “emek ve bilgi verilerek” yazılmış bir başka kapsamlı yorumda yeniden buluşmak üzere, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu film için önerimiz de olumsuz yorum ve puanlara aldırmadan, “muhakkak bir şans da siz verin” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,