Lords of Chaos: en yeniler yorumlar

Bu film gerçek olaylara dayanan bir metal grubunu anlatıyor genellikle. İyi değil kötü de değil bence ortalama bir biyografi filmiydi 10/6.

Norveç “black metal” müziğinin önemli gruplarından Mayhem’in 1990’lı yılların ilk yarısındaki hikâyesinin anlatıldığı “Lords of Chaos” un senaryosunu, Michael Moynihan ve Didrik Søderlind’ın aynı isimli yarı belgesel kitabından (1998) Dennis Magnusson ile birlikte uyarlayarak yazan Jonas Åkerlund’un yönetmen koltuğunda oturduğu kısmen biyografik bir drama…

Prömiyeri, 23 Ocak 2018’de Sundance Film Festivalinde yapılan ve 8 Şubat 2019 tarihinde vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…

O nedenle bizde bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…

Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi paylaşalım:

Karşımızdaki, kesinlikle gerçek “black metal” müzik ile Mayhem’in, Per Yngve Ohlin ("Dead"), Øystein Aarseth ("Euronymous") ve Varg Vikernes ("Count Grishnackh") lı kadrosunun ruhunu yansıtabilen bir film değil…

Elbette, “Lords of Chaos” bir Mayhem belgeseli de değil…

Bunu da biliyoruz…

İyi de, yukarıda adını saydığımız adamların üçü de neredeyse sapkınlık derecesinde psikolojik sorunları olan değişik tipler…

Yaptıkları müzik de keza ona uygun olarak çılgın ve farklı…

Ama sen kalk bütün bunları, üyelerini normal insanların oluşturduğu sıradan bir pop grubunun kuruluş serüvenini anlatıyormuş gibi oldukça sade bir sinema diliyle kurgulayarak anlat…

Öyle ki, aslında düpedüz birer “karabasan” olarak tanımlanabilecek olan ne kilise yangınlarında, ne Per Yngve Ohlin ("Dead") in intiharında, ne Øystein Aarseth ("Euronymous") un öldürülüşünde, ne de “spoiler” olmaması adına ayrıntılarına giremediğimiz diğerlerinin anlatımında, bu olayların yapısıyla örtüşen bir atmosfer de mevcut değil…

Hadi, bu bir kararın sonucuydu ve İsveçli yönetmen Jonas Åkerlund’da böylesini tercih etti…

E be güzel kardeşim...

Kadrosundaki İsveçli vokalist Per "Dead" Ohlin ve Macar vokalist Attila Csihar dışında her şeyin Norveçli olduğu bir grubun hikâyesinin anlatıldığı filmde Amerikalı oyuncuların işi ne o zaman?

Norveçli, hadi bilemedin kendin gibi İsveçli oyuncuların köküne de mi kıran girdi?

Birde, filmi niye İngilizce çekersin?

Bunun için de muhtemelen, “Tamam da, grubun kendisi de zaten ilk yıllarında suratlarındaki Kiss ve Alice Cooper makyajları ve Black Sabbath, Venom ve Motörhead İngilizce coverlarıyla sahne alıyordu” diyenler çıkacaktır…

Doğru…

Kendi özgün albümlerini de hep İngilizce yaptılar…

Ama bu, onların Norveçli bir grup oldukları gerçeğini de değiştirmez…

Bu arada yeri gelmişken bir bilgi notu olarak, Mayhem adının Venom’un “Welcome to Hell” (1981) albümünde yer alan "Mayhem with Mercy" isimli parçasından esinlenildiğini de belirtmiş olalım…

Peki, bu filmde hiç mi iyi bir şey yoktu?

Olmaz olur mu?

Özellikle de, Rory Culkin’in ellerinde Tangerine Dream’in “The Park Is Mine” (1985) filmi için yaptığı müziklerin toplandığı aynı isimli vinyl LP’yi (uzunçaları) gördüğümüz an…

Sonuç olarak, Varg Vikernes’in de açıkça yanlış/düzmece bulduğu ve kendisini canlandıran Emory Cohen’i de ciddi şekilde eleştirdiği bu pek de yetkin olmayan Mayhem filmi için puanımız 2 önerimiz ise, “siz bilirsiniz” şeklinde olacak…

Her şeye rağmen izleyeceklere de keyifli seyirler,

Son bir not:
Halen Mayhem’in vokalistliğini yapmakta olan Attila Csihar’ı filmde oğlu Arion Csihar canlandırmıştır…

Jonas Åkerlund yine iyi bir iş çıkarmış. Tabi bunda kendisi’nin de eski bir Black metal grubu üyesi (Bathory) olmasının büyük bir etkisi var. 😈😈😈