Dul Kadınlar eleştirileri

“Widows”; senaryosunu, hikâyesi Lynda La Plante tarafından yazılmış olan 1983 tarihli aynı isimli TV dizisinden uyarlayarak Gillian Flynn ile birlikte yazan Steve McQueen’in yönetmen koltuğunda oturduğu bir drama…

Prömiyeri, 8 Eylül 2018’de Toronto Uluslararası Film Festivalinde yapılan ve 6 Kasım 2018 tarihinde önce İngiltere’de ardından 16 Kasım 2018 tarihinde ABD’de vizyona giren filmin, 7.1/10 (44.203 oy) ve 3.3/5 (3.500 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 8/10 (361 yorum) ve 84/100 (57 yorum) olan Rotten Tomatoes ve “Mutlaka İzlenmeli” etiketine de sahip olan Metacritic yorum ortalamaları oldukça etkileyici…

Yine de isterseniz, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle 42 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilen ve 75.8 milyon dolarlık bir gişe yapabilen bu filmi birde biz inceleyerek yorumlayalım, ardından da puanlamaya çalışalım…

Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik haline geldiği üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce yine filme ilişkin ilk tespitimizi paylaşalım:

Karşımızdakinin, tamamı 90 dakikalık bir süre içinde rahatlıkla anlatılabilecek kompakt bir hikâyenin, son derece yersiz ve bir o kadar da gereksiz detaylarla çekiştirilerek 129 dakikaya uzatılmış versiyonu olduğunu söyleyebiliriz…

Öyle ki, sanki bir zorunlulukmuşçasına, Steve McQueen hikâyeyi yeniden kurgularken, 6 bölüm ve 289 dakikalık orijinal “Widows” (1983) dizisinin bütün ayrıntılarını, (beş günlük kısa bir yaz tatiline çıkan birinin, kışlıklar dâhil evdeki bütün kıyafetlerini bavulları tıka basa doldurarak yanına almasına benzer bir şekilde) 129 dakikalık bu tek parçalık filmin içine zipleyerek (sıkıştırarak) boca etmiş gibi bir hal var ortada…

Tabii böyle olunca da, filmde bir duygu eksikliği hemen gösteriveriyor kendini…

Bütçesi ve teknik ekibi kadar zengin olan filmin Viola Davis, Liam Neeson, Jon Bernthal, Robert Duvall ve Colin Farrell’i oyuncu kadrosu da, ne yazık ki sözün ettiğimiz bu duygu aktarımı işinde pek başarılı olamıyor…

Ne kadar isteseniz de, canlandırdıkları karakterlerin içinde bulundukları ruh hallerini hissedemiyor ve onlarla birlikte yaşayamıyorsunuz anlatılan hikâyeyi…

Bu da elbette, zaman zaman mevzudan koparak filmden uzaklaşmanıza neden oluyor…

İşin ilginç tarafı ise, (özellikle de yurtdışında) bu filme bayılan eleştirmenlerin yaptıkları yorumlar ve verdikleri yüksek puanlar…

O yorumları okuduğunuzda, zannedersiniz ki, aslında izlediğiniz Steve McQueen’in “Widows”u değildi de Michael Mann’in “Heat” (1995) yahut Martin Scorsese’nin “Goodfellas” (1990) filmiydi ama siz bir türlü ayıkamadınız olaya…

O yüzden de süre uzun geldi ve filmi izlerken, kimi zaman “artık bitse de gitsek” moduna girdiniz…

Aslında en başta da söylediğimiz gibi, vakti zamanında 6 bölümlük bir TV dizisinin içine yayılarak işlenmiş olan basit bir konuyu, otuz beş yıl sonra bu kadar detaya boğarak karmakarışık bir biçimde anlatmanın hiçte gereği yoktu…

Sonuç olarak, 1 Academy ve 2 BAFTA ödüllü Steve McQueen’in bu filmi için puanımız 3 önerimiz ise, “abartıldığı kadar iyi olmasa da bir şans verilerek izlenebilir” şeklinde olacak…

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 19 Şubat 2019 günü saat 00:36’da yazılarak paylaşılmıştır...

Lütfen o yüzden de en azından, "IMDB'deki mevcut rakamlar öyle değil" demeyin...

Widows, izlediklerim arasında Steve McQueen'in en zayıf filmi. Hali hazırda çok geniş bir film yelpazesi de yok. Şimdiye kadar 4 film yönetmenliği yaptığını görebilirsiniz. En zayıf dediğime bakmayın, en normal ve geniş kitleye hitap eden filmi de diyebiliriz. Hunger adlı 2008 yapımı filmde gerçekten ürkütücü bir soğuklukta senaryo işlenirken, 2011 yapımı Shame'de ise cinsellik ön plandaydı. Aynı zamanda tarihin en ağır toplarından birini de 2012'de 3 Oscarlık filmi ile 2 Years A Slave ile oynamıştı. Bu sebeple en zayıf filmi diye nitelendirdim. Ortaya çıkan filmin başarılı olup olmamasını konuşmak yerine, direkt yönetmene yönelmeyi doğru buldum. Filmi özelde değerlendirdiğimizde tüm olayların temiz bir şekilde aktığı bir film şeklinde özetleyebiliriz. Oyuncu performanslarının harika olması da hikayeyi sade bir düzlemde tutuyor diyebiliriz. Hikaye dağılmadıkça ve hızlı ilerledikçe filmden kopmuyorsunuz. Filmde kadın gücünü göstereyim derken kadını toplumdan soyutlattıran ve seyircilere bunu aktaran yanlış bir anlatım tarzı var. Eğer bu konunun işlenişi, gözümüze böylesine sokulmasaydı bir başyapıt olabilir ve büyük ihtimal birkaç dalda Oscar kazanabilirdi. Ancak bu haliyle "Çok güzel" filmden ilerisi değil.

SADECE SİNEMA KONUŞULAN, YORUMLAR YAPILAN, TAVSİYELER ALINIP VERİLEN BİR SİNEMA WHATSAPP GURUBU DÜŞÜNÜN. 2. YILIMIZI KUTLUYORUZ. 05522477170