Kodachrome eleştirileri

“Kodachrome”, yönetmen koltuğunda oturan Mark Raso’nun ikinci uzun metrajlı sinema filmi…

A.G. Sulzberger'in New York Times’daki 2010 tarihli "For Kodachrome Fans, Road Ends at Photo Lab in Kansas" isimli makalesinden esinlenilmek suretiyle; yaklaşık on yıldır birbirlerini görmeyen bir baba ve oğulun, günleri sayılı kanser hastası babanın asistanı ve menajerinin zorlamaları sonucu, eldeki film negatiflerini Kodachrome’un son fotoğraf laboratuvarına ulaştırmak amacıyla çıktıkları Kansas yolculuğu esnasında, birbirleriyle geçmişe dönük olarak yaşadıkları hesaplaşmaların anlatıldığı filmin senaryosunu Jonathan Tropper yazmış…

Sırasıyla, önce 8 Eylül 2017’de Toronto daha sonra da 7 Nisan 2018’de San Francisco Uluslararası Film Festivallerinde görücüye çıkan ve 20 Nisan 2018 tarihinde Netflix tarafından yayın akışına dâhil edilerek vizyona sokulan filmin, 6.8/10 (6.509 oy) ve 3.7/5 (492 oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 6.2/10 (43 yorum) ve 57/100 (17 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, oylamaya katılan izleyici ve yorumcu sayıları yetersiz olduğu için film hakkında doğru bilgi vermekten oldukça uzak…

O nedenle, oldukça düşük bir bütçeyle çekildiği her halinden belli olan bu filmi, her zamanki gibi önceliği yine oyuncu kadrosuna vermek suretiyle mercek altına alarak biz kendimiz incelemeye ve sonrasında da puanlamaya çalışacağız…

Evet, söylediğimiz gibi filmin bütçesi gerçekten de son derece düşük… Zaten kullanılan mekân, dekor, kostüm vs. ıvır zıvır hemen her şeyden bunu rahatlıkla anlayabiliyorsunuz…

Ancak filmdeki oyuncu seçimi ve seçilen oyuncuların sergilediği performans, bunun tam da zıddı bir durumda…

Başta Amerikan sinemasının önemli isimlerinden Ed Harris ile “Downsizing” (2017) de Matt Damon ve Christoph Waltz ile birlikte oynayan Jason Sudeikis ve “Avengers” serisinin Wanda Maximoff / Scarlet Witch’i Elizabeth Olsen olmak üzere kadrodaki bütün oyuncuların görevlerini en iyi şekilde yaptıklarını söyleyebiliriz…

Eğer yönetmen Mark Raso ile daha önce “Spotlight” (2015) filminde de casting direktör olarak birlikte çalışmış olan John Buchan ve Jason Knight ikilisi, tercihlerini bu oyunculardan yana değil de tamamı TV dizi ve filmlerinde oynayan oyunculardan yana kullanmış olsalardı, muhtemelen biz bu yorumu yazmıyor olacaktık…

Zira ortada izlenmeye ve ardından da yorumlanmaya değer bir film olmayacaktı…

İşin teknik kısmına gelince… Yönetmen Mark Raso’nun, filmin müziklerinin seçimi ve görüntü yönetmenliği işlerini ilk filmi “Copenhagen” (2014) da birlikte çalıştığı Agatha Kaspar ile Alan Poon’a teslim ederken, editörlük işini de daha önce Alejandro Amenábar ile de çalışmış olan Geoff Ashenhurst’a vermiş olduğunu görüyoruz…

Elbette filmin teknik kadrosu saydığımız bu isimlerle sınırlı değil… Bütün isimleri burada tek tek sıralamaya kalkarsak, eminiz bu iş sayfalar boyunca sürer… Fakat biz, çıkartılan işin kalitesini vurgulamak açısından bu kadar ismi saymış olmanın da yeterli olacağını düşünüyoruz…

Sonuç olarak, düşük bütçesine rağmen, sağlam oyuncu performansı ve kimi zaman yürek de burkan dramatik hikâyesi ile göz dolduran bu Netflix filmi için puanımız 3 olacak… Eğer türün meraklısıysanız, birkaç küfürlü ve belden aşağı konuşmalı sahnesine rağmen rahatlıkla ailecek de izlenilebilecek (bence izlenilmeli de) bu filmi kaçırmayın deriz…

Keyifli seyirler,

Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 19 Eylül 2018 günü saat 01.58’de yazılarak paylaşılmıştır...

ortalama film olmuş dramı güzel işlemişler özellikle ed harrisin oyunculuğunu beğendim yıllardır görüşmeyen baba oğul hikayesini anlatıyor ve onları ben i son günlerinde bir araya getirmeye calışan ben in yardımcısı ve hemşiresi matti ikna ediyorlar 10/6