Euphoria eleştirileri

“Euphoria”, İsveçli senarist ve yönetmen Lisa Langseth’in “Till det som är vackert / Pure” (2010) ve “Hotell” (2013) sonrası yine hem yazıp hem de yönettiği üçüncü uzun metrajlı sinema filmi…

Lisa Langseth’in bu üç filminin, kendisi dışındaki bir diğer ortak özelliği de başrolde sürekli olarak kendisi gibi İsveçli olan Academy ödüllü genç yetenek Alicia Vikander’in oynuyor olması…

Elbette, “Euphoria”nın oyuncu kadrosu sadece Alicia Vikander ile sınırlı değil…

Filmde en az Alicia Vikander kadar ünlü ve yetenekli Eva Green’in yanı sıra Charlotte Rampling ve Charles Dance gibi usta oyuncular da görev almışlar…

IMDB ve Rotten Tomatoes’daki olumsuz yorum ve düşük izleyici puanları nedeniyle biraz korkarak da olsa bu akşamın programına aldığımız “Euphoria”yı izleme işini az önce tamamladık…

Hayata ve insana dair son derece çarpıcı bir bakış açısı ile “surat da tokat gibi patlayan” mesajlar da veren sıra dışı bu filme dair ilk tepkimiz:

“İyi ki de izlemişiz” şeklinde oldu…

Kafası, yalnızlığının ve başarılamayan hayallerinin neden olduğu hayal kırıklıklarıyla dopdolu bir kadın olan Emilie’nin öfke ve nefretini kardeşi Ines’e kustuğu bir hikâyenin anlatıldığı “Euphoria” da, Alicia Vikander ve Eva Green, “oyunculuk tam da budur” dedirten müthiş bir performans sergilemişler…

Filmde, mekân, dekor ve kostüm seçimleriyle makyajdan efektlere kadar hemen her şey son derece başarılı…

Ancak yönetmenin kurgusuyla tam bir uyum içinde olmanın ötesinde kurguyu ve filmin mesajını güçlendiren öyle bir şey daha var ki, o da filmin müzikleri… Özellikle de Eva Green ile Charlotte Rampling’in dans ettiği sahne ile finalde çalan David Bowie’nin “Rock'n Roll Suicide” ı…

Lafın kısası, biz bu filme bayıldık…

Arşivimizin demirbaşları arasına da dâhil ettiğimiz son derece düşük bütçeli bu filmi, hayata dair farklı bir şeyler duymak ve görmek isteyen tüm sinemaseverlere hararetle öneriyoruz…

Olumsuz yorumlara aldırmadan izleyecek herkese keyifli seyirler,

Son bir not:
Tüm hakları bize ait olan bu yorumun orijinali; bir başka mecrada tarafımızca, 14 Haziran 2018 günü saat 00.44’de yazılarak paylaşılmıştır...

Konu çarpıcı. Kadro sağlam. Bir klasik değil ancak seyirciyi düşündüren, kimi zaman taraf tutmaya zorlayan, kimi zaman daha objektif bir tavır takındıran, nihayetinde seyirciyi içine çeken, bir şekilde hikayeye ortak eden, çarpıcı bir film. Çarpıcılıktan kastım sürekli bir duygusallık, bir çöküş, bir yükselme gibi şeyler değil. Film genel anlamda gayet sakin ilerliyor. Finali de öyle aslında. Daha fazlasını beklememek lazım. Bir Avrupa filmi dokusu hakim baştan sona.