Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
2,6
3 Puanlama
Karanlık Nehir hakkında görüşlerin ?
5
0 Eleştiri
4
0 Eleştiri
3
1 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
“Dark River”; senaryosunu da, Rose Tremain’in “Trespass” (2010) isimli romanından, yapımcıların önerisi doğrultusunda yer ve karakterleri değiştirerek serbest bir biçimde uyarlayarak yazan Clio Barnard’ın yönetmen koltuğunda oturduğu bir drama…
Prömiyeri,10 Eylül 2017’de Toronto Uluslararası Film Festivalinde yapılan ve 23 Şubat 2018 tarihinde İngiltere’de vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O nedenle bizde bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce yine filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, ensest ve aile içi çürümenin İngiltere kırsalı versiyonunun, iyi oyunculuk ve mükemmel görüntü yönetmeni performansı ile birleştirilerek anlatıldığı trajik bir öykü olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Babasının cinsel tacizleri üzerine çocuk yaşta terk ettiği aile yadigârı çiftliğe, aradan geçen 15 yılın ardından babasının ölümü sonrasında geri dönen Alice’in, döndükten sonra kardeşi Joe ve flashback geçişleri sayesinde öğrendiğimiz yıllar önce babasıyla yaşadıkları gerçekten de yürek burkan ve hatta normal bir insanın psikolojisini bozan bir durum…
Ama “spoiler” vererek henüz filmi izlememiş olanların ağzının tadını kaçırmak istemediğimiz için daha fazla ayrıntıya girmiyor ve filmin hikâyesine ilişkin faslı burada noktalıyoruz…
İşin oyunculuk kısmına gelince…
Alice karakterini canlandıran Ruth Wilson ile teselliyi alkolde aradığı için 7/24 sarhoş gezen kardeşi Joe’yu oynayan Mark Stanley’in performansları sahiden de izleyene parmak ısırtacak cinsten…
Elbette Alice ve Joe isimli bu iki kardeşin babaları Richard rolünde, filmin sadece flashback bölümlerinde de olsa İngiliz sinemasının önemli isimlerinden Sean Bean’i görmek de ayrı bir seyir keyfi…
Girişte dikkat çektiğimiz bir diğer husus, görüntü yönetmeni ve aynı zamanda da filmin ana kameramanı olan Primetime Emmy ödüllü Brezilyalı Adriano Goldman’ın çektiği ve insana, “Şimdi oralarda olmak vardı anasını satayım” dedirten yağlı boya tablo canlılığındaki muhteşem doğa manzaraları…
Eğer şu ana kadar yazdıklarımızı şöyle kısaca bir toparlayacak olursak; “Dark River”ın, sırf hikâyesi, oyuncularının performansı ve enfes görüntüleri nedeniyle dahi izlenilmeyi fazlasıyla hak eden bir film olduğunu bir kez daha vurgulamamız gerekiyor…
Peki, hepsi bu kadar mı?
Tabii ki değil…
Fakat geri kalanını bulma işini de, yorumumuz sonrasında meraka kapılarak filmi izleyecek olanlara bırakıyoruz…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda da olduğu gibi yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı da bu kez; farklı lezzetlerin tadını çıkartmayı seven sinemasever dostlara, İstanbul Sözleşmesi’ne de sahip çıkarak, “Temel amaçlarından biri, çocuklara yönelik aile içi cinsel istismar ve benzeri trajik olaylara karşı duyarlığı artırmak olan bu türden düşük bütçeli filmleri de izleme listelerinizden eksik etmeyin” diye seslenerek kullanmak isteriz…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3 verdiğimiz bu film için önerimiz de, eğer halen izlemediyseniz olumsuz puan ve yorumlara aldırmadan “bir şans da siz verin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Prömiyeri,10 Eylül 2017’de Toronto Uluslararası Film Festivalinde yapılan ve 23 Şubat 2018 tarihinde İngiltere’de vizyona giren filmin, hâlihazırda IMDB, Rotten Tomatoes ve Metacritic gibi mecralarda ciddiye alınacak miktarda oydan oluşan bir izleyici ve yorumcu puanı ortalaması mevcut değil…
O nedenle bizde bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle bizzat kendimiz mercek altına alarak incelemeye ardından da puanlamaya çalışacağız…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce yine filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, ensest ve aile içi çürümenin İngiltere kırsalı versiyonunun, iyi oyunculuk ve mükemmel görüntü yönetmeni performansı ile birleştirilerek anlatıldığı trajik bir öykü olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Babasının cinsel tacizleri üzerine çocuk yaşta terk ettiği aile yadigârı çiftliğe, aradan geçen 15 yılın ardından babasının ölümü sonrasında geri dönen Alice’in, döndükten sonra kardeşi Joe ve flashback geçişleri sayesinde öğrendiğimiz yıllar önce babasıyla yaşadıkları gerçekten de yürek burkan ve hatta normal bir insanın psikolojisini bozan bir durum…
Ama “spoiler” vererek henüz filmi izlememiş olanların ağzının tadını kaçırmak istemediğimiz için daha fazla ayrıntıya girmiyor ve filmin hikâyesine ilişkin faslı burada noktalıyoruz…
İşin oyunculuk kısmına gelince…
Alice karakterini canlandıran Ruth Wilson ile teselliyi alkolde aradığı için 7/24 sarhoş gezen kardeşi Joe’yu oynayan Mark Stanley’in performansları sahiden de izleyene parmak ısırtacak cinsten…
Elbette Alice ve Joe isimli bu iki kardeşin babaları Richard rolünde, filmin sadece flashback bölümlerinde de olsa İngiliz sinemasının önemli isimlerinden Sean Bean’i görmek de ayrı bir seyir keyfi…
Girişte dikkat çektiğimiz bir diğer husus, görüntü yönetmeni ve aynı zamanda da filmin ana kameramanı olan Primetime Emmy ödüllü Brezilyalı Adriano Goldman’ın çektiği ve insana, “Şimdi oralarda olmak vardı anasını satayım” dedirten yağlı boya tablo canlılığındaki muhteşem doğa manzaraları…
Eğer şu ana kadar yazdıklarımızı şöyle kısaca bir toparlayacak olursak; “Dark River”ın, sırf hikâyesi, oyuncularının performansı ve enfes görüntüleri nedeniyle dahi izlenilmeyi fazlasıyla hak eden bir film olduğunu bir kez daha vurgulamamız gerekiyor…
Peki, hepsi bu kadar mı?
Tabii ki değil…
Fakat geri kalanını bulma işini de, yorumumuz sonrasında meraka kapılarak filmi izleyecek olanlara bırakıyoruz…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda da olduğu gibi yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı da bu kez; farklı lezzetlerin tadını çıkartmayı seven sinemasever dostlara, İstanbul Sözleşmesi’ne de sahip çıkarak, “Temel amaçlarından biri, çocuklara yönelik aile içi cinsel istismar ve benzeri trajik olaylara karşı duyarlığı artırmak olan bu türden düşük bütçeli filmleri de izleme listelerinizden eksik etmeyin” diye seslenerek kullanmak isteriz…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3 verdiğimiz bu film için önerimiz de, eğer halen izlemediyseniz olumsuz puan ve yorumlara aldırmadan “bir şans da siz verin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler