Gringo eleştirileri

idare eder, çokta beğendiğimi söyleyemem.. filmin çoğu yerinde sıkıldım kapatmamak için zor tuttum kendimi ama sonunu getirebildim.. genel itibari ile sıkıcı bir film ne bir aksiyon var ne de komedi var hiç biri yok.. sadece son 10 dk lık finale sıkıştırılmış aksiyon sahnesiyle, aralara nadir olarak serpilmiş komedi unsurlarıyla ve en çokta gereksiz boş diyaloglarla dolu bir film..

Hani uzun bir otobüs yolculuğu sırasında araçtaki filmleri yoklarken hiç görmediğiniz, sıradan bir film denk gelir ya? İşte Gringo, o filmlerden biri olmaya aday. Bu film tıpkı Netflix'in Bright veya The Cloverfield Paradox filmleri gibi sinema yerine sadece evde izlenmek için yapılmış, sıkılmadan izlemenize rağmen bittiğinde hiçbir iz bırakmayan yapımlardan birisi. Eğer Gringo'yu izlerken beklentileriniz sadece bundan ibaretse, o halde bu film sizi bir nevi tatmin edebilir.

Ünlü oyuncu Joel Edgerton'ın abisi Nash Edgerton'ın ikinci uzun metrajlı yönetmenlik denemesinin başrolünde David Oyelowo, Charlize Theron, Amanda Seyfried ve enteresan bir şekilde Joel Edgerton var. Bu film, Meksika'da mahsur kalan iş adamı Harold Soyinka'nın kendisini uyuşturucu kartellerinin arasında bulup hayatta kalmasını, bu esnada da patronu Richard Rusk ile Elaine Markinson'ın çalıştığı şirkette yapacağı büyük planları ortaya çıkarmaya çalışmasını anlatıyor. Filmin kendisi bu kadar dakik olmasa bile, bu konunun filmle bir nevi alakası olduğunu söyleyebilirim.

Önce Gringo'nun iyi yaptığı şeylerden konuşalım. Oyuncu kadrosunun yarısı oldukça başarılıydı. Selma ve Interstellar gibi ciddi filmlerde boy gösteren David Oyelowo, burada epey komik bir performansa imza atmış ve filme adeta can katmış. Oyelowo, filmde gerçekten çabalayan oyunculardan birisiydi ve onun etkisi rahatlıkla görülüyor. Charlize Theron için de aynı şeyi söyleyebilirim. Theron, canlandırdığı sivri tipleme ile bulunduğu her sahneyi çalmayı başarıyor.

Ayrıca ilginç bir şekilde, film sıkıcı değildi. Gringo'nun içerisinde konu namına yaşanan fazla bir şey yok. Basit olan hikayesi 110 dakika gibi aşırı uzun bir süreye yayılmış olsa da, film esnasında canımı sıkan hiçbir sahne yoktu aslında. Çünkü bu film hiç çabalamamış de ondan. Bunu size izah etmeme izin verin; normalde böyle basit filmler oldukları şeyle yetinmeyip bundan daha fazlası olmak için gereğinden fazlası olmaya çalışır ve bu yüzden de olduğundan çok daha kötü bir duruma düşer. Bu filmse, hiçbir şeyi denememeyi tercih etmiş. Bu sayede Gringo, harika olmak için değil, kötü olmamaya çalışıyor. Böylece Gringo, sıradan bir izle-unut filmi olmayı başarıyor.

Fakat Gringo'nun fazla çabalamamasının yanı sıra, bu filmin sınıfta kaldığı bir sürü taraf da vardı. Yönetmenlik koltuğunda Nash Edgerton'ın etkisi hiç fark edilmiyordu. Kamera hareket etmekten yoksundu adeta. Filmdeki bütün sahnelerde kamera hep sabitti ve yapılan her şey planlanmış gibiydi. Bu da filme oldukça sıradan, stilden yoksun bir hava katmış. Bu yüzden ne filmdeki karakterleri, ne de yaşanan durumun aciliyetini hissediyorsunuz. 2 saat boyunca ekrana sıkılmadan boş boş bakmış oluyorsunuz sadece.

Ayrıca filmin senaryosu bayağı tembelceydi. Gringo'nun bir kara komedi filmi olduğunu anlıyorum ama film, ne yaşanan karanlık durumları, ne de komik şakaları seyirciye doğru düzgün yansıtabilmiş. Bu tür sahnelerde tonun daha farklı bir hal alması gerekirken her bir sahne birbirinin aynısıymış gibi hissettiriyor. Bu yüzden senaryo iyice tembelleşiyor ve hikayeyi ilerletmek için gelişmelere değil, hikayeyle alakalı olan birbirinden bağımsız karakterlerin tesadüfi bir şekilde karşılaşmasıyla ilerliyor. Karakterler gelişmelere değil, gelişmeler karakterlerin ayağına geliyor. Mesela filmde Amanda Seyfried'in karakteri sırf bundan ibaretti. Seyfried'in Oyelowo ile karşılaştığı tek bir sahne dışında Seyfried'in karakteri bu filmde yer almasaydı, sonuç çok daha iyi olabilirdi.

Bu arada oyunculuklara yeniden değinmişken, yardımcı oyunculardan Sharlto Copley ve Joel Edgerton'ın performansları bende büyük bir hayal kırıklığı yarattı. Normalde bu ikili bulundukları filmin en iyi yanları olurken (Hardcore Henry / The Gift gibi) bu filmdeyse fazlasıyla sıradandılar. Onların karakterleri herhangi birisi tarafından oynanabilirdi ve sonuç değişmezdi bile.

Kısacası Gringo, beklentilerim düşük olduğu için izlerken hayal kırıklığına uğramadığım ama bir yandan da içeriğinden hiçbir şekilde etkilenmediğim bir filmdi. Bazı zayıf performanslar ve tembel senaryosu bir yana, bu film gerek karanlık renk paleti ve gerek sabit kamera açıları olsun, öyle sıkıcı ve sıradan çekilmiş ki, hiçbir şekilde etkisini ortaya koymayan bir film çıkmış ortaya. Gerçi film bu konuda o kadar çabalamadığı için günün sonunda rezalet değil de, sadece zararsız bir iş çıkmış. Sinema yerine evde 1 kereliğine sıkılmadan izleyip, biter bitmez de unutacağınız bir film izlemek istiyorsanız, muhtemelen Gringo sizin için uygun bir seçim olacaktır. Fakat bu hafta vizyonda iyi bir film arıyorsanız, Gringo'yu direk es geçmenizi tavsiye ederim.

FİLMİN İYİ YANLARI:

+ David Oyelowo ve Charlize Theron'ın etkili performansları.

+ Film fazla çabalamadığı için o kadar çok şey de boşa harcanmış hissi uyandırmıyor.

+ Kendisini izlettirmesi.

FİLMİN KÖTÜ YANLARI:

- Stilden yoksun olan bir işleniş, zayıf senaryo.

- Yardımcı oyuncuların fazlasıyla sıradan olması.

TOPLAM PUAN: 5/10