Grave eleştirileri

Senaryosunu da kaleme almasının yanı sıra...

İlk uzun metrajlı (debut) sinema filmini çeken Julia Ducournau'nun yönetmen koltuğunda oturmakta olduğu "Grave"; Los Angeles Sinema Okulu standartları çerçevesinde değerlendirdiğimizde...

Korkunun, "Psikolojik (Psychological)" ve yamyamlık da ihtiva etmesi sebebiyle "Zombi (Zombie)" alt kategorilerinde...

Değerlendirilmesi gerektiğini düşündüğümüz...

Gizemini de uzunca bir süre koruyan...

Bir korku gerilim olarak geliyor karşımıza...

***

Gelin isterseniz...

14 Mayıs 2016 tarihindeki dünya prömiyerinin yapıldığı Cannes Film Festivali'nde gösterildiği "Directors' Fortnight or Critics' Week"de...

FIPRESCI Ödülü'ne layık görülen bu sıra dışı filme biraz daha yakından bakalım...

***

Kendisini götürüp...

Ablası Alexia'nın da (Ella Rumpf) okumakta olduğu veteriner okuluna bırakan...

Annesi (Joana Preiss) ve babası (Laurent Lucas) kadar vejetaryen olan 16 yaşındaki Justine (Garance Marillier)...

Ebeveynlerinin de...

Hem tanışıp hem de mezun oldukları o okulu bitirdiğinde...

Aynen onlar gibi bir veteriner de olacaktır...

***

Neyse...

İşte bu genel çerçeve içerisinde Justine...

Okul yurtlarındaki ilk gecesinde...

Çaylaklara yönelik olarak...

Üst sınıf öğrencilerinin düzenlediği çılgın "hoş geldiniz" partisinde...

Eşcinsel oda arkadaşı Adrien (Rabah Nait Oufella) ile de tanışır...

***

Ki...

Çılgınlıkta sınır tanımayan...

Söz konusu usta öğrenciler...

Ertesi günde...

Yeni başlayanlara dair beklenmedik davranışlarını sürdürmeye devam eder...

***

Üstelik bir de...

Justine dahil herkesi...

Çiğ tavşan böbreği yemeye zorlarlar...

***

Ancak...

Maruz bırakıldığı bu zorlama sonrasında oluşan...

Gıda zehirlenmesi nedeniyle Justine'in vücudunda...

Kaşıntı ve döküntü meydana gelse de...

***

Bu durum zamanla...

Ablası Alexia'nın da yönlendirmesiyle...

Neredeyse vahşete dönüşecek...

Et yeme arzu ve alışkanlığı halini de alır...

***

Fakat...

"Spoiler" vermek suretiyle...

Fırsat bulup da bugüne kadar bu filmi izleyememiş olanların ağızlarının tadını kaçırmamak amacıyla biz de...

İşte tam da bu önemli dönüm noktasındayken...

Anlatımımızı bitiririz...

Dakika 30...

***

"Bu kadarı da olmaz ki" diyeceğinizden...

Kesinlikle emin olduğumuz filmin geride kalanında siz değerli sinemasever dostlarımızı; ters köşe sürprizlerin ardı ardına sıralanacağı, 69 dakikalık bir bölüm daha bekliyor olacak...

***

Emek verilerek ve benzeri bir örneğine rastlamanızın da asla mümkün olamayacağı; alışılmış "nesir" tarzının dışındaki, yüzyıllar içinde güzel Türkçemize yavaş yavaş sızarak eklemlenmiş Arapça, Farsça ve Avrupa kökenli sözcükler bütününe entelektüel taklaların attırıldığı...

"Irkçılık", "faşizm", "homofobi" ve doğruluğunun bilimsel olarak kanıtlanması imkansız bir metafizikten ibaret olan "inanç övücülük" yahut da "yericilik" içermediği için...

Ezberleri bozan "lirik" bir anlatım dili de benimsenmek yoluyla...

25 - 30 kelimelik Türkçe bilgi haznesinin ötesine geçilerek yazılmış, bir başka "özgün" yorumda yeniden buluşmak dileğiyle...

Keyifli seyirler,

Bir kızın kendisiyle tanışmasını izliyoruz. Bu esnada çekilen bazı sahneler rahatsız edici fakat abartılı değil. Justine, yamyam olduğunu fark etmesiyle birlikte adeta kendisiyle savaşıyor. Bence filmi güzel yapan da bu. Açlık ve ahlaki değerler arasındaki savaş. Filmdeki en sağlam sahneler de Justine'nin kendisine ve ablasına karşı çıkmaya çalıştığı sahneler. Açlığını bastırmak işin kolay kısmı. Zor olan ise bununla savaşmak. Filmin beğenmediğim tarafları da var tabi ki. Üniversitede yapılan karşılama töreninin bu kadar abartılı olması filmi gerçeklikten uzaklaştırıyor. Justine'nin 16 yaşına kadar vejetaryenliği sorgulamaması ya da ailenin bununla ilgili hiçbir şey konuşmaması da mantıksız geldi bana. Yine de her şeyin birbiriyle benzer olduğu bu zamanda denk geldiğim sıra dışı bir film. Bu yüzden 3,5/5

Fransızlar her zaman kaliteli film yaparlar. Korku dalında olmasa da gerilim dalında güzel bir film olmuş. Bu tarz bir filmi başka bir açıdan ele almışlar. Filmde ki bir çok okul sahnesi, şu iki kardeşin yaptıklarından daha iğrenç geldi bana. Yozlaşmış bir toplumun, gençliğin en yozlaşmış hali de yam yam olmalarıdır herhalde.

Tahminimden fazla beğendim. Çok farklı olduğu kesin. Evet, rahatsız edici bir tavrı var ve filmin aslında en büyük kozlarından biri bu. Ancak yine de pek çok seyirci gibi 'yarısında çıktım, midem bulandı, bayıldım, kustum' seviyesinde olduğunu da düşünmüyorum filmin. Çok daha sert filmler var kuşkusuz. Sanıyorum seyirci yalnızca o sahnelerden değil de, filmin tam da başarılı olma gerekçesi diyebileceğimi, hikaye ve karakterler ile birlikte yaratılan gerginliğin, merakın, hissiyatın etkisinde oldukları için bu kadar etkilendiler. Oyuncular müthiş. Yönetmenin tarzını ve cesaretini de sevdim. Müzik kullanımı, mekanlar, senaryo her şey filme cuk oturmuş. Altyapısında pek çok felsefi soru ve olgu da barındırıyor. Sarsılmak istiyorsanız mutlaka görmeniz gerekir.

Film düşünülerek yapılmış.Sahne geçişleri,onunda insan olduğunu hatırlatmalar,ama herkesin farklı olduğu gibi onun da farklı olduğu izlenmeli bence.Fransız filmlerini sevenler.E ne duruyorsunuz?

Farklıydı fakat o kadar aman amanda değildi. Korku kategorisinde olmamalı bu film alakası yok korkuyla. Psikolojik gerilim olabilir. Eğer devamı gelirse ve neden böyleler sorusu cevaplanırsa film süper olur. Ama böyle yarım bırakılırsa amaçsız berbat saçma bişey olur. Konu güzel evet mideyi zorlayabilir ama çok daha sertlerini izledim. Beni çok etkilemedi midem falan bulanmadı belkide daha kötülerini gördüğüm içindir. Cinsellik çok fazla ve gereksizdi. Asla aile ile birlikte izlenmez. Tavsiye edebileceğim bi film değil. Ve umarım filmin devamını yaparlar...

Film konu bakımından fena değil. Korku türü olarak tanıtılmış ancak filmin türünün korkudan ziyade psikolojik gerilim olduğunu düşünüyorum. Biraz farklı bir yaklaşımla olayları ele almış. Mesela bu tarz konusu olan filmlerde hep yamyamın vahşeti yada da onun kurbanı ön planda olurken bu filmde ahlaki açıdan kendini sorgulayan frenlemeye çalışan bir yamyam görüyoruz, kısacası filmdeki her şey aslında İd, ego, süperego çatışmasını temsil ediyor. Bunun dışında bazı sahneler çok abartı hatta saçma olsa da filmi sıkılmadan izledim diyebilirim. tüm bunlara ek olarak daha az müstehcenlik ve anarşizmin olduğu bir okul, kurguya daha çok katkıda bulunurdu.

Gerçekten iğrenç kötü bir film.Senaryo desen yok.Karakterler o kadar aptal ki.İzlerken yönetmeni pataklamak istedim. G*t görmekten bıktım izlerken.Sakın izlemeyin.Çok pişmanım.Olan internetime oldu.