Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
2,8
90 Puanlama
Ay Işığı hakkında görüşlerin ?
5
2 Eleştiri
4
4 Eleştiri
3
4 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
4 Eleştiri
0
5 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
filim chiron adında bir çocuğun çocukluktan yetişkinliğe kadar yaşadığı hayatı anlatıyor ay ışığı filmi dram filmi olmasına rağmen bende hiçbir etki etmedi zaten duygusal bir insan değilim ama oyunculuklar ortalama ve film üç bölümden oluşuyor.
1.bölüm:ufaklık
2.bölüm:chiron
3.bölüm:kara
Film bence iyiydi filmin bazı yerlerinde müstehcen içerikli sahneler vardı filme Puanım 10/6
1.bölüm:ufaklık
2.bölüm:chiron
3.bölüm:kara
Film bence iyiydi filmin bazı yerlerinde müstehcen içerikli sahneler vardı filme Puanım 10/6
Bir şey anlatıyormuş gibi yapıp aslında hiçbir şey anlatmayan film.
Tamamen konu yoksunluğu.
Film eleştirisi konusunda acımasız davranmayı sevmem ama kesinlikle hayatımda izlediğim en kötü filmdi.
1 saat 50 dakika kocaman bir boşluk.
Kesinlikle bulaşmayın bu rezilliğe.
Tamamen konu yoksunluğu.
Film eleştirisi konusunda acımasız davranmayı sevmem ama kesinlikle hayatımda izlediğim en kötü filmdi.
1 saat 50 dakika kocaman bir boşluk.
Kesinlikle bulaşmayın bu rezilliğe.
Senaryosunu da Tarell Alvin McCraney’in “In Moonlight Black Boys Look Blue” isimli basılmamış yarı otobiyografik tiyatro oyunundan uyarlayarak yazan Barry Jenkins’ın yönetmen koltuğunda oturduğu “Moonlight”, filmin önemli karakterlerinden Chiron ve Kevin’ın çocukluktan yetişkinliğe geçişlerinin anlatıldığı üç bölümlük, insana “Hadi ya?” dedirten bir hikâyeye sahip…
“Homofobik” ön yargıya sahip olanların "tüm ayarlarını" alt üst edecek olan film uyuşturucu satıcısı Küba asıllı Juan (Mahershala Ali) ile “Litte / Ufak” lakaplı Chiron’un (Alex R. Hibbert) Miami, Liberty City’de yollarının kesiştiği sahneler ile başlar…
İ. Little:
Her zaman olduğu gibi okuldaki çocukların şiddetine maruz kalarak kaçan dokuz yaşlarındaki Chiron, bir eroinman evine sığınır…
Olayın farkına varan Juan, çocuğu bir restoranda önce yemeğe sonrada ağzından laf almak üzere kendi evine götürür…
Zira kız arkadaşı Teresa’nın (Janelle Monáe) onu konuşturabileceğini düşünmektedir…
Ama yine ağzını sadece yemek için açan ufaklık, ısrarlara dayanamaz ve çok geçmeden de çözülür…
Annesi ile yaşadığı evin adresini vermeyi reddeden küçük Chiron o geceyi, hemencecik ısındığı Juan ve Teresa’nın yanında geçirir…
Juan sabah Chiron’u götürerek annesi Paula’ya (Naomie Harris) teslim eder…
Sokakta diğer çocuklarca sürekli tartaklanarak hakarete uğrayan Chiron’a en yakın arkadaşı Kevin (Jaden Piner), ezik davranarak bu tiplerin kendisine sataşmasına izin vermemesini öğütler…
Babasına ne olduğunu hiçbir şekilde öğrenemediğimiz Chiron’un durumundan fazlasıyla etkilenerek, bir anlamda onu himayesi altına almış olan Juan, çocuğu denize yüzmeye götürür…
Eve dönüşte harçlık vermeyi de ihmal etmez…
Chiron’un içeriye girdiğinde gördüğü şey, tanımadığı bir erkeğin annesine eşlik ediyor olmasıdır…
Aslında bu Chiron için artık vaka-ı adiyedendir de…
Zaten Juan’da uyuşturucu müptelası Paula’yı müşterisi olarak kendisinden sürekli mal alan aynı erkekle kafayı dumanlarken yakalamıştır…
Bu arada annesinden nefret etmekte olan Chiron, evlerine gittiği Juan ile Teresa’ya eşcinsellikle ilgili (o an için yanıtsız kalan) sorular yöneltir…
Ve…
İİ. Chiron:
On altı yaşına gelen Chiron’un başı, okulda zorbalık yaparak hayatını zindana çeviren Terrel (Patrick Decile) ile fena halde derttedir…
Okuldan çıkıp eve gittiğinde Chiron’a annesi:
“Bu akşam bir arkadaşım gelecek, kendine kalabilecek bir başka yer bul” deyince, o da soluğu Teresa’nın yanında alır…
Yalnız öldüğü için artık Juan yoktur ortalıkta…
Hepsi bu kadar mı?
Elbette değil…
Şu ana kadar sadece Chiron’un içinde bulunduğu durum ve ortamı anlayarak kısaca özetlemeye çalıştık…
Geride Chiron’un kendi cinsel kimliğini keşfetmesinin yanı sıra hayatının normal akışını değiştirecek sahneler ile olgun yaştaki Chiron (Trevante Rhodes) ve Kevin’ın (André Holland) son hallerini keşfedeceğimiz “İİİ. Black” adında son bir bölüm daha bulunmakta…
Eğer halen izlemediyseniz, 4 milyon dolar gibi mütevazi bir bütçeyle çekilerek “Yılın En İyi Filmi”, “En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu” (Mahershala Ali) ve “En İyi Senaryo Uyarlaması” kategorilerinde üç Academy Ödülünü birden kazanan bu filmi kaçırmamanızı önereceğiz…
Keyifli seyirler,
“Homofobik” ön yargıya sahip olanların "tüm ayarlarını" alt üst edecek olan film uyuşturucu satıcısı Küba asıllı Juan (Mahershala Ali) ile “Litte / Ufak” lakaplı Chiron’un (Alex R. Hibbert) Miami, Liberty City’de yollarının kesiştiği sahneler ile başlar…
İ. Little:
Her zaman olduğu gibi okuldaki çocukların şiddetine maruz kalarak kaçan dokuz yaşlarındaki Chiron, bir eroinman evine sığınır…
Olayın farkına varan Juan, çocuğu bir restoranda önce yemeğe sonrada ağzından laf almak üzere kendi evine götürür…
Zira kız arkadaşı Teresa’nın (Janelle Monáe) onu konuşturabileceğini düşünmektedir…
Ama yine ağzını sadece yemek için açan ufaklık, ısrarlara dayanamaz ve çok geçmeden de çözülür…
Annesi ile yaşadığı evin adresini vermeyi reddeden küçük Chiron o geceyi, hemencecik ısındığı Juan ve Teresa’nın yanında geçirir…
Juan sabah Chiron’u götürerek annesi Paula’ya (Naomie Harris) teslim eder…
Sokakta diğer çocuklarca sürekli tartaklanarak hakarete uğrayan Chiron’a en yakın arkadaşı Kevin (Jaden Piner), ezik davranarak bu tiplerin kendisine sataşmasına izin vermemesini öğütler…
Babasına ne olduğunu hiçbir şekilde öğrenemediğimiz Chiron’un durumundan fazlasıyla etkilenerek, bir anlamda onu himayesi altına almış olan Juan, çocuğu denize yüzmeye götürür…
Eve dönüşte harçlık vermeyi de ihmal etmez…
Chiron’un içeriye girdiğinde gördüğü şey, tanımadığı bir erkeğin annesine eşlik ediyor olmasıdır…
Aslında bu Chiron için artık vaka-ı adiyedendir de…
Zaten Juan’da uyuşturucu müptelası Paula’yı müşterisi olarak kendisinden sürekli mal alan aynı erkekle kafayı dumanlarken yakalamıştır…
Bu arada annesinden nefret etmekte olan Chiron, evlerine gittiği Juan ile Teresa’ya eşcinsellikle ilgili (o an için yanıtsız kalan) sorular yöneltir…
Ve…
İİ. Chiron:
On altı yaşına gelen Chiron’un başı, okulda zorbalık yaparak hayatını zindana çeviren Terrel (Patrick Decile) ile fena halde derttedir…
Okuldan çıkıp eve gittiğinde Chiron’a annesi:
“Bu akşam bir arkadaşım gelecek, kendine kalabilecek bir başka yer bul” deyince, o da soluğu Teresa’nın yanında alır…
Yalnız öldüğü için artık Juan yoktur ortalıkta…
Hepsi bu kadar mı?
Elbette değil…
Şu ana kadar sadece Chiron’un içinde bulunduğu durum ve ortamı anlayarak kısaca özetlemeye çalıştık…
Geride Chiron’un kendi cinsel kimliğini keşfetmesinin yanı sıra hayatının normal akışını değiştirecek sahneler ile olgun yaştaki Chiron (Trevante Rhodes) ve Kevin’ın (André Holland) son hallerini keşfedeceğimiz “İİİ. Black” adında son bir bölüm daha bulunmakta…
Eğer halen izlemediyseniz, 4 milyon dolar gibi mütevazi bir bütçeyle çekilerek “Yılın En İyi Filmi”, “En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu” (Mahershala Ali) ve “En İyi Senaryo Uyarlaması” kategorilerinde üç Academy Ödülünü birden kazanan bu filmi kaçırmamanızı önereceğiz…
Keyifli seyirler,
Sırf oscar almış diye izleyip hayal kırıklığına uğradığım film. Bütün klişeleri kullanmışlar, bir de buna sanat filmi havası katsın diye uzun uzun bakışmalar, klasik müzikli sahneler eklemişler. sinema tiyatro bölümü öğrencilerinin düşük bütçeli filmleri gibi bir şey çıkmış ortaya. Bittiğinde yaşadığım hayal kırıklığını hala sindiremedim. Yorumları da sonradan okudum ve anladım ki yalnız değilim. İsyana devam; 'bunun neresine verdiniz oscarı?' her filmde/eserde mutlaka kendimden bir şey bulurum. Filmin sonuna kadar bir his aradım ama sıfır sıfır...
Konunun eşcinsellik olmasına mı verildi oscar? En ufak bir mesaj alamadım. Irkçılık mı dedim, neredeyse tüm karakterler siyahi ve yine zararları birbirlerine. En ufak ana tema bulamadım. 'uyuşturucunun insanın hayatını nasıl mahvettiğini mi anlatıyor acaba' dedim, o da yok soru işareti...
Boşa geçmiş 1 saat 50 dakika
Konunun eşcinsellik olmasına mı verildi oscar? En ufak bir mesaj alamadım. Irkçılık mı dedim, neredeyse tüm karakterler siyahi ve yine zararları birbirlerine. En ufak ana tema bulamadım. 'uyuşturucunun insanın hayatını nasıl mahvettiğini mi anlatıyor acaba' dedim, o da yok soru işareti...
Boşa geçmiş 1 saat 50 dakika
benim hayatım daha aksiyon dolu, daha sürekleyicidir diye mukayese edeceğiniz bir film.Zamanınız varsa ve merak edecekseniz izleyin.
Film, Miami'de yaşayan bir çocuğun hayatındaki üç dönemini anlatıyor. Fazla durağan bir filmdi. Bu nedenle filmi izlerken dikkatin dağılması kolay oluyor. Ama bu filmin kötü olduğu anlamına gelmiyor. Bazı filmler sessizliği kullanarak daha etkileyici olurlar. Bu film de onlardan biriydi. Filmin hikayesi şu şekilde; Chiron adlı bir çocuk sürekli arkadaşları tarafından ezilen, içine kapanık biridir. Bir gün Juan onu bulur ve onunla ilgilenir. Juan onu eğlendirmek için onunla birtakım etkinlikler yapar. Bu bölümde Chiron'un nasıl büyüdüğünü, arkadaşlarıyla ve annesiyle ilişkisini görüyoruz. İkinci bölümde Chiron lise çağındadır. Bu dönemde de ezilmişlik duygusunu kendinden atamamıştır. Bu dönemde Chiron'un cinsel yöneliminin eşçinsellik olduğunu öğreniyoruz. Kevin ile ilişkiye girer. Daha sonra lisede Chiron'a sinir olan arkadaşları Kevin'e onu dövdürtürler. Daha sonra Chiron kendini dövdürtenlerden birine saldırır ve hapse girer. Buradan sonra üçüncü bölüme geçilir. Üçüncü bölümde çok farklı bir Chiron karşımıza çıkar. Her bölümünde farklı bir ismi olur. Bu bölümdeki ismi "Black"tir. Bu bölümde uyuşturucu işine girip çok para kazandığını görüyoruz. Daha sonra eski arkadaşı Kevin ile buluşur ve eski günleri yâd ederler ve film sona erer.
Filmde neredeyse hiç hareketli sahne yoktu, hep durgunluk vardı. Filmin senaryosunu yeterli bulmadım. Yönetmen, Chiron'u daha iyi anlayabilmemiz için daha etkili bir senaryo ve sahneler çekmiş olsaydı filmin etkileyiciliği daha fazla olurdu. Film güzel ama fazla duygu veremediğini düşünüyorum. Bu hikayeden daha duygusal bir sonuç çıkabilirmiş. Görüntü yönetmenliği iyiydi ancak bazı sahnelerde kameranın oynaması seyir zevkini azaltıyordu. Filmde gerçekçilik öğesinin hakkını verelim. Gerek oyuncular olsun, mekânlar olsun, oyuncuların kullandığı dil olsun gerçekçi bir yapı oluşturmuşlar. Filmin anlatmak istediği şey şu idi bence; Çocuklukta nasıl büyüdüğümüz, kimler tarafından yetiştirildiğimiz, ilerideki hayatımız için çok önemlidir ve ilerideki hayatımızı fazlasıyla etkiler.
Bir çocuğun hayatındaki üç dönemini anlatan, nasıl özelliklere sahip biri olduğunu, annesi ve arkadaşlarıyla nasıl ilişki kurduğunu anlatan, küçüklük yaşlarındayken yaşadıklarının gelecekte seni etkiyebileceğinin vurgusunu yapan, En İyi Film de değil 3 tane Akademi ödülüne sahip bir film.
Filme verdiğim puan= 7,7
Filmde neredeyse hiç hareketli sahne yoktu, hep durgunluk vardı. Filmin senaryosunu yeterli bulmadım. Yönetmen, Chiron'u daha iyi anlayabilmemiz için daha etkili bir senaryo ve sahneler çekmiş olsaydı filmin etkileyiciliği daha fazla olurdu. Film güzel ama fazla duygu veremediğini düşünüyorum. Bu hikayeden daha duygusal bir sonuç çıkabilirmiş. Görüntü yönetmenliği iyiydi ancak bazı sahnelerde kameranın oynaması seyir zevkini azaltıyordu. Filmde gerçekçilik öğesinin hakkını verelim. Gerek oyuncular olsun, mekânlar olsun, oyuncuların kullandığı dil olsun gerçekçi bir yapı oluşturmuşlar. Filmin anlatmak istediği şey şu idi bence; Çocuklukta nasıl büyüdüğümüz, kimler tarafından yetiştirildiğimiz, ilerideki hayatımız için çok önemlidir ve ilerideki hayatımızı fazlasıyla etkiler.
Bir çocuğun hayatındaki üç dönemini anlatan, nasıl özelliklere sahip biri olduğunu, annesi ve arkadaşlarıyla nasıl ilişki kurduğunu anlatan, küçüklük yaşlarındayken yaşadıklarının gelecekte seni etkiyebileceğinin vurgusunu yapan, En İyi Film de değil 3 tane Akademi ödülüne sahip bir film.
Filme verdiğim puan= 7,7
Ben filmi hakikaten çok beğendim. Diyalog ağırlıklı bu film üç kısım içerisinde bir insanın büyümesini anlatıyor. Bu sefer büyüyen eşcinsel bir çocuk, eşcinsel bir ergen ve eşcinsel bir adam. Birinci bölümde baş karakterimiz çocukluğunda neden farklı olduğunu anlayamıyor, ikincisinde farklılığından kaçmaya çalışıyor, üçüncüsünde ise toplumda hayatta kalabilmek için gizlediği ve bastırdığı bu yönünü geçmişine dönerek aşıyor ya da o yönüne temas etmiş oluyor. Bu anlamda hakikati hakkında nesnel bilgisi az olan, ya da bu bilgisi toplum tarafından tam anlamıyla kabul edilmeyen ama yaşamak zorunda kaldığı kendi gerçeğini yadsımamak, bunu kabullenmek, bunu ifade etmek zorunda olan bir insanın hikayesinin anlatıldığı Moonlight, aksiyon bekleyen insanları tatmin etmiyor, doğal olarak, çünkü her üç bölümde de gördüğümüz gibi, filmin tamamına yayılan sükünet hissi, aceleye gelmeyen, ağırdan alan; pozlardan, yalancı ve samimiyetsiz imajlardan öte insan duygularıdır diyen, anlamak için hikayesini ağır anlatan ve olayların akışını değil duyguların yayılarak başkaları tarafından empati kurulabilmesini, hissedilebilmesini talep eden bir eser bu. Bir gerçeği anlamak için olayların hızlı hızlı akışını talep etmemizi değil, duyguların ağır ağır çökmesini ve yayılmasına duygudaş olmamızı istiyor bizden. Bu anlamda kesinlikle çok iyi bir eser olduğunu düşünüyorum.
Durağan, sıkıcı, dünyanın öbür ucunda bir gay zenci hangi şartlarda yaşıyor ,neden ve nasıl gay oluyor konusunu işleyen bir film
Puanina aldanmayin. ici bos muhabbet dolu , hicbir olay biryere baglanmiyor Allahtan sonuna kadar izlemeden kapattim 20 dakika 20 dakikadir. hayatimda bu kadar boş bir film gormedim. oyunculuk desen yok senaryo desen yok zaten yillar surekli atliyor. kesinlikle 1 yildiz.
Toplumdan dışlanan bireyler , zaman içerisinde kendilerini bu soyutlamanın dışında tutabilmek için üste geçirilen zırhlar , istenmeyen olarak ilan edildikten sonra kalbin dibine çöken yalnızlık bence iyi bir şekilde işlenmiş. Bu filmi gerçekten iyi yorumlayabilmek için bir nebze acı çekmiş ve hayatın bir yerinde yaralanmış olmak gerekiyor diye düşünüyorum. Bu hayatta gerçekten iki tür sınıfın olduğunu düşündüğümü kanıtlar nitelikte bir senaryo. Acımasızlar ve ezilenler arasında geçen.
Zaman zaman o ezilen tarafta olduğunu düşündüğümüz kişilerin acımasız taraf sınırlarında dolaşması fakat vicdanen yine de değişime gidememeleri beni çok etkiledi. Tabii kötüler bazı yaşanmışlıklardan sonra insafa gelebiliyor o ayrı. Filmi izleyip yorumlarken her bireyi ayrı ayrı ele alıp ölçüp tartmak gerekiyor bence. Karakterlerden çıkarılacak ve empati kurulacak birçok şey var Moonlight'da.
Zaman zaman o ezilen tarafta olduğunu düşündüğümüz kişilerin acımasız taraf sınırlarında dolaşması fakat vicdanen yine de değişime gidememeleri beni çok etkiledi. Tabii kötüler bazı yaşanmışlıklardan sonra insafa gelebiliyor o ayrı. Filmi izleyip yorumlarken her bireyi ayrı ayrı ele alıp ölçüp tartmak gerekiyor bence. Karakterlerden çıkarılacak ve empati kurulacak birçok şey var Moonlight'da.
Moonlight filminin oscarlık bir film olduğunu düşünmüyorum oscar olayını geçersek genel itibariyle küçük bir çocuğun yaşadığı şartlar ve cinsel kimliğini keşfetmesi üzerine kurulu hikaye izliyoruz oyunculuklar son derece başarılı müzikler güzel kurgu güzel ama filmin belkide en eksik yanı seyirciyle bir duygu bağı kuramaması diyebilirim sadece hikayesini anlatan akılda bir şey kalacak bir film değil filmin tek eksik yanı bu duygu aktarımının olmaması filmdeki bütün oyuncuların siyahi olması da abd deki ırkılığa karşı güzel bir cevap aslında ama sırf bu cevabın karşılığında abartılarak oscar verildiğini düşünüyorum ortalama bir film Moonlight daha ötesi değil
Çok sıkıcıydı. Sekanslar gereksiz uzatıldı. Dramı çok göremedim ve hissedemedim. Bana göre zaman kaybı.
Sıkıcı ve anlamsız film yaparak bunun sanatsal olduğunu sanan tamamen zaman kaybı bir rezalet. Oyuncular, senaryo, hikaye sinema adına hepsi ayrı birer Kara leke.
BÜYÜK HARFLERLE YAZIYORUM UZAK DURUN....
Şimdi yazacaklarım için belki de çok fazla diyeceksiniz ya da bu filmden filan anlamıyor diyecekler. Ama şu unutulmamalıdır ki bunlar benim görüşlerim beğenen olur beğenen olmaz orası kişiye göre değişir. Ama bir şey var ki kral çıplak diyebilmekte ayrıca bir cesarettir.
Hayatımda gördüğüm en berbat, en dandik, en gereksiz filmlerden biri oldu Moonlight. Tam bir buçuk saat süren bir hiçlik sadece. Şimdi gelelim neden böyle dediğime. Sinemanın herkese hitap ettiğini düşünmüşümdür hep ama nedense bazı filmler sanat filmi kisvesi altında sadece eleştirmenlerin kafa yapısına göre yapılıyor sanki. Sadece onlara bir anlam ifade ediyor gibi. Bu filme benzer ve bundan çok çok daha iyi bir çok biyografi, gerçek hayattan alınma hikaye ya da dram tarzı film izledim. Ama son yıllarda Oscar'ı bu tarz sanatsal ve Drama filmlerine verilen ve sadece eleştirmenlere anlamlı gelen filmlere veriyorlar nedense. Arkadaş yapılan filmi sadece eleştirmenler mi izleyecek. Bu ödülleri verirken hiç mi izleyici düşünülmez. Bu nasıl boş beleş filmdir böyle anlamıyorum. Şimdi aradan birileri de çıkar sen ne anlarsın demeye başlar.Sen git anca aksiyon filmi seyret filan der. Sanırsın kendi 20 film çekmiş gibi bu yazdıklarıma muhalefet olacak bir sürü insan var piyasada. Ama kendilerini çok bilmiş sayan ve sırf insanların bir kısmının beğendiği ve geri kalanların ise o beğenenlerin bir bildiği vardır kıvamındaki düşünceleri ile kendilerininde beğendiği yapımlar olarak kalacak bir film daha. Filmi izlerken can sıkıntısından ölmemeniz içten bile değil. Bir de bu filme en iyi film Oscar ile en iyi yardımcı erkek oyuncu Oscar'ını vermediler mi kafayı yememek elde değil. Aga Hacksaw Ridge gibi efsane bir filme git sen ses oscarını ver bu kıçı kırık ne olduğu belli olmayan filme de en iyi film ve en iyi erkek oyuncu Oscar'ını ver. Ben böyle adaletin ve böyle ödül anlayışının üstüne başka şeyler söylemek dahi istemiyorum. Kimse olanı görmek istemiyor. Bu film ne anlatıyor, etkileyiciliği nedir, herkese hitap ediyor mu. Ben söyleyeyim anlattığını sandığı her neyse o bile hiç etkileyici değil ve en iyi yardımcı erkek oyuncu Oscar'ı verilen baş roldeki Mahershala Ali bil sadece 20 dakika filan gözüküyor.Ulan neyine verdiniz bu Oscar'ı adamın endamına mı.. Yok arkadaş anlamak istemiyorum. Benim giden 1.5 saatimi kim geri verecek. Bir de son dönemde Birdman da böyle olmuştu. Böyle saçma sapan boş beleş filmlere ödül verip abartan elinde piposu sanat eleştirmeni kılıklı adamların elinden de ancak bu çıkardı. Bu film bu kadar ödül almasa ve ön plana çıkmasa. Diğer fimlerle birlikte ilk halka izletilse ve halk vermiş olsa bu filmlere ödül değil ödül almak aday bile olamazdı. Ama devir reklam devri ve saçma sapan filmler sırf trend diye insanlarda laf edemez oldu.Çünkü anlasa da anlamasa da yapacağı kötü eleştiri onun dışlanmasına neden olacak. Aga öyle sinirliyim ki şu ana bu yorumu yazmak için gecenin bir vakti kalktım dikildim. Ve asıl korkum La La Land denen filminde bunun gibi boş beleş bir film olduğu korkusu. Tek diyeceğim aklı olan bu saçmalıktan uzak dursun o kadar. Benim puanım 1. Şimdi İMDB ye gidip orada da 1 vericem. Uzak durun..
Şimdi yazacaklarım için belki de çok fazla diyeceksiniz ya da bu filmden filan anlamıyor diyecekler. Ama şu unutulmamalıdır ki bunlar benim görüşlerim beğenen olur beğenen olmaz orası kişiye göre değişir. Ama bir şey var ki kral çıplak diyebilmekte ayrıca bir cesarettir.
Hayatımda gördüğüm en berbat, en dandik, en gereksiz filmlerden biri oldu Moonlight. Tam bir buçuk saat süren bir hiçlik sadece. Şimdi gelelim neden böyle dediğime. Sinemanın herkese hitap ettiğini düşünmüşümdür hep ama nedense bazı filmler sanat filmi kisvesi altında sadece eleştirmenlerin kafa yapısına göre yapılıyor sanki. Sadece onlara bir anlam ifade ediyor gibi. Bu filme benzer ve bundan çok çok daha iyi bir çok biyografi, gerçek hayattan alınma hikaye ya da dram tarzı film izledim. Ama son yıllarda Oscar'ı bu tarz sanatsal ve Drama filmlerine verilen ve sadece eleştirmenlere anlamlı gelen filmlere veriyorlar nedense. Arkadaş yapılan filmi sadece eleştirmenler mi izleyecek. Bu ödülleri verirken hiç mi izleyici düşünülmez. Bu nasıl boş beleş filmdir böyle anlamıyorum. Şimdi aradan birileri de çıkar sen ne anlarsın demeye başlar.Sen git anca aksiyon filmi seyret filan der. Sanırsın kendi 20 film çekmiş gibi bu yazdıklarıma muhalefet olacak bir sürü insan var piyasada. Ama kendilerini çok bilmiş sayan ve sırf insanların bir kısmının beğendiği ve geri kalanların ise o beğenenlerin bir bildiği vardır kıvamındaki düşünceleri ile kendilerininde beğendiği yapımlar olarak kalacak bir film daha. Filmi izlerken can sıkıntısından ölmemeniz içten bile değil. Bir de bu filme en iyi film Oscar ile en iyi yardımcı erkek oyuncu Oscar'ını vermediler mi kafayı yememek elde değil. Aga Hacksaw Ridge gibi efsane bir filme git sen ses oscarını ver bu kıçı kırık ne olduğu belli olmayan filme de en iyi film ve en iyi erkek oyuncu Oscar'ını ver. Ben böyle adaletin ve böyle ödül anlayışının üstüne başka şeyler söylemek dahi istemiyorum. Kimse olanı görmek istemiyor. Bu film ne anlatıyor, etkileyiciliği nedir, herkese hitap ediyor mu. Ben söyleyeyim anlattığını sandığı her neyse o bile hiç etkileyici değil ve en iyi yardımcı erkek oyuncu Oscar'ı verilen baş roldeki Mahershala Ali bil sadece 20 dakika filan gözüküyor.Ulan neyine verdiniz bu Oscar'ı adamın endamına mı.. Yok arkadaş anlamak istemiyorum. Benim giden 1.5 saatimi kim geri verecek. Bir de son dönemde Birdman da böyle olmuştu. Böyle saçma sapan boş beleş filmlere ödül verip abartan elinde piposu sanat eleştirmeni kılıklı adamların elinden de ancak bu çıkardı. Bu film bu kadar ödül almasa ve ön plana çıkmasa. Diğer fimlerle birlikte ilk halka izletilse ve halk vermiş olsa bu filmlere ödül değil ödül almak aday bile olamazdı. Ama devir reklam devri ve saçma sapan filmler sırf trend diye insanlarda laf edemez oldu.Çünkü anlasa da anlamasa da yapacağı kötü eleştiri onun dışlanmasına neden olacak. Aga öyle sinirliyim ki şu ana bu yorumu yazmak için gecenin bir vakti kalktım dikildim. Ve asıl korkum La La Land denen filminde bunun gibi boş beleş bir film olduğu korkusu. Tek diyeceğim aklı olan bu saçmalıktan uzak dursun o kadar. Benim puanım 1. Şimdi İMDB ye gidip orada da 1 vericem. Uzak durun..
Oscar ödülü kazanmış en kötü filmler arasında açık ara lider olur. Ne oyunculuk, ne senaryo, ne prodüksiyon ... Ne istediniz 1 saat 51 dakikamdan, ne zararı vardı size !
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler