Abluka eleştirileri

Hastalıklı bir toplumuz biz. Hepimizde biraz paranoya var. Hepimiz izleniyor , dinleniyor ya da bir şekilde takip ediliyoruz sanırız. İşte Emin Alper bu damarımızdan yakalıyor bizi. Kendi dünyamızda sebep olduğumuz şeylerin suçlusunu dışarıda aramızı suçu hep başkalarına atmamızı yüzümüze vuruyor. Tepenin Ardı ile bunu yapmıştı. Abluka ile bir kez daha yapıyor. Ama sadece bu değil içine hapsolduğumuz dünyayı kuşatılmışlığımızı da yansıtıyor. Karanlık zaman zaman karın ağrısı yaratan rahatsız edici sahneler. Slogan atmadan politik bir atmosfer... Kesinlikle Zeki Demirkubuz, Reha Erdem , NBC gibi başarılı yönetmenlerimizin yanına ismini yazdıran kendisine has anlatımı ile bir sonraki filminde daha ne yapabilir dedirten biri. Bu filmi Sinemada izlemek bir ayrıcalık olacaktır. Kesinlikle gidin ve izleyin derim.

Film çok etkileyici sürükleyici ama bir o kadarda tuhaf konusu çok saçma hoşuma gitmedi ve sonu tuhaf bir şekilde bitirilmiş.

Emin Alper'in ilk filmi Tepenin Ardında'yı çok sevmiş hatta "filmini merak ettiğim yönetmenler" arasında almıştım. Abluka kötü değil ama beklediğim güzellikte bir yapım da değil. Bakış açısı 'tek gözden' bana göre sıkıntılı bir bakış açısı. Film resmen kaos kusuyor. Her TV ekranında polis şiddeti haberi görmek bana fazlaca abartılı geldi. Siren sesleri, askerler, patlayan bombalar. Ve sanki bunların tek sorumlusu iktidarmış gibi veriyor. Arkadaş sokakları terörize edenlerin hiç mi suçu yok. Fİlm baştan sona kaos ortamı oluşturuyor ama kendi kaosunda kayboluyor. Yönetmen objektifliğini kaybettiği an ya da 'tek gözden' bakmayı başladığı andan itibaren inandırcılığını yitiriyor. Ön güzel örnek de Emin Alper - Abluka sanırım.

Sinema bir nevi dert anlatma sanatıdır. Kimi Çakallarla Dans gibi filmler derdini küçük detaylarla anlatsada (bkz. Ali İsmail Parkı ) Abluka filmi derdini çok daha sert bir şekilde anlatmayı seçmiş.Devletin ne kadar zalim yöneticilerin ne kadar kaypak olduğunu gözler önüne sermiş. Soundtrack'i, oyunculukları, çekim açıları, özgün senaryosuyla Abluka 'Allah devlete zeval vermiye. ' kafasında olmayan, bu ülkede neden yaşayamadığımızı, malum partinin destekçilerine neden terörist dendiğini,300 terörist öldürdük diyen devletin aslında kimleri öldürdüğünü merak edenler için vizyonda.İyi Seyirler.

Bir sürü soru cevapsız kaldı. Sinir bozucu. Böyle kaliteli oyuncuları İzlerken merak ettim sonu nasıl olcak diye ama yok giden zamanım oldu yazık. Ayrıca pkk yandaşı gibi..!!!

Abluka, Emin Alper’in Tepenin Ardı’ndan sonra çektiği ikinci uzun metrajlı filmi. Cezaevinden şartlı tahliye ile çıkan Kadir’e sunulan ‘şart’, çöp toplayıcısı gibi çalışıp gecekondu mahallelerinde muhbirlik yapmasıdır. Çöplerde bomba yapım malzemeleri olup olmadığını araştırmakta, buna göre istihbarat bilgisi üretmektedir.
Kadir görev aldığı mahallede, yıllardır ayrı kaldığı ve belediyede köpek öldürmekle görevli kardeşi Ahmet’le karşılaşır. Filmde Kadir’in kardeşiyle tekrar bir hayat kurma çabasındaki süreçte yollarının nasıl ayrıştığı anlatılır.
Filmde özellikle dikkat çeken noktalara değinmekte fayda var.
Kadir’in, evin diğer alanlardaki dağınıklığının aksine, çalışma masasının (raporlarını bu masadaki daktiloda hazırlar) derli toplu olması, bu alana özen göstermesi dikkat çeken ayrıntılardan. Yönetmenin tek açıdan kullandığı gardırop ve masa sahnesi gözden kaçmıyor. Kadir’in raporlarını titizlikle hazırlaması, yıllar sonra cezaevinden çıkmış biri olarak bu görevin kendisine özgüven verdiğini ve kendini önemli hissettirdiğini görüyoruz.
Ahmet’in köpeklere ateş ettiği esnada devreye gökdelenlerin ve uçuşan poşetin girmesi ise izleyicinin bakış açısına göre şekilleniyor. Emin Alper belki de poşet, bina ve köpek metaforu üzerinden metropol hayatın içinde savrulan hayatları anlatmak istedi. Yine köpeğin vurulma sahnesinden kokoreç sahnesine hızlı bir geçiş yapan Emin Alper, yanma, acı duygularını hissettiriyor.
Kadir’in kardeşi Ahmet’le yıllar sonra kurmaya çalıştığı kardeşlik ilişkisi sonuç vermez. Ahmet metropol şehir İstanbul’da kendine yabancılaşmış, aile kavramını yitirdiği gibi kardeşlik bağlarına da ihtiyaç hissetmemektedir (hissedememektedir). Şehir hayatının insanı kendine ve çevresine nasıl yabancılaştırdığını Ahmet karakteriyle işler Emin Alper. Vurduğu köpeği evine alıp bakması Ahmet’i tekrar hayata bağlayan bir sebep olur. ‘İyi’ olmaya başlamasından itibaren köpeğini koruma ve onu kaybetmeme çabası da dikkat çeken diğer öğelerden. Ahmet’in bu süreçten itibaren aynı işine devam etmesi ise çelişki olarak yorumlanabilir. Belki de bu sebepten Ahmet ‘battıkça batar…’
Filmde en can alıcı ve aslında belki de filmin kurgusunun temel taşlarından olan ‘cinsellik’ öğesidir. ‘İstihbaratçı Kadir’in ilgisi kolaylıkla bu sayede başka yöne kayar. Şüphe dağıtır… Çok yakınında gelişen olayları fark edememesi Alper tarafından bu noktaya bağlanır.

Yapan yöneten, yok 'savrulan poşetle şunu demek istemiş', yok 'gökdelenlerle, köpeklerle şunuları bunları demeye çalışmış' demekle yönetmeni izleyiciye çözmeye çalışmanın bir gereği yok, film anlaşılmıyor, seyirciye bir şey aktarıp, bir mesaj vermiyor, tek anlaşılan şey, psiko manyak iki kardeş, cellat bir devlet, yani teröristler bir film yapmak istese, kolluk kuvvetlerimizi ancak bu kadar ezebilir, bu filmin konusunu hazırlarken, hangi ruh halindeyse bırakalımda yapan yöneten kendi anlatsın, ama anlatacak birşeyde yok ortada, çünkü yazarken, ya alkollüydü, ya pkklı, yada akıl hastalarını çok seviyor, yahu filmden bir halt anlaşılmıyorki, giriş ne, gelişme ne, sonuç ne, yani arkadaşlar karmaşık film diye, bu kadar abartılı iltifatlara coşkulara gerek yok, FİLM KOCAMAN BİR TIRT..., ayrıca izleyenin vaktini katleden bir film...

Pkk filmi. En sonundada pkk lı pezevenk öz kardeşinin kafasına sıkıyor. Hain olan sizlersiniz ala gavatlar. Biz bu topraklarda 1000 senedir varız ve kıyamete kadar olacağız. Sizleride kandile gömüyoruz