Her dergi ve gazetenin puanlama sistemi farklı olduğu için, Beyazperde, puanları 0.5 - 5 yıldız üzerinden, kendi barometresine göre vermiştir.
Basın Eleştirisi
Habertürk
Yazar: Mehmet Açar
Bir Eggers filminin görsel tasarımından, yönetmenliğinden, inşa ettiği estetik dünyadan etkilenmemek zor geliyor bana. Ama “Nosferatu” özelinde hikâye ve karakterlerden aynı şekilde etkilendiğimi söylemem ne yazık ki olası değil. Açıkçası Murnau ve Herzog’un filmlerini daha kısa, daha yoğun ve daha iyi buluyorum hâlâ. Eggers hayranları farklı düşünüyor olabilir ama 2 saati aşkın süresiyle 2024 yapımı “Nosferatu”, yan karakter ve yan öykü fazlalığıyla önceki iki klasiğe oranla fazla dağılmış bir film gibi geliyor bana. Yine de Eggers’in hikâyeye ve karakterlere getirdiği yorumu genel olarak beğendiğimi söyleyebilirim. Eggers’in yorumunun farkı, Ellen karakterinin filmdeki konumundan geliyor. Filmi henüz seyretmeyen ve hikâyenin gelişimiyle ilgili hiçbir şey öğrenmek istemeyen okurlarla vedalaşmak için bence burası doğru yer.
Robert Eggers’ın sinemasal vizyonunu ve görsel inşasındaki tutkusunu ‘Nosferatu’ uyarlamasında görmek mümkün olsa da, bu filmde önceki yapımlarındaki güçlü atmosferi ve psikolojik gerilimi aynı yoğunlukta hissedemedim. Alman dışavurumculuğunun ikonik izlerini bu yeni versiyonda bulmayı beklerken, bu arayışın boşa çıkması biraz hayal kırıklığı yarattı.
Beyazperde.com'da gezintiye devam etmek istiyorsanız çerezleri kabul etmelisiniz. Sitemiz hizmet kalitesini artırmak için çerezleri kullanmaktadır.
Gizlilik sözleşmesini oku.
Habertürk
Bir Eggers filminin görsel tasarımından, yönetmenliğinden, inşa ettiği estetik dünyadan etkilenmemek zor geliyor bana. Ama “Nosferatu” özelinde hikâye ve karakterlerden aynı şekilde etkilendiğimi söylemem ne yazık ki olası değil. Açıkçası Murnau ve Herzog’un filmlerini daha kısa, daha yoğun ve daha iyi buluyorum hâlâ. Eggers hayranları farklı düşünüyor olabilir ama 2 saati aşkın süresiyle 2024 yapımı “Nosferatu”, yan karakter ve yan öykü fazlalığıyla önceki iki klasiğe oranla fazla dağılmış bir film gibi geliyor bana. Yine de Eggers’in hikâyeye ve karakterlere getirdiği yorumu genel olarak beğendiğimi söyleyebilirim. Eggers’in yorumunun farkı, Ellen karakterinin filmdeki konumundan geliyor. Filmi henüz seyretmeyen ve hikâyenin gelişimiyle ilgili hiçbir şey öğrenmek istemeyen okurlarla vedalaşmak için bence burası doğru yer.
Birgün
Robert Eggers’ın sinemasal vizyonunu ve görsel inşasındaki tutkusunu ‘Nosferatu’ uyarlamasında görmek mümkün olsa da, bu filmde önceki yapımlarındaki güçlü atmosferi ve psikolojik gerilimi aynı yoğunlukta hissedemedim. Alman dışavurumculuğunun ikonik izlerini bu yeni versiyonda bulmayı beklerken, bu arayışın boşa çıkması biraz hayal kırıklığı yarattı.