Beyazperde
Hesabım
Ortalama puan
3,1
5 Puanlama
Loving hakkında görüşlerin ?
5
0 Eleştiri
4
0 Eleştiri
3
1 Eleştiri
2
0 Eleştiri
1
0 Eleştiri
0
0 Eleştiri
Sırala
Filtrele:
Hepsi
“Loving”; senaryosunu da, Birleşik Devletler Yüksek Mahkemesinin (Anayasa Mahkemesi) 12 Haziran 1967 tarihli, Virginia eyaletinin farklı ırklar arası evliliği yasaklayan uygulamasını ABD Anayasasına aykırı bularak bozan ve tarihe “Loving v. Virginia” olarak geçen kararı ile sonuçlanan süreçten esinlenerek yazan Jeff Nichols’un yönetmen koltuğunda oturduğu biyografik bir drama…
Prömiyeri, 16 Mayıs 2016’da “Altın Palmiye” ödülü için yarıştığı Cannes Film Festivalinde yapılan ve 4 Kasım 2016 tarihinde Amerika’da vizyona giren filmin, 7.0/10 (32.580 oy) ve 3.8/5 (10.000 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7.6/10 (293 yorum) ve 79/100 (46 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, yeterince iyi bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…
Yine de isterseniz, 9 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilen ve 12,9 milyon dolarlık bir hasılata ulaşabilen bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle birde biz inceleyerek yorumlayalım, ardından da puanlamaya çalışalım…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, ırkçılığa karşı verilen bir hukuk mücadelesinin, mahkeme salonlarındaki, bir türlü bitmek bilmeyen konuşmalarla dolu yargılama sahnelerine sıkıştırılmak yerine Mildred ve Richard’ın insanı derinden etkileyen aşk hikâyesine dönüştürüldüğü bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Elbette bu, Jeff Nichols’ın tamamen doğru bulduğumuz kişisel tercihinin bir sonucuydu…
Ki böylelikle, her ne kadar ABD hükümetlerince resmi tatil günü olarak kabul edilmemiş olsa da, her yıl 12 Haziran’da tüm farklı renklerdeki çiftlerin katılımı ile “Loving Day” olarak kutlanan gün içinde anlamlı bir çalışma çıkmış ortaya…
Gördüğümüz kadarı ile bu filmin iki önemli artısı var:
Bunlardan ilki, oyuncu kadrosunda “The Gift” (2015) ve “Boy Erased” (2018) gibi filmlerde yönetmen ve senarist olarak da göz dolduran Joel Edgerton ile Etiyopya asıllı İrlandalı yıldız Ruth Negga’nın bulunmaları…
Bize göre bu ikili, performansları ve kimyasal uyumları ile birbirlerini, gerçek Richard Loving ve Mildred Loving arasındaki aşka yakışır bir biçimde tamamlamışlar…
Jeff Nichols filmlerinin gediklilerinden Michael Shannon’ın, Life Dergisi muhabiri Grey Villet rolündeki varlığı da işin bonusu olmuş…
Diğer bir artı ise, tabii ki Jeff Nichols’ın ilk uzun metrajlı sinema filmi “Shotgun Stories” (2007) den bu yana yanından ayırmadığı teknik ekiple olan uyumu sonucunda ulaşılan sinema kalitesi…
Örneğin, bu filmdeki o muhteşem görüntüler için Panavision Millennium XL2 kamerada 35mm film ve diğer Jeff Nichols filmlerinin tamamında aynı biçimde özel olarak imal edilmiş anamorphic lensler kullanarak çekim yapan görüntü yönetmeni Adam Stone’un sıra dışı mesleki marifetleri gibi…
Filmin, vakti zamanında yaşanmış gerçek olaylar ile bire bir örtüşen hikâyesi için bestelenen müzikler, oyuncular için tasarlanan kostümler, prodüksiyon uygulamaları ve benzeri kamera arkası hususlara uzun uzadıya değinmeyecek fakat bu saydıklarımızın da yıllardır birlikte çalışmakta olan takımın işbirliğinin nihai ürünü olduğunu belirtmekle yetineceğiz…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda da olduğu gibi yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı da bu kez; iyi film izlemeyi alışkanlık haline getirmiş olan sinemasever dostlara, “Son derece ‘apolitik’ bir görünüm sergiliyor olmasına rağmen yaptığı zımni gönderme ve yarattığı tiplemelerle siyasal ve toplumsal atmosferi de yakalama becerisini gösterebilen bu türden filmleri de izleme listelerinizden eksik etmeyin” diye seslenerek kullanmak isteriz…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu film için önerimiz de, eğer halen izlemediyseniz olumsuz puan ve yorumlara aldırmadan “bir şans da siz verin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
Prömiyeri, 16 Mayıs 2016’da “Altın Palmiye” ödülü için yarıştığı Cannes Film Festivalinde yapılan ve 4 Kasım 2016 tarihinde Amerika’da vizyona giren filmin, 7.0/10 (32.580 oy) ve 3.8/5 (10.000 üzeri oy) olan IMDB ve Rotten Tomatoes izleyici puanı ortalamalarıyla 7.6/10 (293 yorum) ve 79/100 (46 yorum) olan Rotten Tomatoes ve Metacritic yorum ortalamaları, yeterince iyi bir filmle karşı karşıya olduğumuzu söylüyor gibi…
Yine de isterseniz, 9 milyon dolarlık bir bütçeyle çekilen ve 12,9 milyon dolarlık bir hasılata ulaşabilen bu filmi, her zamanki gibi önceliği oyuncu kadrosuna vermek suretiyle birde biz inceleyerek yorumlayalım, ardından da puanlamaya çalışalım…
Ancak, artık neredeyse yorumlarımızda geleneksel bir özellik halini aldığı üzere ayrıntılı incelemeye geçmeden önce filme ilişkin ilk tespitimizi, sonrasında da naçizane ilk önerimizi paylaşalım istiyoruz…
Bu bağlamda da işe; karşımızdakinin, ırkçılığa karşı verilen bir hukuk mücadelesinin, mahkeme salonlarındaki, bir türlü bitmek bilmeyen konuşmalarla dolu yargılama sahnelerine sıkıştırılmak yerine Mildred ve Richard’ın insanı derinden etkileyen aşk hikâyesine dönüştürüldüğü bir film olduğunu söyleyerek başlayabiliriz…
Elbette bu, Jeff Nichols’ın tamamen doğru bulduğumuz kişisel tercihinin bir sonucuydu…
Ki böylelikle, her ne kadar ABD hükümetlerince resmi tatil günü olarak kabul edilmemiş olsa da, her yıl 12 Haziran’da tüm farklı renklerdeki çiftlerin katılımı ile “Loving Day” olarak kutlanan gün içinde anlamlı bir çalışma çıkmış ortaya…
Gördüğümüz kadarı ile bu filmin iki önemli artısı var:
Bunlardan ilki, oyuncu kadrosunda “The Gift” (2015) ve “Boy Erased” (2018) gibi filmlerde yönetmen ve senarist olarak da göz dolduran Joel Edgerton ile Etiyopya asıllı İrlandalı yıldız Ruth Negga’nın bulunmaları…
Bize göre bu ikili, performansları ve kimyasal uyumları ile birbirlerini, gerçek Richard Loving ve Mildred Loving arasındaki aşka yakışır bir biçimde tamamlamışlar…
Jeff Nichols filmlerinin gediklilerinden Michael Shannon’ın, Life Dergisi muhabiri Grey Villet rolündeki varlığı da işin bonusu olmuş…
Diğer bir artı ise, tabii ki Jeff Nichols’ın ilk uzun metrajlı sinema filmi “Shotgun Stories” (2007) den bu yana yanından ayırmadığı teknik ekiple olan uyumu sonucunda ulaşılan sinema kalitesi…
Örneğin, bu filmdeki o muhteşem görüntüler için Panavision Millennium XL2 kamerada 35mm film ve diğer Jeff Nichols filmlerinin tamamında aynı biçimde özel olarak imal edilmiş anamorphic lensler kullanarak çekim yapan görüntü yönetmeni Adam Stone’un sıra dışı mesleki marifetleri gibi…
Filmin, vakti zamanında yaşanmış gerçek olaylar ile bire bir örtüşen hikâyesi için bestelenen müzikler, oyuncular için tasarlanan kostümler, prodüksiyon uygulamaları ve benzeri kamera arkası hususlara uzun uzadıya değinmeyecek fakat bu saydıklarımızın da yıllardır birlikte çalışmakta olan takımın işbirliğinin nihai ürünü olduğunu belirtmekle yetineceğiz…
Belki, yine klasik bir laf olacak ama diğer yorumlarımızda da olduğu gibi yazılmayanları yazmaya, anlatılmayanları anlatmaya, söylenilmeyenleri söylemeye çalıştığımız bu satırlar filme ilişkin ilk tespitimiz olsun…
İlk önerimize gelince:
O hakkımızı da bu kez; iyi film izlemeyi alışkanlık haline getirmiş olan sinemasever dostlara, “Son derece ‘apolitik’ bir görünüm sergiliyor olmasına rağmen yaptığı zımni gönderme ve yarattığı tiplemelerle siyasal ve toplumsal atmosferi de yakalama becerisini gösterebilen bu türden filmleri de izleme listelerinizden eksik etmeyin” diye seslenerek kullanmak isteriz…
Sonuç olarak, kendi değerlendirme sistemimiz içinde puan olarak 3,5 verdiğimiz bu film için önerimiz de, eğer halen izlemediyseniz olumsuz puan ve yorumlara aldırmadan “bir şans da siz verin” şeklinde olacak…
Keyifli seyirler,
- En son Beyazperde eleştirileri
- En İyi Filmler
- Basın Puanlarına Göre En İyi Filmler