İKİ EFSANENİN DOĞUŞU BU PEK FAZLA BİLİNMEYEN FİLMLE BAŞLADI 10 /10
Martin Scorsese ile Robert De Niro'nun birlikteliğini sağlayan bu 1973 yapımı film çekim teknikleriyle, oyunculuklarla, müziklerle, diyaloglarla farklılıklar sunan bir film.
Öncelikle bu filmde Scorsese'in yönetmenliğine değinmek istiyorum. Henüz yeni yeni sinema dilini oluşturduğunu görüyoruz bu filmde. Kamera hareketleri, çekimler çok da profesyonelce değil. Teknik olarak belirsizlikler mevcut. Yalnız filmin diyalog dili öyle değil. Belki de Scorsese'in sinema filmlerinin çoğunda olan ''arka sokakların'' dili bu filmde de barizliğini gösteriyor.
De Niro'ya gelmek istiyorum sonra. Bu adam gerçekten anasının karınından oyuncu olarak doğmuş. Kamera sanki hiç yok, o sanki hiç rol yapmıyor. Adeta kendi yapmak istediklerini yapıyor gibi... Rolleri o kadar doğal, o kadar gerçekçi oynuyor yani. Çünkü mimikleri, tebessümleri, filmdeki alaycı tavırları, giyimi, deli deli hareketleri muhteşem ötesi. Yapaylık hiç yok, zerrece yok. Film olduğunu biliyoruz ama onun oyunculuğuna kaptırıyoruz kendimizi. Bu çok nadir yaşanır ben tarafından, doğallığı çok az bulurum. De Niro'nun hem yüzü buna uygun, hem de her hale giren duruşu.
Filmin kendisine gelecek olursam açıkcacı beğenemedim. Filmi derin bulamadım. Arkadaşlar arasındaki diyaloglar ilgi çekiciydi fakat bu süreklilik taşıyamadı. Charlie karakterinin Johnny ile olan ilişkisi hem sıcak gelmedi, hem de ilgi çekici değildi. Oysaki o Johnny'e ilgi gösteriyor, ona yardımcı olmaya çalışıyordu filmde. Bunun gibi şeyler, ince noktalar yani.. Ama ince noktalar çoğalınca filmin hataları da büyüyor tabi.
Mean Streets Robert De Niro'nun muhteşem oyunculuğunun hatrına ve Martin Scorsese'in yeni yeni oluşan sinema dili için izlenmelidir. Filmin konusu ilgi çekici olmayabilir ama De Niro size yetecektir.