Son Macera - Beyazperde.com eleştirisi : Büyük ustalar kahkaha peşinde.

Komedi filmlerinin belli aralıklarla tercih edilen formüllerden bir tanesi, yaşlılardan oluşan bir ekip ve onlara uymayacak bir serüven, bu hafta vizyona giren Son Macera filmi ile tekrar sinema salonlarında. Üstelik de bu sefer kadroda Hollywood’un en güçlü, en bilinen “sağlam” aktörleri var. Özellikle de son iki nesil için bir bakıma sinema kahramanı haline getirilen, çoğunundan bu payeyi hak ettiği isimlerden üçü bu filmin de yıldızları.

Morgan Freeman, Michael Caine ve Alan Arkin, aslında 1979 senesinde çekilmiş olan bir yapımın yeniden çevriminde başroldeler. Orijinal hikaye komedi öğeleri taşısa da, bolca dramatik sularda yol almış, bir parça geride kalmış bir projeydi. 2017 çıkışlı Son Macera ise, bu üç önemli ismin gücünü de ardına alarak çok ama çok hafif bir drama, bolca komedi ile pişirilmiş. Yapımın adı ve kahramanlara bakınca anlayacağınız gibi, olay birkaç yaşlı eski dostun kendilerinden asla beklenmeyecek bir aksiyona girişmesi üzerine.

Joe, Al ve Willie uzun yıllardır beraberce fabrikada çalışmış, beraber yiyip içmiş, dertlerini paylaşmış üç ahbap çavuş. Emeklilik zamanları gelmiş, hem kendi yaşlılıkları hem de göçüp gittiklerinde ardlarında bırakacakları sevdikleri için birikimlerine kafayı takmış yaşlı adamlar. Günlerden bir gün çalıştıkları fabrikanın Vietnamlı bir başka şirkete devredileceğini ve kıdem tazminatı gibi hakların tamamen geçersiz hale geleceğini öğrenirler. Yani beş kuruş almadan işsiz ve güçsüz kalabileceklerini, onca yıllık emeğin heba olduğunu ve ailelerin bir başına kalacağını anlarlar. Bu arada Joe, bankalardan biri ile mortgage üzerinden sorun yaşar. Ayrıca görüşme esnasında bankada yaşanan soyguna an an tanık olur. Al ve Willie ile buluşur, kurtuluşun banka soygununda olduğunu söyler. Çünkü aynı banka sayısız ailenin hayatını söndürmüş, emekliliklerinin üstüne de yatmak üzere olan şirkettir.

Filmin konusu benzeri türdeki yapımlar ile neredeyse bire bir aynı. Zor durumdaki yaşlı adamlar ya da kadınlar, fiziksel ve hatta zihinsel olarak onları oldukça zorlayacak bir mecera, başarı şansının düşük oluşu, bunlar üzerinden ard arda gelecek espirilerle yürüyen tempo. Son Macera’nın en büyük hatası maalesef ki bu tuzağa düşmek olmuş. Morgan Freeman, Michael Caine, Alan Arkin gibi üç büyük ustanın varlığına rağmen ortada kağıttan, iki boyutlu kahramanlar var. Üçlünün bu yavanlığının yanına bir de yan karakterlerin lüzumsuzluğu eklenince o sıcak ve komik atmosfer yavaşca sönükleşiyor. Örneğin Al’e abayı yakan Annie’yi canlandıran Ann Margaret ve FBI ajanı Hammer olarak görünen Matt Dillon’ın varlığı sadece hikaye ilerlesin diye konulmuş küçüçük köprüler. Keza Joe’nun ailesine dair doğru düzgün “empati kurdurtacak” bir materyal de yok.

Filmin yönetmenliğini yapan Zach Braff aslında komediye yabancı bir isim değil. 2001 ile 2010 arasında Scrubs adlı TV dizisiyle adını dünyaya duyuran, oyunculuk yeteneği ile ilgi çeken Braff, daha sonra birkaç filmde ve hatta Arrested Development’da yüzünü gösterdi. Bu arada Scrubs devam ederken ilk yönetmenlik denemesi Garden State’te başrol de aldı, Natalie Portman ile karşılıklı oynayarak şahane bir film çekti. Daha sonra ise 2014 yılında Kate Hudson’la başrolde oynadığı Keşke Burada Olsam’ı çekti. Kısacası hem romantizm, hem dram hem de komedi konusunda oldukça dolu bir isim Zach Braff. Ancak Son Macera’da tüm malzemeyi orantısız çekilde karıştırmış, tadı bazen güzel, bazen acı ya da tatsız bir yemek çıkmış.

Son Macera kötü bir film değil. Kafayı rahatlatmak, biraz gülüp eğlenmek ve Hollywood’un güçlü isimlerini bir arada görmek için eşsiz bir fırsat. Yine de insan kendisini “keşke daha fazlası olsaydı” demeden de alamıyor.

burcinaygun@gmail.com