En Man Som Heter Ove eleştirileri

Keşfedilmemiş filmler kuşağında bu hafta! Öyle bir kuşağımız olmasa bile bu filmi popülerliğe kavuşturmak, boynumuzun borcu. Büyük bir gücümüz olmasa dahi bir kaç kişinin farkındalığını sağlasak bize yeter. İsveç yapımı tatlı mı tatlı bir film ve nevi şahsına münhasır karakterimiz Ove. Bu filmi acil olarak, Hollywood versiyonu yapılmadan, İsveç atmosferinde ve Roff Lassgard’ın oyunculuğuyla izlemenizi tavsiye ederim. Beyazperdenin senaryo konusunda sıkıntı çektiği, her hafta bir süper kahraman filminin vizyonda olmasından anlayabiliriz. Amerikan sinemasının kurtarıcısı, Avrupa Sineması ve Uzakdoğu Sineması olurken. Avrupa Sineması’nın kurtarıcısı da bazı zamanlarda edebiyat uyarlamaları oluyor. Fredrik Backman’in aynı ismi taşıyan romanından uyarlanan İsveç yapımı “En man som heter Ove” ( A man called Ove) en başarılı kitap uyarlamalı filmlerden biri olacağa benziyor. Hani hayatınızın içinde aksi, sinir bozucu, ters karakterler olur ya, yaşamınızda olsa fazla sevmezsiniz. Ama sinemada ya da tv’de izleseniz her zaman ilginizi çeker ve seversiniz. Filme adını veren Ove’da böyle bir karakter işte. Aslında bu hikaye örgüsüne çok yabancı değiliz, hepte sevmişizdir. Bu aksi karakterlerin içindeki iyi insanın zamanla ortaya çıkmasını. Gran Torino, Up (Yukarı Bak), As Good as It Gets (Benden Bu Kadar), St. Vincent (Benim Komşum Bir Melek), The Intouchables (Can Dostum) bu tip senaryoya sahip filmlerin en güzel örnekleri. Bu aileye yeni kardeş geldi diyebiliriz. “A man called Ove” un en güzel yanı ise karısıyla yaşadığı acı tatlı anıları flashback’ler ile bize anlatılması. Ove tam sitede yanlış park edenlerin sileceklerini kaldırarak can yakan emekli ihtiyar tiplerimizden. Ama tam bir İsveçli ihtiyar amcamız. Anlayacağınız hayatın içinden, kah ağlayıp kah güleceğiniz güzel bir film sizleri bekliyor. Şiddetle tavsiye ederim. (Uyarı! İnce espriler sesli kahkaha attırabilir. Özellikle Saab ve Volvo kapışması…)

Bu yılki !f festivalinin son gününde izlediğim film, bu yıl "En İyi Yabancı Film" ve "En İyi Makyaj" dallarında Oscar'a aday olan A Man Called Ove. Bu filmin festivalde olduğundan haberim yoktu ve son saniyede olduğunu öğrenince filme hemen gitmeye karar verdim.

Filmin konusu şöyle: "Huysuz bir şekilde yaşayan yaşlı Ove, günlerini yaşadığı konutun kontrollerini yaparak ve yeni ölmüş eşinin mezarını ziyaret etmekle geçiriyordur. Bu süreçte hayatından yavaş yavaş nefret etmeye başlar ve bir sürü intihar yöntemleri dener. Bu denemeler başarısız olunca Ove, yaşamak için hiç iyi bir neden göremez. Ta ki yeni komşuları gelene kadar. Ove'un karşısındaki eve taşınan 2 çocuklu ailenin annesi Ove ile konuşup vakit geçirmeye başlar. Ove da bu sırada geçmişinde yaşadığı şeyleri anlatır ve hayatı yavaş yavaş iyiye gitmeye başlar."

Bu konuyu bildiğinizi biliyorum. Hatta konusu ve işlenişi bakımından bu filme çok benzeyen bir filmi 2 ay önce Ben, Daniel Blake'de izlediğime yemin edebilirim. Ama her ne kadar A Man Called Ove'un konusu bilindik olsa da işleniş tarzı ve konsepti, filmi çok daha farklı bir hale getiriyor.

Dediğim gibi, filmin konsepti çok başarılıydı, Ove'un yaşadığı çevre oldukça ilginçti ve hikayenin kendisine farklı bir hava kazandırmış. Ayrıca karakterler de çok samimiydi. Bu karakterlerle rahatça empati kurabiliyor ve onun hissettiği duyguları anlayabiliyorsunuz. Bu sayede de filmi izlerken üzülüyor, şok oluyor ve şaşırtıcı derecede bayağı bir gülüyorsunuz. Film bunun dengesini çok iyi sağlamış.

Ama oyunculuklar için ne dersem az olur. Ove'u canlandıran Rolf Lassgård inanılmazdı. Bu yılın en iyi performanslarından birisiydi. Bahar Pars ise Ove'un komşusu rolündeydi ve onun karakteri de çok samimiydi. Filmi daha komik bir hale getirmiş. Ayrıca Filip Berg ile Ida Engvoll'un da gayet başarılı olduklarını belirtmeliyim.

A Man Called Ove'un en sevdiğim yanı, hikayeden ziyade karakterlere odaklanıyor olması. Bunun da en büyük örneği, filmdeki flashback sahneleri. Bu sahneler senaryonun ilerleyişini etkiliyor mu? Hayır, ama karakterleri etkiliyor ve onların motivasyonlarıyla düşüncelerini anlamamızı sağlıyor. Dediğim gibi, bu yüzden bu film çok samimi.

Filmin sadece birkaç tane kötü tarafı var. Bunlardan birisi tahmin edilebilir sahneler. Konunun bilindik olduğunu biliyorum ama bahsettiğim şey başka. Mesela Ove'un eşinin nasıl öldüğünü anlatan flashbackin son sahnesinde, Ove'un eşi Sonja'nın kameraya slow motion sırasında bakıp gülümsemesini görüyoruz. Sinema dilinde, bu sahne "bu karakter şimdi ölmek üzere" demek oluyor. Filmde buna benzeyen birkaç sahne vardı.

Bir diğer sorunum ise Ben, Daniel Blake filmindeki sorunla aynı: Finali. Hikayeye bir son verme ve mesaj açısından filmin son sahnesi işe yarıyor fakat çok tahmin edilebilir. Ana karakterin filmin başından sonuna kadar yaşadığı gelişme birdenbire yok oluyor. Bu filmin finali kötü değildi ama daha yaratıcı bir şekilde bitebileceğini düşünüyorum.

Kısacası A Man Called Ove, daha önceden hiç görmediğiniz bir iş olmasa da kesinlikle izlerken yüzünüzü güldürecek ve iyi vakit geçireceğiniz bir film. Oyunculukları, oluşturulan karakterleri ve konsepti çok başarılıydı. Bulduğunuz ilk fırsatta izlemenizi kesinlikle öneririm. En İyi Yabancı Film Oscar'ını alacağına dair şüphelerim var ama kesinlikle Oscar'ın en naif filmlerinden birisi. İyi seyirler.

FİLMİN İYİ YANLARI:

+ İnanılmaz oyunculuklar.

+ Görüntü yönetmenliği, konsept.

+ Senaryodan ziyade karakterlere odaklanıyor olması.

+ Dram ve komedinin güzel dengelenmesi.

FİLMİN KÖTÜ YANLARI:

- Bazı yerleri oldukça tahmin edilebilir ve senaryonun kendisi de tamamıyla orijinal değil.

TOPLAM PUAN: 8.2/10

Kesinlikle izlenmeli. Oyunculuk çok doğal. Konusu sıradan bilindik. Ama önemli değil oyunculuk öne geçmiş durumda

Kesinlikle izlenmeli aşırı etkileyici ve surukleyici bir film kolay kolay film begenmem ama bu gercekten guzel oyunculuk ve konusu harika duygular mukemmel