Mandalinalar

ESTONYA SİNEMASININ DÜNYA SİNEMASINA ARMAĞANI OLAN GERÇEK BİR BAŞYAPITSon zamanlarda en çok etkilendiğim filmlerden biri oldu.Estonya'lı Lembit Ulfsak müthiş bir oyunculuk sergilemiş, izlerseniz bana hak vereceksiniz.Ayrıca çeçen asker rolündeki arkadaşı da Halit Ergenç'e çok benzettim hem oyunculuğunu hem kendisini.Filmde aslında çok önemli mesajlar vermiş.Hangi dinden hangi milletten olursan ol ortak olan bir şey var ki o da savaşın kazananı yoktur demeye getirmiş.Merhametin, insan olmanın ne kadar da önemli olduğunu ve savaşın getirdiği acıyı tüm çıplaklığıyla, mükemmel bir dille ve de ufacık bir alanda çok düşük bir bütçeyle ama çok sağlam bir senaryo ve çok sağlam oyunculuklarla anlatmış bize Zaza Urushadze.Bu filmi izlemeden önce beklentinizi çok yüksek tutun çünkü çok büyük bir film.Zaman kaybetmeden izlenilmesi gerek.Kesinlikle tavsiyemdirZaza Urushadze’nin 5. uzun metrajlı filmi “Mandariinid”, 1990’ların Rusya’sında savaşın gölgesinde kalan bir kaç insanın yaşadıkları trajikomik hikayeden yola çıkarak, Çeçen ve Gürcüler arasındaki kanlı savaşı mercek altına alıyor. “Hiç savaş filmi çekemem şimdi” dediğim bir dönemde ön yargılarla izlemeye başladığım film daha ilk sekansındaki müzikle beni ters köşeye yatırmayı başardı. Bugüne kadar bir çok savaş filmi üzerinden savaşın kötü bir şey olduğunu anlatan filmler izledik. Savaşın acı gerçeklerini ve insanlar üzerindeki bıraktığı travmalara şahit olduk. Bu filmde bir tek savaş sahnesi olmamasına rağmen savaşın en derin acılarına, çaresizliğine, boşunalığına ve hiçliğine şahit oluyoruz. Filmin ilk bloğunda hikayenin sade ve ağır bir tempoda geçeceğini anlıyoruz. Görüntü yönetmenin harika vizyonu ile adeta her karesi kartpostal niteliğinde olan kasabayı dolaşıyoruz. Önceleri yaşlı bir adamın dramatik hikayesini anlatacağını sandığımız film, bir kaç dakika sonra farklı bir boyuta geçerek trajikomik bir hale geliyor. “Oğlunun yanına bir Gürcü gömdün” sözlerine karşılık, “Ahmed fark eder mi?” diye soran Ivo’ya (Lembit Ulfsak) “fark etmez” diyemediğimiz sürece içimizdeki nefreti hiçbir zaman azaltamayız. Ahmed ile Niko karakterleri başarılı bir şekilde analiz edilmiş. Her ikisi de rollerini çok iyi oynamış. Bu arada Ahmed karakterini canlandıran Giorgi Nakashidze, beresini takdiği zaman Cem Yılmaz’a inanılmaz derecede benziyor. Her iki karakterin bir süre sonra birbirlerine alışacağını fark ediyoruz fakat olayların nasıl gelişeceğini de merakla bekliyoruz. Ahmed ve Niko karakterleri yerine her ülkede farklı iki karakter koyulabileceğini düşünüyorum. Bu ayrıntı da filmin vermek istediği mesajı evrensel hale getiriyor. Filmin arka planı mesajcı bir kimlik taşısa da derdini hiç tereddüt etmeden açık bir şekilde anlatıyor. Bu sene Estonya’nın en iyi yabancı film dalında Oscar’a aday adayı olan film, daha şimdiden dikkatleri üzerine çekmiş gibi görünüyor. Dünyanın gözü Suriye’nin üzerindeyken bu filmin önemi bir kez daha etkin hale geliyor. Ayrıca düşük bir bütçe ve bir kaç oyuncuyla da harika filmler yapılabileceğini görüyoruz.

Abartılı sahnelere ve mekanlara yer verilmeden yapılmış iyi bir hikayesi olan güzel bir film.Film Özeti'nde '' iki yaşlı adamın göç edememe sebebi maddi sıkıntılar'' olduğu söylenmiş ancak Margus terketmek istese de Ivo yaşadığı yeri terk etmek istemiyor....