O Kadın - Beyazperde.com eleştirisi : Tekinsiz ve çekici!

Paul Verhoeven son filminde de cinsellik üzerinden kadın ve erkeğe kedi ve fare rolü biçmeye devam ediyor. Başrolünde Isabelle Huppert’in olması zaten ilginçlik basamaklarını bir bir tırmandırıyor O Kadın /Elle’nin. Bu çelimsiz ama bir yandan da fiziğiyle uyumsuz amansız oyuncunun hayat verdiği kadınların hikayeleri hep sıradan olanın dışına taşıyor ve değişik bir seyirlik sunuyor.

O kadın / Elle de bu tarz filmlerden. Filmin kahramanı Michele kocasından boşanmış, kendi ayakları üzerinde durmaya çalışırken biraz sertleşmiş, hatta oğluyla olan uyumsuz ilişkisinden dolayı onun hastanede başka bir çocukla karışmış olacağından kuşku duyan bir kadın! En yakın arkadaşı Anna’yla aynı hastande, aynı anda doğum yapmaları ve Anna’nın çoçuğunu kaybetmesi ona böyle hissettiren. Onların uyumu içini kemiren. Michele’in rutin hayatı tanımadığı maskeli bir saldırgan tarafından cinsel saldırıya uğramasıyla başka bir evreye geçiyor. Ama zaten Michele küçük bir çocukken ömür boyu hapse mahkum babasıyla şiddet olaylarına karışmış bir çocuk. Babasından nefret ediyor ve toplumda onlardan! Psikolojik şiddetin en ağırını çocukken yaşadığı için bu tecavüz vakası deyim yerindeyse sinek ısırığından öteye gitmeyen bir acı veriyor, asıl olanı olayın peşine düşmek!

Betty Blue romanıyla tanıdığımız Philippe Dijan’ın 2015’de çıkan son romanı ‘Oh..’dan uyarlanan film, kitabı kadar beklentileri boşa çıkarmayacak yoğunlukta diyebiliriz. Dijan’in ana malzemeleri kararsızlık ve kaybetme duygusu kitabın arasından fazlaca kafasını uzatıyor ve filmin içine yerli yerine yerleşiyor. Filmde Michele ilişkin bir rahatsızlık detayı görmediğimiz gibi kararsızlık en fazla üzerinden geçtiğimiz duygu! Yani cinsel saldırıya uğraması onda küçük bir tedirginlik yaratsa da, asıl duygusu belki onu bir ya da bir kez daha yaşayarak bulmak üzerinden gelişiyor. O ararken biz de Michele’in peşine düşüyoruz ve o andan itibaren şüphelilerin sayısı artıyor.

Film kocasından boşanmış ve geçmişinde bir utanç olan bu kadına değişik bir anlayış duygusuyla davranıyor, bir nevi sınıyor gibi. Kocasının yeni ve genç sevgilisi, oğlunun sinirli karısı, genç erkeklerle düşüp kalkan annesi ve karşı komşusunun kuşkucu ilgisi arasında Michelle bahçesinden eve dalarak kendisine ‘şiddet’le sahip olan adamın bunu yapma duygusunu da araştırıyor bir yandan. Ceza mı yoksa değişik bir fantezi mi bu? Michelle kurbandan ziyade zaman zaman tekinsiz bir karaktere de dönüşüyor ve bu dönüşümü yönetmenin gayet sağlam adımlarla verdiğini söylemek mümkün. Tabii sürekli geriye dönüşlerle hatırlatılan saldırı ve Michele’in tecavüzcüsünü öldürdüğü sahneleri düş efektiyle karşımıza getiren yönetmen biz de iki saatlik bir hafıza yaratmayı amaçlar gibi! Ve başarıyor da Michele’i sürekli sevme / kızma, onaylama ve onaylamama git gelleri arasında ona teslim olmayı başarıyoruz. Olumsuz karakterden olumlu dönüşüm yarattığını söylemek mümkün hikayenin. Tabii bunda Huppert etkisi su götürmez, bize yaşattığı her şeye eyvallah diyecek hale geliyoruz. Tabii bu işin küçük bir abartısı. Değişik bir kadın duruşu sergileyen O Kadın çaktırmadan kendinizi de sınama imkanı sunuyor, kaçırmayın derim!

twitter.com/BanuBozdemir