Umberto D. eleştirileri

simdiye dek vittorio de sica'nin "ladri di biciclette","umberto d." ve "matrimonio all'italiana" filmlerini gördüm.sunu rahatlikla söyleyebilirim ki,tarihteki en büyük "dram" yönetmenlerinden biridir kendisi bana göre.italyan usulü evlilik temel olarak komediydi diyebiliriz,ancak bisiklet hirsizlari ve umberto d.,siradan insanlarin,klise tabiriyle sokakta yanimizdan yürüyüp geçen insanlarin hikayelerini,dramlarini,olabilecek en sade,fakat ayni zamanda olabilecek en sert ve etkileyici bir biçimde aktariyor bizlere.üstünkörü bakarsak herhangi bir gösteris,bir hareket yok bu filmlerde.ancak ilk saniyeden itibaren yavas yavas içinizi sikistiran,filmin ve karakterlerin içine girdiginiz noktada ise büyük ihtimalle gözünüzden yaslar akitacak bir anlatim var.arkadan gelen hafif,hüzünlü ezgiler esliginde,karakterlerin tek bir bakislari dahi içinizi parçalamaya yetiyor kimi zaman.umberto d.'de dramin ana kaynagi hayatinin neredeyse tamaminda hakkini vererek çalismis,emekli olmus,kimsesiz,yasli,yoksul bir adamin durumu.belki bizler bay umberto'nun neler hissettigini ve ruh halini tamamiyla kavrayabilecek konumda degiliz su an,fakat kesinlikle onu anliyoruz ve onun adina üzülüyoruz.ev sahibesi ile problemleri var,tabii ki para kaynakli.hizmetçi maria var.onun hikayesi de biraz arka planda kaliyor gibi olsa da hüzün yüklü aslinda.ve tabii ki flike.filmin finaline yaklasirken karakterlerin hepsinin iyiligi ve mutlulugu için adeta dua etmeye baslarsiniz.profesyonel olmayan bir adam,bir fizik profesörü canlandirir umberto d.'yi,kesinlikle harikadir.aynen bisiklet hirsizlarinda oldugu üzere,gündelik portreler,gündelik olaylar,sik sik karniniza yumruk indirir.bu yumruklarin en saglamlarindan biri,yalnizca 10 saniye süren,filmin ortalarinda flike'in sapka tuttugu sahneyle gelir.izleyenler bilir.herkesin izlemesi gerekir.sinemaya ve insanliga saygi durusu.

Bu yaz izlediğim bir filmdi ama yorumunu ancak bugün yazabildim...

Emekli maaşıyla yaşam mücadelesi veren ve hayattaki tek dostu köpeği olan bir yaşlı adamın çarpıcı dramını başarıyla yansıtmış bizlere Vittorio De Sica.
Kaldığı pansiyon'dan kovulmak üzere olan yaşlı adam Umberto kira borcunu ödeyecek parayı bulmak zorundadır. Aradığı çıkış yollarının bir bir kapanması onu içinden çıkılmaz bir derde doğru götürmektedir ve bir yandan da hastalığı onu iyice düşündürmektedir. Manevi değeri olan eşyalarını bir bir satan Umberto buna rağmen hala borçlarını ödeyemeyecek haldedir. Tek dostu olan ve çok sevdiği köpeğinden ayrı kalmak istemeyen Umberto en sonunda bir karar verir ve...

Yalnızlık ve yoksulluk üzerine yapılmış en iyi filmlerden biri. İtalyan sinemasının en vasıflı filmlerinden olan bu muhteşem klasiği Umberto D'yi mutlaka izlemeniz dileğiyle.

film oyunculuk , yönetim ve senaryo olarak biraz eksik kaldığını ve bazı sahnelerin sıkıcı olduğunu düşünsemde etkileyiciliğinden bişey kaybetmiyor ... umberto karakterinin köpeğiyle kurduğu güçlü bağ çok etkileyiciydi özellikle :D ...izlenmesi gereken başarılı bi klasik ... 10/8

Umberto D. (1952)Yönetmen: Vittoria de SicaUmberto D.,İtalyan yeni gerçekçiliği sinema akımının baş eserlerinden biri şüphesiz.Filmimizin senaryosu, aynı yönetmenin akıma uygun olarak çektiği Bisiklet Hırsızları filminin senaryosuna katkı sağlayan senaristin (Cesare Zavattini) elinden çıkma. Zavatti'nin kendi hayat hikayesinden uyarlayıp yazdığı bu senaryoya da katkı sağlayan yönetmenimiz aynı zamanda filmin yapımcılarından biri..Savaş sonrası İtalyanın yüzünü bu filmle birkez daha bize gösteren De Sica, bu sefer emekli bir memur üzerinden hedefine ulaşmayı amaçlıyor. Bunu da mükemmel bir şekilde başarıyor. -Spoiler-Umberto Domenico Ferrari (Carlo Battisti) , emekli maaşıyla geçinmeye çalışan bir ihtiyar. Tek can dostu ise köpeği Flike. Huysuz ev sahibesiyle sürekli sıkıntı yaşayan,maaşı geçimine yetmediği gibi evden çıkarılma stresiyle de uğraşmak zorunda kalan Umberto D. , arkadaşlarının ilgisizliği ve anlayışsız ev sahibesi sebebiyle intihara kadar sürüklenir. Ama ne tuhaftır ki kendinden çoktan vazgeçmiş bu adam köpeğinden vazgeçemez,tek derdi kendisi öldükten sonra köpeğine kimin ne kadar iyi bakacağıdır.Filmde beni dumur eden yer,Umberto'nun dilenmeye çalışıp tam biri para uzatacakken gururuna yediremeyip elini çevirdiği sahne. Çaresiz de kalsa insanoğlunun yapacağı yada yapamayacağı şeyler belli,ölümü göze alabilen adamın dilenememesi olayı beni yerle bir etti kesinlikle.Filmimizin akıma uymayan ve bu nedenle eleştirilen tek yanı toplumsal mesajın Umberto nun dramının altında kalmasıymış. Başrol oyuncusu da dahil yine pek çok amatör oyuncu kullanılmış filmde. Başrol oyuncusu demişken,oyuncumuz Carlo Battisti aslında Floransa Üniversitesi'nden emekli bir fizik profesörü. Ama öyle bir ifadeyle yapmış ki rolünü ayakta alkışlanası bir performans sergilemiş. Gözlerine odaklandığınızda o çaresizliği iliklerinize kadar hissetmeniz mümkün.Yönetmen,memur halini gözler önüne serdiği bu filmi babası Umberto De Sica ya ithaf etmiş. Film aynı zamanda En İyi Senaryo Akademi Ödülü ve yönetmen de Cannes Film Festivali'nde büyük ödüle aday gösterilmiş.Sessiz ama derinden işleyen bu filmi benim gibi eski film meraklılarına şiddetle tavsiye edip cümlelerimi De Sica'nın sözleriyle noktalıyorum :)?Bütün paramı bu filmlere yatırdım. Hiçbiri ticari film değildi. Ama paramı bu şekilde kaybettiğim için mutluyum. Umberto D. ve Bisiklet Hırsızları hayatımın en güzel armağanıydı.?

Umberto D,ustalıklı senaryosu ve çoğu profesyonel olmayan olmayan oyuncu kadrosununçok başarılı performansları ile -öncelikle başroldeki Carlo Battisti- İtalyanYeni Gerçekçiliği akımının başyapıtlarından biri olup,bu akımın son büyük filmiolarak görülmektedir.Film, bana göre yönetmen/aktör Vittorio De Sicanın 1948 yapımı Bisiklet Hırsızlarındansonra çektiği en büyük ikinci filmidir.Umberto D,hem Avrupa sinemasında hem de Dünya sinemasında önemli ve etkileyici bir yere sahiptir.Bp puanım :10/10