Karışık Kaset eleştirileri

Hani bazen bir filme yüksek beklentilerle gider sonra da hayal kırıklığına uğrarsınız ya. Bir de düşük beklentilerle izlemeye başlarsınız ve film sizi öyle bir sarar ki. Bu film benim açımdan ikinci kategoriye girdi. Düşük beklentilerle izledim ve çok hoşuma gitti. Çok keyif aldım. Filmin büyük bir kısmının 80'lerde ve 90'larda geçmesi sebep oldu belkide buna bilemiyorum. Ama kesinlikle tavsiye ederim.

30 yıl...Binlerce şarkıcı,albüm,şarkı...Tek bir aşk.Karışık Kaset,tıpkı adı gibi karışık bir film.Önce  1990 dekorunu kullanan şirin bir aşk hikayesi ardından 2000 lerdeki Türkiye atmosferinde yeşeren bir sevgi öyküsü daha sonra 2010 un Türkiyesinde modern ve olgun bir yalnızlık anatomisi.Filmde ne anlatılmak istenildiğini anlamak güç.Yakın zamanda yazılan bir romanı filme çevirmek zor bir iş.Üstelik Tunç Şahin bunu ilk filminde denemiş.Dekorlar,oyuncular,10 ar yıl arayla Türkiye portreleri harika olsa da tüm filmin Ulaş üzerine kurulması,Ulaş ile babasının ilişkisinin İrem Ulaş aşkından daha ilgi çekici olması filmin çuvallayan romantik filmlerden biri olması demek.Yine de sevgiliyi yeni ikna eden ve gidecek film bulamayanlara,Kasım da aşk başkadır diye dolanan yalnızlara,İncir Reçeli 2 nin etkisinden çıkamayanlara,boş vaktini hoş geçirmek isteyenlere tavsiyedir.

İyi desem iyi degil kotu desem kotu degil. Fena degil iste :D

"Sevdiğini belli et, gizlemek başkalarına fırsat vermektir" sözü çok dolaşır Sosyal Medya'da, Karışık Kaset filmi de böyle bir konuyu içeriyor; Başroldeki kahramanlarımızdan Sarp Apak seviyor ama söyle(ye)miyor, söylemeyince de başkasına fırsat verdiğini zannetse de aslında o fırsattan kimse yararlanamıyor ve hikaye böylece başlıyor... Kahramanımız yıllar sonra o kızla karşılaşıyor ve hayat yeniden başlıyor; taze kan geliyor vücuduna, yeni bir mesleğin kollarına atılıyor; tam evet büyük bir aşk başlayacak diye heyecanlandığımızda senarist bizi ters köşeye yatırıyor ve "hayat, bazen size sürprizler yapabilir" diyor...
Ve sonra sürtünerek, bekleyerek olgunlaşan bir aşk çıkıyor ortaya; Sarp Apak çok sevmiş dediğimizde senarist gene geliyor kulağımızın dibine "hemen acele etme sonunu izle " diye fısıldıyor...
Tabii bir de yabana atamayacağımız Bülent Emin Yarar'ın oynadığı baba karakteri var; yorum yapılamayacak derecede güzel... Hatta bir sahnede arabanın içinde oğluna bir bakışı var ki Yarar'ın ustalığını hissedebiliyorsunuz! İşte diyorsunuz oyuncu budur, usta böyle olur...
"Beklemek Cehennemdir" der Shaekspeare; bu filmde beklemenin güzelliğini de görüyorsunuz acısını da... Sıkıcı olmayan hikaye, iyi oyunculuk ve aşk... Üçü bir arada olunca güzel bir film çıkmış ortaya. Kendinize bir iyilik yapın alın arkadaşınızı, sevgilinizi, kardeşinizi bu filme gidin; en çok da 90'larda kaset-wolkmeni ikilisini yanında bulunduranlar, 1 litrelik cam Coca-Cola şişesinden cola içenler, Sezen Aksu ve Mazhar-Fuat-Özkan dinleyenler evet en çok da bunları yapanlar gitsin bu filme...
Hem ne demişti yazar "Sevdiğini belli et, gizlemek başkalarına fırsat vermektir"
Sonra "ben sevdim eller aldı" diye türkü söylüyorsunuz...

Oyunculukları güzel, müzikleri harika, çekimleri iyi, yönetmenliği düzgün, hikayesi yer yer kopuk olsa da hoş bir sinema filmi. Sempatik ve güldüren yanları çok, Aşkı hissettiriyor. Sarp Apak hiç abartılı oynamazken, Özge Özpirinçci son derece güzel canlandırıyor karakterini. Ama asıl Bülent Emin Yarar çok şeker bir karakter canlandırmış.

oyuncuların kalitesine filmin hikayesine diyecek lafım yok fakat senaryodaki zaman sıçramalarına biraz daha özen gösterilebilirmiş.