Korkusuzlar - Beyazperde.com eleştirisi : Doğanın ve insanın ortak yangını…

Only The Brave / Korkusuzlar yüksek bütçeli bir drama ve sonuna kadar ilgiyle izlenmeyi hak ediyor. Çünkü karakter analizleriyle birlikte duygu patlamalarını, yoğunluklarını, keyif ve trajedi anlarının harmanını gayet iyi bir matematik kurguyla karşımıza getiriyor.

Gerçek hayattan izler taşıyan film, bu tarz trajik, bölgesel, küçük ama etkili hikayelerin peşini bırakmayan Hollywood’a büyük çaplı duygusallıklar yaratma fırsatı sunuyor, genelde eleştirdiğimiz bu tarz hikayeler bu kez daha yerli yerinde karşımıza çıkıyor. Şöyle ki Eric Marsh’ın etrafında dönen hikaye Granite Mountain Hotshots yangın departmanında çalışan 19 itfaiyecinin yaşadıkları zorlukları iyi bir tempo ve başarılı bir gerçeklik duygusuyla karşımıza getiriyor. Baştan sona doğanın yanında, ona sahip çıkmanın zorlu ve tatmin edici yanlarına değinen filmde ekip olmanın, dayanışmanın önemi de çiziliyor. Kasabanın kutsal ağacının korunması için özel çaba gösterilmesi de parmak ısırtıcı kıvamda özendirici duruyor.

Tabii filmde es geçilmemesi gereken şeylerden biri de küresel ısınma gibi felaketin bu yangınları tetiklemesi ve bunun sonucunu doğayı, dünyayı ve hayatı paylaşan herkesin bu etkileri topluca yaşaması… Film bunu çok hissettirmese de doğanın içinden üzerimize sıçrayan alevler bunu açıkça gösteriyor.  

Film gayet akıcı bir tempoda açık arazide, yangın anında organize olan bir ekibi anlatıyor. Onları kutsamadan, normal hallerine fazlaca yer vererek önümüze sürüyor Özellikle de Eric Marsh’ın yangın anında bir ayının kaçışına dair anlattığı detay filmin ayrıntısına ilişkin çok şey söylüyor. Film özellikle hayvanları göstermiyor, sadece bir geyiğin boş arazide kaçışını gösteriyor ve o bile yeterli oluyor yangın denen yok edici karşısında…

Filmde abartılı bulduğum tek şey Eric’in karısı Amanda’nın duyguları daha doğrusu hezeyanları. Eric’in meslek seçimi, aile kurumuna dair düşünceleri ve filmin Amanda üzerinden bunu pompalaması zorlama duruyor. Tabii ekibe dahil olan Brendan’ın halini de pek bir ibretlik yansıtıyor. Bir çocuğu olunca onu da bir anda geri çekip ‘düzgün adam’ moduna sokmaya çalışmasının filme yaraşır bir hali yok pek. Ve filmin onu bir cezalandırıp bir olumlama çabası sonucunda bu işten galip çıkan yine Brendan oluyor.

Korkusuzlar’ın başarısının altında anlattığı zor konuyu teknik olarak çok başarılı bir şekilde yansıtması, hissettirmesi yatmakta. Alev topuna dönen ormanın yanıklarını onaran bir canlı gibi aksettirilmesi de etkili bu geçişte. Alevin alevle sönmesi, filmde sönecek birçok şeyin de işareti gibi duruyor aynı zamanda.

Başta da dediğim gibi Hollywood’un büyük yapımlar statüsünde ele alsa da, zaferle, kahramanlık ya da trajediyle sonuçlanan olayların ardındaki insanları anıp, onların hikayelerini filmleştirmesini değerli buluyorum. Hatta bizde de fazlasıyla eksikliğini hissettiğim bir mevzu. Bir sürü toplumsal olay, kişisel ve ya da bir gruba ait başarı öykülerinin peşine düşmeyen, kendi tavında dövünen sinemamız için en azından örnek olmasını bir kez daha diliyorum.

Tron ve Oblivion filmlerinden tanıdığımız yönetmen Joseph Kosinski bu kez sanal dünyanın dışında daha gerçekçi bir macera çekmiş, Tron’u ayağa kaldıran adam Korkusuzlar’da bir nevi ateşin ve insanın savaşını sorguluyor ve bunu gayet dozunda ve gerçekçi yapıyor. Josh Brolin ve diğer oyuncular hakkında iki kelam edersek gayet iyi olduklarını söyleyebiliriz.

 twitter.com/banubozdemir